Σήμερα το απόγευμα πήγαμε για φαγητό στο κέντρο, μετά ακριβώς την βροχή.
Η κουνιάδα μου είχε την ιδέα να πάμε στον "Κάπελα" στην Στρατηγού Καλλάρη... δεν είχα ξαναπάει ούτε εγώ ούτε η σύζυγος. Περάσαμε από έξω, ήταν άδειο, όπως και τα περισσότερα μαγαζιά στον δρόμο, (προφανώς τελικά λόγω της ώρας και του καιρού).
Το μενού πλούσιο, μεγάλη ποικιλία από πιάτα.
Παραγγείλαμε ρολίνια μελιτζάνας με χαλούμι, ένα ριζότο με μανιτάρια πορτσίνι και λάδι τρούφας, μία πράσινη σαλάτα με ψητό κοτόπουλο, ένα φιλέτο λαβράκι με μυρωδικά (δεν το δοκίμασα), και μπριζολάκια με κρούστα λιαστής ντομάτας, σκόρδου και βασιλικού...
ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΓΕΥΣΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ!!! Είχα καιρό να δοκιμάσω κάτι τόσο αξιόλογο.
Για το τελείωμα η κοπέλα στο service μας προσέφερε γλυκό, brownies με παγωτό και λιωμένη σοκολάτα, cheesecake ή κάτι ακόμα που δεν θυμάμαι (μους φράουλας ή κάτι τέτοιο).
Αρνηθήκαμε αρχικά, (ένεκα της ζέστης και του "σκασίματος"), αλλά μας λέει "δεν θέλετε κάτι τουλάχιστον για να το δοκιμάσετε?". Αυτό ήταν αρκετό, μετά την γευστική πανδαισία που προηγήθηκε η λέξη "δοκιμή" ήταν το κλειδί.
Πήραμε brownies... και δεν χάσαμε!
Εν ολίγις, υπέροχο φαγητό, μεγάλη ποικιλία μενού, όμορφο περιβάλλον, service που δεν αφήνει περιθώρια για κανένα παράπονο και τιμές που κρίνονται το λιγότερο τίμιες για αυτό που προσφέρουν... τί άλλο θές?
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα! (δεν τους ξέρω, ούτε τα "παίρνω"...χεχεχε)
Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010
Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010
Επιστολή στον Υπουργό Δικαιοσύνης
Προς τον κ. Υπουργό Δικαιοσύνης, διαφάνειας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Φέρες 10 Ιουνίου 2010
Κύριε Υπουργέ,
Ονομάζομαι Γιώργος Αποστολόπουλος και ζω, σήμερα, στον Έβρο.
Μέχρι πριν από επτά χρόνια ζούσα στην Κομοτηνή, όπου διατηρούσα και εργαζόμουν σκληρά σ΄αυτή, μια μικρή επιχείρηση παροχής υπηρεσιών ασφαλείας (security) η οποία βούλιαξε το 2003, κάτω από το βάρος μιας άσχημης συγκυρίας προσωπικών λαθών και λανθασμένων επιλογών, μιας άσχημης περιπέτειας με την υγεία μου, ψεύτικων υποσχέσεων εκ μέρους της πολιτείας και νόμων φτιαγμένων έτσι που να μη μ΄αφήσουν ν΄αναπτυχθώ παραπάνω από όσο χρειαζόταν για να μπορώ να πληρώνω τις υποχρεώσεις μου προς το δημόσιο.
Το δημόσιο, που ήθελα δεν ήθελα, το είχα συνεταίρο στην, κατά τα άλλα «ατομική» επιχείρησή μου. Ένας συνεταίρος που μόνο έπαιρνε απ΄το ταμείο, χωρίς ποτέ να δώσει τίποτα, χωρίς ποτέ να δουλέψει δίπλα μου στα ατέλειωτα ξενύχτια των φυλάξεων, χωρίς ποτέ να τρέξει μαζί μου στον ψυχοφάγο αγώνα για την είσπραξη των οφειλόμενων. Δεν επιδοτήθηκα ποτέ, Υπουργέ μου. Ούτε το βοήθημα που δινότανε στους νέους επαγγελματίες πήρα, γιατί, λέει, το επάγγελμά μου δεν ήταν στη λίστα. Όποιος άνοιγε ένα ψιλικατζίδικο για να απασχοληθεί αυτός και η γυναίκα του, το έπαιρνε αυτό το βοήθημα. Εγώ που φύλαξα μια πόλη και τη βιομηχανική της περιοχή δεν πήρα ποτέ τίποτα!
Ήρθατε τότε, οι πολιτικοί, και μου μιλήσατε για ανάπτυξη της Θράκης. Υποσχεθήκατε νόμους που θα φέρνανε επενδύσεις και δουλειά στον τόπο. Και με γελάσατε, κύριε. Δώσατε άπειρα χρήματα σε ψευτοεπενδυτές για να επιχειρήσουν στον τόπο μου. Ήρθανε οι απατεώνες – φίλοι της εκάστοτε κυβέρνησης- και στήσανε εργοστάσια – φαντάσματα για να αναπτύξουνε τάχα την παραμεθόριο περιοχή. Υποσχεθήκανε εκατοντάδες θέσεις εργασίας, συμφωνήσανε μαζί σας να απασχολήσουν ντόπιους άνεργους και στην συνέχεια λειτουργούσανε με έξι – εφτά άτομα προσωπικό κι αυτούς ξένους.
Δεν ελέγξατε ποτέ αν τήρησαν τη συμφωνία οι φίλοι σας. Αντίθετα συνεχίσατε να τους χρηματοδοτείτε. Κι όταν αυτοί τα μάζεψαν κι έφυγαν αφήνοντας πίσω τους κι άλλους άνεργους, εσείς πάλι δεν κάνατε τίποτα. Δώσατε στους ανθρώπους αυτούς χρήματα, που δεν ήταν δικά σας, για να αναπτυχθεί η Θράκη. Κι εκείνοι πήγαν και επένδυσαν τα χρήματα αυτά στις γειτονικές χώρες και βοήθησαν την ανάπτυξή στη Βουλγαρία και τα Σκόπια, αφήνοντας στη Θράκη μόνο χρέη και ακάλυπτες επιταγές, βυθίζοντας μικρομάγαζα σαν το δικό μου. Κάντε μια βόλτα στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής, δείτε τα κουφάρια των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, δικών σας και δικών τους και θα καταλάβετε τι λέω.
Σε μια κίνηση απελπισίας, τότε, πήρα μια στίβα ακάλυπτες επιταγές που με είχανε φορτώσει αυτοί τους οποίους είχατε χρυσοπληρώσει για να με «αναπτύξουν» και πήγα στον Εισαγγελέα της έδρας ζητώντας του βοήθεια. Μου απάντησε πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα, επειδή οι οφειλέτες μου ήταν ανώνυμες εταιρείες και πως θα πετούσα τα λεφτά μου αν προσπαθούσα να τους πιέσω να με πληρώσουν. Είχε δίκιο ο άνθρωπος και είναι ο μόνος που μου είπε την αλήθεια. Δεν τον άκουσα. Ξόδεψα εκατομμύρια σε δικηγόρους και κλητήρες, χωρίς ποτέ να πάρω κάτι απ΄τα χρωστούμενα. Σήμερα δεν έχω χρήματα να πληρώσω ένα δικηγόρο να μου παρασταθεί στη δύσκολη στιγμή μου. Το καλύτερο απ΄όλα; Το κράτος – συνεταίρος ήθελε το μερτικό του κι απ΄τα λεφτά που δεν εισπράχτηκαν ποτέ!
Με αδικήσατε Υπουργέ μου της δικαιοσύνης. Δεν φροντίσατε όταν τους δίνατε τα χρήματα, να φτιάξετε και τους κατάλληλους νόμους ώστε με τα χρήματα αυτά να κάνουν πράξεις τις υποσχέσεις. Μου τάξανε ανάπτυξη και μου δώσανε «πέτσινες» επιταγές. Μου τάξατε επιτυχία και μου φέρατε καταστροφή.
Τον καιρό της «δόξας» μου ήμουν απ΄τους αγαπημένους σας. Ένας πετυχημένος ντόπιος επιχειρηματίας, που έδινα δουλειά σε περισσότερο κόσμο απ΄όσο οι Χρυσοεπιχορηγούμενες Α.Ε.- πελάτες μου, πρόεδρος σε τρείς συλλόγους και μέλος του Δ.Σ. άλλων έξι, αγαπητός στην τοπική κοινωνία, απ΄τους πρώτους καλεσμένους στις διάφορες εκδηλώσεις και δεξιώσεις σας. Μέχρι που μου προτείνατε να γίνω δημοτικός σύμβουλος. Πιστεύατε, τότε, πως η παρουσία μου δίπλα σας θα τόνιζε τη λάμψη σας, νομίζατε πως θα μπορούσα να επηρεάσω ψηφοφόρους προς όφελός σας. Εκεί σας γέλασα, μια φορά κι εγώ. Ποτέ δεν είπα σε κανέναν, ούτε στη γυναίκα και τα παιδιά μου, ποιόν να ψηφίσει.
Με χειροκροτούσατε όταν, για χρόνια, με δικά μου έξοδα, επάνδρωνα το πυροφυλάκιο της Νυμφαίας, τη νύχτα, αφού η Πυροσβεστική Υπηρεσία δεν είχε το απαιτούμενο προσωπικό για να το κάνει. Με βραβεύσατε, γιατί ήμουν απ΄τους πρωτεργάτες που έστησαν το παράρτημα της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης στη Ροδόπη Με αποκαλούσατε ραχοκοκαλιά της οικονομίας τότε. Σήμερα, που δεν έχω να πληρώσω φυσικοθεραπευτή για τον διαλυμένο μου αυχένα, δε με θυμάται κανείς σας.
Ήμουν η καλύτερη παρέα, τότε, όπου βρισκόμουν γινόταν γλέντι.
Σήμερα, οι λίγοι φίλοι που μου απομείνανε, τις λίγες φορές που με επισκέπτονται, μου φέρνουν για δώρο τα αντικαταθλιπτικά μου, που ξέρουν πως δεν έχω τη δυνατότητα να αγοράσω. Το σπίτι μου ήταν πάντοτε γεμάτο κόσμο, τότε. Σήμερα ζω σ΄ένα καλύβι στο Δέλτα του Έβρου, ξεχορταριάζοντας αυλές, σκάβοντας μπαξέδες και ξεναγώντας τους επισκέπτες στο βάλτο για να επιβιώσω. Δεν παραπονιέμαι, πληρώνω τα λάθη μου. Πληρώνω όμως και τα δικά σας λάθη κι αυτό είναι αδικία κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης.
Κι εδώ ήρθατε και με βρήκατε κι εδώ με χειροκροτήσατε, γιατί ήμουν , λέει, ο ακρίτας και ο φύλακας των συνόρων. Και πάλι με γελάσατε. Λίγα χρόνια μετά, θελήσατε –στο όνομα κάποιας τάχα πράσινης ανάπτυξης και για λογαριασμό των συμφερόντων που θέλουνε να φτιάξουν bungalows στο Δέλτα- να με διώξετε κι από δω. Από ακρίτας έγινα καταπατητής απ΄τη μια μέρα στην άλλη!
Έτσι πήγε η ζωή μου, αυτή ήταν η επαφή μου με την πολιτεία και τους πολιτικούς της. Όπου ανταμώσαμε με πιάσατε κορόιδο, όποτε με ζυγώσατε ήταν για να με εκμεταλλευτείτε.
Με κοροϊδέψατε για χρόνια όταν οι δάσκαλοί μου στο σχολειό μου μαθαίνανε πως ο Τούρκος είναι ο εχθρός μου, όταν οι αξιωματικοί μου στο στρατό μου μιλάγανε για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Μικρασίας ή με κοροϊδέψατε όταν είπατε πρόπερσι πως οι πρόγονοί μου πέθαναν λόγω συνωστισμού; Ποιο απ΄τα δύο είναι αλήθεια και ποιο ψέμα; Η γιαγιά μου πάντως που πέθανε δείχνοντας προς την Αίνο, μίλαγε για σφαγή.
Με κοροϊδέψατε όταν με κάνατε έφεδρο αξιωματικό, γιατί τάχα ήμουν καλύτερους απ΄τους άλλους. Μου πήρε χρόνια για να καταλάβω ότι απλά μου κλέψατε έξι επί πλέον μήνες απ΄τη ζωή μου και πως με θέλατε μόνο για να κάνω το άχαρο κομμάτι της δουλειάς και για να πληρώσω στο τέλος τα υλικά που είχανε χάσει οι επαγγελματίες του στρατού σας. Κανείς δε θα θυμάται σήμερα εκείνο το τρελό παιδί που το ΄87, χωρίς να του το ζητήσει κανείς, πέρασε νύχτα το ποτάμι, με το κουπί, για να δει αν οι Τούρκοι είχαν φέρει άρματα απέναντι. Κανείς, εκτός ίσως από κείνον τον συνταγματάρχη που με κοίταγε με γουρλωμένα μάτια, όταν του ΄λεγα πως στην άλλη όχθη δεν υπάρχει ψυχή.
Μα την έκφραση του προσώπου του, εγώ δε θα την ξεχάσω ποτέ. Ήταν το παράσημό μου εκείνο το βλέμμα. Κι ήταν καλύτερο απ΄οποιοδήποτε παράσημο θα μπορούσε να μου δώσει κάποιος από σας. Με κοροϊδέψατε όταν κάνατε πως δε βλέπατε τα 4 ένσημα που μου κόλλαγε ο εργοδότης μου, ενώ δούλευα 7 μέρες τη βδομάδα, 12 ώρες τη μέρα, για να μη χάσω τη δουλειά, να θρέψω τα παιδιά μου, να τα μεγαλώσω με αξιοπρέπεια, χωρίς να ζητώ ενίσχυση από γονείς και πεθερικά.
Με κοροϊδέψατε όταν μου τάξατε προκοπή κι ένα καλύτερο μέλλον αν έστηνα τη δική μου επιχείρηση και με εξαπατήσατε λέγοντάς μου πως είναι υποχρεωτικό να ασφαλιστώ, για να μου φυλάξετε τα χρήματα που πιθανόν δεν θα μπορούσα να αποταμιεύσω μόνος μου για την περίθαλψη και τα γεράματά μου. Με ξεγελάσατε όταν μου είπατε πως δεν μ΄αφήνετε να διαλέξω μόνος τον ασφαλιστικό μου φορέα, γιατί ο μόνος αξιόπιστος ήταν αυτός που διαλέξατε εσείς για λογαριασμό μου. Κι ύστερα πήρατε τα χρήματα αυτά και τα παίξατε, τα χάσατε στο τζόγο, στο χρηματιστήριο, στα δομημένα ομόλογα. Και συνεχίζετε να με κοροϊδεύετε κυνηγώντας τους απατεώνες με άσφαιρες επιτροπές και εξεταστικές του τύπου: «όσα κόμματα, τόσα πορίσματα», που δε θα στείλουν ποτέ κανένα κλέφτη στη φυλακή και το ξέρουμε όλοι.
Εγώ όμως θα πάω στη φυλακή Υπουργέ μου. Το δικαστήριο εξέδωσε απόφαση εξάμηνης φυλάκισης μου, επειδή δεν πλήρωσα τις εισφορές μου στο ΤΕΒΕ από το 2006 μέχρι το 2009. Μα η επιχείρησή μου βούλιαξε το 2003. Από τότε είμαι ανασφάλιστος. Τι μου προσέφερε όλα αυτά τα χρόνια το ΤΕΒΕ; (μπορεί εσείς να το λέτε ΟΑΕΕ, αλλά ο λαός σας το λέει ΤΕΒΕ, κύριε, και είναι η πιο σφιχτή θηλιά στο λαιμό του κάθε επαγγελματία).
Τι τους χρωστάω; Γιατί να τους πληρώσω; Τι θα μου προσφέρουν; Το ταμείο το βουλιάξατε εσείς, όχι εγώ. Όλοι πια ξέρουν πως ο μεγαλύτερος οφειλέτης προς τα ταμεία, ο χειρότερος κακοπληρωτής είναι το κράτος. Πήγε κάποιος από σας φυλακή για να πάω κι εγώ;
Γιατί να φυλακιστώ; Μήπως εγώ δεν ήθελα να είμαι ασφαλισμένος; Τα λεφτά μου έχασα. Δεν έκλεψα, δεν εξαπάτησα κανέναν. Μαζί με την επένδυσή μου έχασα και τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Τόσος κόπος, τόσα όνειρα και τόσο μεράκι πήγαν χαμένα. Έχασα και την αξιοπρέπειά μου. Έγινα «αυτός που φαλίρισε», «αυτός που βάρεσε κανόνι». Επειδή είμαι φτωχός θα με φυλακίσετε; Τι θα κερδίσει το κράτος μ΄εμένα στη φυλακή; Τίποτα, αντίθετα θα επιβαρυνθεί με την διατροφή και την ιατροφαρμακευτική μου περίθαλψη.
Ποιο έγκλημα διέπραξα ώστε να χρειάζομαι σωφρονισμό; Κανένα και το ξέρετε. Ποιος κινδυνεύει από μένα και μου πρέπει εγκλεισμός; Κανείς και το γνωρίζετε. Με κλείνετε μέσα, για να εκβιάσετε εμένα και μέσα από μένα τους δικούς μου ανθρώπους, να σφιχτούν, να βρουν λεφτά, να πληρώσουν για να με βγάλουν. Για να μπορέσετε να συντηρήσετε την απάτη που εσείς λέτε ΟΑΕΕ κι εγώ ΤΕΒΕ, με τους εκατονταπλάσιους απ΄όσους χρειάζεται υπαλλήλους και τις μισές παροχές σε σχέση με τις εισφορές, από οποιαδήποτε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία. Για να΄χετε κάπου να διορίζετε τους δικούς σας ανθρώπους, να μαζεύετε τους ψήφους.
Όμως όχι κύριε. Τούτη τη φορά δεν πιάνομαι κορόιδο. Ούτε εγώ ούτε οι δικοί μου έχουμε τα χρήματα, αλλά και να τα΄χα δεν τα΄δινα. Χίλιες φορές κρατούμενος, παρά ξανά κορόιδο. Το χρέος προς την πατρίδα μου το΄καμα. Το χρέος προς το κράτος, την πολιτεία σας –που καμιά σχέση δεν έχει με την πατρίδα μου έτσι πως την καταντήσατε- θα το πληρώσω στο κελί. Δεκάρα δε σας δίνω, γιατί δεν την αξίζετε, γιατί δε δουλέψατε για να την δικαιούστε.
Αλλάξατε πολλοί Υπουργοί δικαιοσύνης όλα αυτά τα χρόνια. Κανείς δεν είχε την τιμιότητα να πει: «αυτός ο νόμος που φυλακίζει νοικοκύρηδες γιατί φτωχύνανε, είναι άδικος, τον καταργώ». Μα αυτή η ανοησία πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Ξέρετε Υπουργέ μου ότι σήμερα στη χώρα μας χρειάζεται κανείς περισσότερα χρήματα για να κλείσει μια επιχείρηση από όσα για να την ανοίξει; Ξέρετε άραγε πόσες εκατοντάδες χιλιάδων πολιτών είναι επιχειρηματίες μόνο στα χαρτιά και ψάχνουν μεροκάματο για να΄χουνε να φάνε; Επιχειρηματίες φαντάσματα, φορτωμένοι με νεκρές επιχειρήσεις που το μόνο που προσφέρουν πια είναι ποσοστιαίες μονάδες σε κάποιες κάλπικες στατιστικές. Σας βολεύει να λέτε πως είμαστε χώρα αυτοαπασχολούμενων;
Άνθρωποι σαν και μένα, σήμερα, δεν προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία. Όχι γιατί δε θέλουν, αλλά γιατί δεν τους αφήνει το πτώμα που κουβαλούν στη ράχη τους. Γιατί δεν απλοποιείτε τα πράματα; Ίσως αν απαλλαγούμε απ΄το νεκρό βάρος να μπορέσουμε να προσφέρουμε κάτι στο σύνολο. Χρεοκοπημένοι είμαστε, όχι πεθαμένοι. Γιατί μας στερείτε το δικαίωμα της δεύτερης προσπάθειας; Εσείς αν δεν εκλεγείτε με την πρώτη, δε θα ξαναβάλετε υποψηφιότητα την επόμενη τετραετία; Αν δεν πάει καλά το εκλογικό σας ποσοστό, θα πάτε στη φυλακή;
Όλα αυτά βέβαια ισχύουν για μας τους μικρούς. Οι άλλοι οι μεγάλοι, οι φίλοι και σπόνσορες, όσες φορές χρεοκοπούν, άλλες τόσες επιδοτούνται. Κι αυτοί που πήραν τις επιδοτήσεις κι έφυγαν συνεχίζουν τη ζωή τους στη βίλλα τους στην Κούβα ή πάνε και ρίχνουν τη θαλαμηγό τους πάνω στις ξέρες του Αιγαίου. Εγώ ο εχθρός της έννομης τάξης πάω στη φυλακή, επειδή δεν είχα να πληρώσω για την ασφάλειά μου, για το γιατρό του παιδιού μου. Δικαιοσύνη Υπουργέ μου!
Αλλάξανε πολλοί λειτουργοί της Δικαιοσύνης όλον αυτόν τον καιρό. Κανείς δεν είχε τα κότσια να πει: «αυτός ο νόμος που κλείνει σπίτια είναι άτιμος. Δεν τον εφαρμόζω». Και πώς να το κάνετε; Κάτι τέτοιοι νόμοι είναι που γεμίζουν τα δικαστήρια με κατηγορούμενους, που δίνουν δουλειά στους συναδέλφους σας δικηγόρους. Κι αυτής της κυρίας με την παλάντζα, που χετε πάνω απ΄τα κεφάλια σας, δεν της βάλατε το πανί για να μη βλέπει ποιόν δικάζει, το βάλατε για να μη βλέπει ο κόσμος πως της τα΄χετε βγάλει τα μάτια από τη ρίζα. Και μάλλον την κουφάνατε κι όλας. Αλλιώς, δεν μπορεί, κάτι θ΄άκουγε απ΄το κλάμα ενός ολόκληρου λαού.
Ερήμην με δικάσανε, Υπουργέ μου. Δεν με ειδοποιήσανε να πάω στο δικαστήριο. Ίσως για να μην ακούσουνε αυτά που σου γράφω σήμερα. Δεν είναι που δε με βρήκανε, ξέρανε που μένω όταν ήταν να μου κοινοποιήσουν την απόφαση. Αυτή είναι η δικαιοσύνη, αυτή η διαφάνεια κι αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα που υπηρετείτε. Με κοροϊδέψατε όταν μου μιλήσατε για αλλαγή, με εξαπατήσατε όταν μου υποσχεθήκατε επανίδρυση του κράτους. Τίποτα δεν αλλάξατε, τίποτα δεν επανιδρύσατε. Ψέματα μου είπατε. Εκτός τόπου και χρόνου είσαστε όλοι σας. Έχετε χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα και το λαό σας.
Μετατρέψατε το κοινοβούλιο σε μια εισπρακτική Α.Ε. που το μόνο που κάνει είναι να ψάχνει τρόπους και να ψηφίζει νόμους για να πάρει όσο γίνεται περισσότερα χρήματα απ΄τον πολίτη. Οι πολίτες σας αποκαλούν κλέφτες εκεί έξω αλλά μάλλον δεν το ακούτε ή αν το ακούτε δεν φαίνεται να σας απασχολεί. Οι πολίτες δε νοιάζονται αν τα χρήματα που πήρατε ήταν μίζα ή προεκλογική χορηγία. Πως θα διαπραγματευτεί μετεκλογικά ο Υπουργός με τον επιχειρηματία που του ΄δωσε χρήματα προεκλογικά για να γίνει Υπουργός; Ίσως στη δικαιοσύνη να περνούν τέτοια τερτίπια και η διαφορετική ονοματοδότηση του «δώρου» να αθωώνει. Η κοινή γνώμη όμως δεν γελιέται πια. Για τον απλό πολίτη τα πράματα είναι απλά: ή πήρες χρήματα ή δεν πήρες.
Ο κόσμος εδώ έξω έχει σχεδόν πειστεί ότι η μεγαλύτερη περιπέτεια της δημοκρατίας στην Ελλάδα δεν ήταν η χούντα αλλά η μεταπολίτευση. Το δίλλημα πλέον δεν είναι αν θα κυβερνήσει το ένα κόμμα ή το άλλο αλλά αν αυτός που θα μας απαλλάξει από σας θα είναι λοχίας, λόγιος ή επιχειρηματίας. Κι αυτό είναι ντροπή για κάθε δημοκράτη και για κάθε Έλληνα. Ξεφτιλίσατε τη δημοκρατία μέσα στο ναό της, το κοινοβούλιο. Ποιος μπορεί να μου εξηγήσει πως γίνεται σ΄ένα κοινοβούλιο που θέλει να λέγεται δημοκρατικό, να υπάρχουν κομματικές γραμμές; Γιατί ο δημοκρατικά εκλεγμένος βουλευτής πρέπει να ψηφίσει ενάντια στη θέληση των ψηφοφόρων του και της περιοχής που τον εξέλεξε για να προασπίσει τα συμφέροντά της και γιατί αν δεν το κάνει ο αρχηγός τον διώχνει από το κόμμα; Δεν αντιπροσωπεύει εμένα εκεί; Για να στηρίζει τον αρχηγό του τον έστειλα;
Είναι δημοκρατικό να διορίζει ο αρχηγός υπουργούς που δεν έχουν εκλεγεί απ΄το λαό; Αν είναι τι τους θέλουμε τους βουλευτές; Μόνο για να τους πληρώνουμε; Ας ψηφίζουμε έναν αρχηγό, να διαλέγει ποιους θέλει για υπουργούς, να κάνει τα κουμάντα του όπως καταλαβαίνει. Βλέπετε; Μόνοι σας απαξιωθήκατε. Εσείς κάνατε τον κόσμο να πιστέψει πως δεν σας χρειαζόμαστε, πως ο βουλευτής το μόνο που κάνει είναι θεατρινίστικα ξεσπάσματα, άσκοποι λόγοι γεμάτοι βερμπαλισμούς και επίδειξη ρητορικής δεινότητας και στο πηλίκον ουδέν!
Γιατί η υπουργός παιδείας στέλνει το παιδί της σ ένα σχολειό (ΙΒ θαρρώ το λένε) από το οποίο δεν μπορεί να μπεί παρά μόνο σε πανεπιστήμια του εξωτερικού; Δεν της κάνουν τα Ελληνικά; Υπουργός παιδείας είναι, ας τα κάνει καλύτερα. Εμένα όταν οι κόρες μου παίρνανε το πτυχίο τους από τα ΙΕΚ καμάρωνα Και συγχρόνως έκλαιγα που δεν είχα τα λεφτά να τις στείλω κάπου ψηλότερα.
Έτσι όπως κλαίω και σήμερα, στη σκέψη πως το 3,5 χρονών παληκαράκι μου (ένα δώρο που μου΄στειλε ο Θεός στα 47 μου, τότε, να γλυκάνει τη δυστυχία μου, να διώξει απ΄το χέρι μου το όπλο που μέρα με τη μέρα ζύγωνα πιο κοντά στο κεφάλι μου, να μου ξαναδώσει δύναμη και θέληση για ζωή) που είναι κολλημένο πάνω μου σα βδέλλα, θα πρέπει να ζήσει μακρυά μου όσο καιρό θα είμαι κρατούμενος. Για μένα, βλέπετε, δεν είναι τίτλος τιμής να μεγαλώνει το παιδί μου χωρίς πατέρα.
Σήμερα θα τις έστελνα κι εγώ έξω γιατί θα θεωρούσα ντροπή να μάθουν τα παιδιά μου γράμματα στο εκπαιδευτικό σύστημα που έδιωξε τη Χαρά Νικοπούλου απ΄το Μεγάλο Δέρειο.
Αυτά κι άλλα πολλά τέτοια κουβεντιάζει ο λαός σας σήμερα, Υπουργέ μου. Αυτά ρωτάει κι απαντήσεις δεν παίρνει. Δεν ήταν αναρχικοί, ούτε αντιεξουσιαστές που φωνάζανε τις προάλλες να καεί η βουλή. Άνθρωποι σαν εμένα ήτανε και σαν το συχωρεμένο τον πατέρα μου. Άνθρωποι που πιθανόν να μην έχουν ξαναπάει σε συλλαλητήριο ποτέ τους. Και το «να καεί» δεν ήταν μίσος ούτε κακία. Η τελευταία, η απελπισμένη λύση είναι. Όταν δεν αποδίδει κανένα άλλο μέσο, βάζεις φωτιά στο χωράφι για να ξεφορτωθείς τα ζιζάνια. Αυτό σας φώναξε ο κόσμος. Μα ούτε κι αυτό τ΄ακούσατε. Τίποτα δεν ακούτε πια.
Αμπαρωμένοι σ΄ένα δικό σας κόσμο, πολύ μακριά απ΄το δικό μου κι ακόμη μακρύτερα απ΄τον πραγματικό, θωρακισμένοι, κυκλωμένοι από σωματοφύλακες μη σας πειράξει κανείς, από μυαλοφύλακες μη τυχόν κι αλλάξει η σκέψη σας, από ψυχοφύλακες, μήπως αγγίξει κανείς την ψυχή σας και ξεφύγει κάποιο ίχνος ανθρωπιάς, από διορισμένους κόλακες που σας γλύφουν λέγοντας πως ότι κάνετε είναι σωστό και φροντίζουν να μη δείτε ποτέ την πραγματικότητα, απόμακροι κι απρόσιτοι, άτολμοι και άβουλοι εκτελεστές των εντολών που σας δίνουν ξένοι, πειθήνια όργανα μιας θολής παγκόσμιας διακυβέρνησης, στην οποία κάποιοι λίγοι από σας θα είναι κάτι λίγο κι υπόλοιποι, μαζί με μας, απολύτως τίποτα.
Τέλειωσε η εποχή σας κύριε. Μόνοι σας την τελειώσατε. Δεν θα΄χει πιά λαοθάλασσες στις συγκεντρώσεις σας. Ούτε οι «βολεμένοι» θα΄ρχονται πια από φόβο μη τους πάρει κι αυτούς η μπάλα. Ήδη άρχισαν να σας «κράζουν» στο δρόμο. Ο λαός ψάχνει να βρει αλλού τη σωτηρία. Δεν πιστεύουμε πως θα δώσουν τη λύση οι ξενόφερτοι σωτήρες, όσα δανεικά κι αν φέρουν, ούτε οι ξενοσπουδαγμένοι μας πολιτικοί που τά ΄μαθαν όλα εκεί έξω, εκτός απ΄το πώς σκέφτεται και αντιδρά ο λαός που ήρθανε να κυβερνήσουν. Ούτε και στους παλιότερους έχουμε εμπιστοσύνη. Επί 36 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι μας πήγαν απ΄το κακό στο χειρότερο, εξαφάνισαν τον όποιο πλούτο παρήγαγε η χώρα. Τι άλλαξε σήμερα και θα μας πάνε στο καλύτερο;
Και ούτε το: «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» περνάει πιά. Αν υπάρχουν καλοί και κακοί στο κοινοβούλιο, τότε τα πράματα είναι απλά. Αν οι καλοί είστε περισσότεροι διώξτε τους κακούς. Αν πάλι είναι οι κακοί περισσότεροι ας σηκωθούν να φύγουν οι καλοί, να ξέρουμε τι μας γίνεται. Μα ούτε το ΄να θα γίνει ούτε τ΄άλλο. Η καρέκλα έχει κόλλα, έτσι δεν είναι; Ή μήπως είναι μέλι;
Έτσι είναι και το ξέρω, κύριε. Και, αντίθετα από σας, τις αποφάσεις μου τις έχω πάρει. Την ερχόμενη βδομάδα θα πάω στον κ. εισαγγελέα της Κομοτηνής για να εκτελέσει την ποινή που μου επέβαλε. Με το κεφάλι ψηλά θα πάω, να πληρώσω για τα λάθη μου, το μεγαλύτερο απ΄τα οποία είναι που πίστεψα σε σας και το νόμο σας και σας άφησα να με ξεγελάσετε τόσες φορές.
Κι αφού ξεχρεώσω ότι χρωστώ στην πολιτεία σας, θα περάσω στην απέναντι πλευρά του ποταμιού, να ζητήσω απ΄τους γειτόνους να με αφήσουν να στήσω εκεί το καλύβι μου. Είναι φιλόξενοι άνθρωποι, δε φαντάζομαι να μου αρνηθούν. Από κει και πέρα, όταν η χώρα που ζώ με πληγώνει, θα πονάει λιγότερο γιατί δεν θα είναι η πατρίδα μου. Δεν φεύγω χωρίς να πληρώσω το λογαριασμό, δεν με λένε Χριστοφοράκο και θέλω τα παιδιά μου να συνεχίσουν να φέρουν το όνομά μου με περηφάνια.
Θα φύγω για να ζήσει ο γιός μου μακριά από σας, μη μάθει πως φερθήκατε στον πατέρα του και γίνει αντιεξουσιαστής για να σας χτυπήσει. Γιατί εξουσία εξασκείτε όχι διακυβέρνηση. Γιατί εξουσιάζετε, δεν διοικείτε. Γιατί η εξουσία είναι βία και βία θα φέρει.
Δεν έγραψα για να ζητήσω χάρη, δε σας την κάνω τέτοια χάρη. Δε θέλω κάποιο ρουσφέτι, θέλησα να μιλήσω στον υπουργό της δικαιοσύνης, για τις αδικίες που, χρόνια τώρα, βασανίζουν τον τόπο μου και τους ανθρώπους του. Δεν έγραψα την ιστορία της ζωής μου, την ιστορία του Θρακιώτη μικρομεσαίου της γενιάς μου σας αφηγήθηκα και την ιστορία του πολιτικού της γενιάς σας έτσι όπως την είδαμε εμείς.Θέλησα να μοιραστώ την πίκρα μου με τον Υπουργό, γιατί είμαι σίγουρος πια πως τα βογγητά του λαού δεν φτάνουν στα υπουργεία και αυτό είναι αδικία κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης.
Γιώργος Κ. Αποστολόπουλος
Φέρες 10 Ιουνίου 2010
Κύριε Υπουργέ,
Ονομάζομαι Γιώργος Αποστολόπουλος και ζω, σήμερα, στον Έβρο.
Μέχρι πριν από επτά χρόνια ζούσα στην Κομοτηνή, όπου διατηρούσα και εργαζόμουν σκληρά σ΄αυτή, μια μικρή επιχείρηση παροχής υπηρεσιών ασφαλείας (security) η οποία βούλιαξε το 2003, κάτω από το βάρος μιας άσχημης συγκυρίας προσωπικών λαθών και λανθασμένων επιλογών, μιας άσχημης περιπέτειας με την υγεία μου, ψεύτικων υποσχέσεων εκ μέρους της πολιτείας και νόμων φτιαγμένων έτσι που να μη μ΄αφήσουν ν΄αναπτυχθώ παραπάνω από όσο χρειαζόταν για να μπορώ να πληρώνω τις υποχρεώσεις μου προς το δημόσιο.
Το δημόσιο, που ήθελα δεν ήθελα, το είχα συνεταίρο στην, κατά τα άλλα «ατομική» επιχείρησή μου. Ένας συνεταίρος που μόνο έπαιρνε απ΄το ταμείο, χωρίς ποτέ να δώσει τίποτα, χωρίς ποτέ να δουλέψει δίπλα μου στα ατέλειωτα ξενύχτια των φυλάξεων, χωρίς ποτέ να τρέξει μαζί μου στον ψυχοφάγο αγώνα για την είσπραξη των οφειλόμενων. Δεν επιδοτήθηκα ποτέ, Υπουργέ μου. Ούτε το βοήθημα που δινότανε στους νέους επαγγελματίες πήρα, γιατί, λέει, το επάγγελμά μου δεν ήταν στη λίστα. Όποιος άνοιγε ένα ψιλικατζίδικο για να απασχοληθεί αυτός και η γυναίκα του, το έπαιρνε αυτό το βοήθημα. Εγώ που φύλαξα μια πόλη και τη βιομηχανική της περιοχή δεν πήρα ποτέ τίποτα!
Ήρθατε τότε, οι πολιτικοί, και μου μιλήσατε για ανάπτυξη της Θράκης. Υποσχεθήκατε νόμους που θα φέρνανε επενδύσεις και δουλειά στον τόπο. Και με γελάσατε, κύριε. Δώσατε άπειρα χρήματα σε ψευτοεπενδυτές για να επιχειρήσουν στον τόπο μου. Ήρθανε οι απατεώνες – φίλοι της εκάστοτε κυβέρνησης- και στήσανε εργοστάσια – φαντάσματα για να αναπτύξουνε τάχα την παραμεθόριο περιοχή. Υποσχεθήκανε εκατοντάδες θέσεις εργασίας, συμφωνήσανε μαζί σας να απασχολήσουν ντόπιους άνεργους και στην συνέχεια λειτουργούσανε με έξι – εφτά άτομα προσωπικό κι αυτούς ξένους.
Δεν ελέγξατε ποτέ αν τήρησαν τη συμφωνία οι φίλοι σας. Αντίθετα συνεχίσατε να τους χρηματοδοτείτε. Κι όταν αυτοί τα μάζεψαν κι έφυγαν αφήνοντας πίσω τους κι άλλους άνεργους, εσείς πάλι δεν κάνατε τίποτα. Δώσατε στους ανθρώπους αυτούς χρήματα, που δεν ήταν δικά σας, για να αναπτυχθεί η Θράκη. Κι εκείνοι πήγαν και επένδυσαν τα χρήματα αυτά στις γειτονικές χώρες και βοήθησαν την ανάπτυξή στη Βουλγαρία και τα Σκόπια, αφήνοντας στη Θράκη μόνο χρέη και ακάλυπτες επιταγές, βυθίζοντας μικρομάγαζα σαν το δικό μου. Κάντε μια βόλτα στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής, δείτε τα κουφάρια των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, δικών σας και δικών τους και θα καταλάβετε τι λέω.
Σε μια κίνηση απελπισίας, τότε, πήρα μια στίβα ακάλυπτες επιταγές που με είχανε φορτώσει αυτοί τους οποίους είχατε χρυσοπληρώσει για να με «αναπτύξουν» και πήγα στον Εισαγγελέα της έδρας ζητώντας του βοήθεια. Μου απάντησε πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα, επειδή οι οφειλέτες μου ήταν ανώνυμες εταιρείες και πως θα πετούσα τα λεφτά μου αν προσπαθούσα να τους πιέσω να με πληρώσουν. Είχε δίκιο ο άνθρωπος και είναι ο μόνος που μου είπε την αλήθεια. Δεν τον άκουσα. Ξόδεψα εκατομμύρια σε δικηγόρους και κλητήρες, χωρίς ποτέ να πάρω κάτι απ΄τα χρωστούμενα. Σήμερα δεν έχω χρήματα να πληρώσω ένα δικηγόρο να μου παρασταθεί στη δύσκολη στιγμή μου. Το καλύτερο απ΄όλα; Το κράτος – συνεταίρος ήθελε το μερτικό του κι απ΄τα λεφτά που δεν εισπράχτηκαν ποτέ!
Με αδικήσατε Υπουργέ μου της δικαιοσύνης. Δεν φροντίσατε όταν τους δίνατε τα χρήματα, να φτιάξετε και τους κατάλληλους νόμους ώστε με τα χρήματα αυτά να κάνουν πράξεις τις υποσχέσεις. Μου τάξανε ανάπτυξη και μου δώσανε «πέτσινες» επιταγές. Μου τάξατε επιτυχία και μου φέρατε καταστροφή.
Τον καιρό της «δόξας» μου ήμουν απ΄τους αγαπημένους σας. Ένας πετυχημένος ντόπιος επιχειρηματίας, που έδινα δουλειά σε περισσότερο κόσμο απ΄όσο οι Χρυσοεπιχορηγούμενες Α.Ε.- πελάτες μου, πρόεδρος σε τρείς συλλόγους και μέλος του Δ.Σ. άλλων έξι, αγαπητός στην τοπική κοινωνία, απ΄τους πρώτους καλεσμένους στις διάφορες εκδηλώσεις και δεξιώσεις σας. Μέχρι που μου προτείνατε να γίνω δημοτικός σύμβουλος. Πιστεύατε, τότε, πως η παρουσία μου δίπλα σας θα τόνιζε τη λάμψη σας, νομίζατε πως θα μπορούσα να επηρεάσω ψηφοφόρους προς όφελός σας. Εκεί σας γέλασα, μια φορά κι εγώ. Ποτέ δεν είπα σε κανέναν, ούτε στη γυναίκα και τα παιδιά μου, ποιόν να ψηφίσει.
Με χειροκροτούσατε όταν, για χρόνια, με δικά μου έξοδα, επάνδρωνα το πυροφυλάκιο της Νυμφαίας, τη νύχτα, αφού η Πυροσβεστική Υπηρεσία δεν είχε το απαιτούμενο προσωπικό για να το κάνει. Με βραβεύσατε, γιατί ήμουν απ΄τους πρωτεργάτες που έστησαν το παράρτημα της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης στη Ροδόπη Με αποκαλούσατε ραχοκοκαλιά της οικονομίας τότε. Σήμερα, που δεν έχω να πληρώσω φυσικοθεραπευτή για τον διαλυμένο μου αυχένα, δε με θυμάται κανείς σας.
Ήμουν η καλύτερη παρέα, τότε, όπου βρισκόμουν γινόταν γλέντι.
Σήμερα, οι λίγοι φίλοι που μου απομείνανε, τις λίγες φορές που με επισκέπτονται, μου φέρνουν για δώρο τα αντικαταθλιπτικά μου, που ξέρουν πως δεν έχω τη δυνατότητα να αγοράσω. Το σπίτι μου ήταν πάντοτε γεμάτο κόσμο, τότε. Σήμερα ζω σ΄ένα καλύβι στο Δέλτα του Έβρου, ξεχορταριάζοντας αυλές, σκάβοντας μπαξέδες και ξεναγώντας τους επισκέπτες στο βάλτο για να επιβιώσω. Δεν παραπονιέμαι, πληρώνω τα λάθη μου. Πληρώνω όμως και τα δικά σας λάθη κι αυτό είναι αδικία κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης.
Κι εδώ ήρθατε και με βρήκατε κι εδώ με χειροκροτήσατε, γιατί ήμουν , λέει, ο ακρίτας και ο φύλακας των συνόρων. Και πάλι με γελάσατε. Λίγα χρόνια μετά, θελήσατε –στο όνομα κάποιας τάχα πράσινης ανάπτυξης και για λογαριασμό των συμφερόντων που θέλουνε να φτιάξουν bungalows στο Δέλτα- να με διώξετε κι από δω. Από ακρίτας έγινα καταπατητής απ΄τη μια μέρα στην άλλη!
Έτσι πήγε η ζωή μου, αυτή ήταν η επαφή μου με την πολιτεία και τους πολιτικούς της. Όπου ανταμώσαμε με πιάσατε κορόιδο, όποτε με ζυγώσατε ήταν για να με εκμεταλλευτείτε.
Με κοροϊδέψατε για χρόνια όταν οι δάσκαλοί μου στο σχολειό μου μαθαίνανε πως ο Τούρκος είναι ο εχθρός μου, όταν οι αξιωματικοί μου στο στρατό μου μιλάγανε για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Μικρασίας ή με κοροϊδέψατε όταν είπατε πρόπερσι πως οι πρόγονοί μου πέθαναν λόγω συνωστισμού; Ποιο απ΄τα δύο είναι αλήθεια και ποιο ψέμα; Η γιαγιά μου πάντως που πέθανε δείχνοντας προς την Αίνο, μίλαγε για σφαγή.
Με κοροϊδέψατε όταν με κάνατε έφεδρο αξιωματικό, γιατί τάχα ήμουν καλύτερους απ΄τους άλλους. Μου πήρε χρόνια για να καταλάβω ότι απλά μου κλέψατε έξι επί πλέον μήνες απ΄τη ζωή μου και πως με θέλατε μόνο για να κάνω το άχαρο κομμάτι της δουλειάς και για να πληρώσω στο τέλος τα υλικά που είχανε χάσει οι επαγγελματίες του στρατού σας. Κανείς δε θα θυμάται σήμερα εκείνο το τρελό παιδί που το ΄87, χωρίς να του το ζητήσει κανείς, πέρασε νύχτα το ποτάμι, με το κουπί, για να δει αν οι Τούρκοι είχαν φέρει άρματα απέναντι. Κανείς, εκτός ίσως από κείνον τον συνταγματάρχη που με κοίταγε με γουρλωμένα μάτια, όταν του ΄λεγα πως στην άλλη όχθη δεν υπάρχει ψυχή.
Μα την έκφραση του προσώπου του, εγώ δε θα την ξεχάσω ποτέ. Ήταν το παράσημό μου εκείνο το βλέμμα. Κι ήταν καλύτερο απ΄οποιοδήποτε παράσημο θα μπορούσε να μου δώσει κάποιος από σας. Με κοροϊδέψατε όταν κάνατε πως δε βλέπατε τα 4 ένσημα που μου κόλλαγε ο εργοδότης μου, ενώ δούλευα 7 μέρες τη βδομάδα, 12 ώρες τη μέρα, για να μη χάσω τη δουλειά, να θρέψω τα παιδιά μου, να τα μεγαλώσω με αξιοπρέπεια, χωρίς να ζητώ ενίσχυση από γονείς και πεθερικά.
Με κοροϊδέψατε όταν μου τάξατε προκοπή κι ένα καλύτερο μέλλον αν έστηνα τη δική μου επιχείρηση και με εξαπατήσατε λέγοντάς μου πως είναι υποχρεωτικό να ασφαλιστώ, για να μου φυλάξετε τα χρήματα που πιθανόν δεν θα μπορούσα να αποταμιεύσω μόνος μου για την περίθαλψη και τα γεράματά μου. Με ξεγελάσατε όταν μου είπατε πως δεν μ΄αφήνετε να διαλέξω μόνος τον ασφαλιστικό μου φορέα, γιατί ο μόνος αξιόπιστος ήταν αυτός που διαλέξατε εσείς για λογαριασμό μου. Κι ύστερα πήρατε τα χρήματα αυτά και τα παίξατε, τα χάσατε στο τζόγο, στο χρηματιστήριο, στα δομημένα ομόλογα. Και συνεχίζετε να με κοροϊδεύετε κυνηγώντας τους απατεώνες με άσφαιρες επιτροπές και εξεταστικές του τύπου: «όσα κόμματα, τόσα πορίσματα», που δε θα στείλουν ποτέ κανένα κλέφτη στη φυλακή και το ξέρουμε όλοι.
Εγώ όμως θα πάω στη φυλακή Υπουργέ μου. Το δικαστήριο εξέδωσε απόφαση εξάμηνης φυλάκισης μου, επειδή δεν πλήρωσα τις εισφορές μου στο ΤΕΒΕ από το 2006 μέχρι το 2009. Μα η επιχείρησή μου βούλιαξε το 2003. Από τότε είμαι ανασφάλιστος. Τι μου προσέφερε όλα αυτά τα χρόνια το ΤΕΒΕ; (μπορεί εσείς να το λέτε ΟΑΕΕ, αλλά ο λαός σας το λέει ΤΕΒΕ, κύριε, και είναι η πιο σφιχτή θηλιά στο λαιμό του κάθε επαγγελματία).
Τι τους χρωστάω; Γιατί να τους πληρώσω; Τι θα μου προσφέρουν; Το ταμείο το βουλιάξατε εσείς, όχι εγώ. Όλοι πια ξέρουν πως ο μεγαλύτερος οφειλέτης προς τα ταμεία, ο χειρότερος κακοπληρωτής είναι το κράτος. Πήγε κάποιος από σας φυλακή για να πάω κι εγώ;
Γιατί να φυλακιστώ; Μήπως εγώ δεν ήθελα να είμαι ασφαλισμένος; Τα λεφτά μου έχασα. Δεν έκλεψα, δεν εξαπάτησα κανέναν. Μαζί με την επένδυσή μου έχασα και τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Τόσος κόπος, τόσα όνειρα και τόσο μεράκι πήγαν χαμένα. Έχασα και την αξιοπρέπειά μου. Έγινα «αυτός που φαλίρισε», «αυτός που βάρεσε κανόνι». Επειδή είμαι φτωχός θα με φυλακίσετε; Τι θα κερδίσει το κράτος μ΄εμένα στη φυλακή; Τίποτα, αντίθετα θα επιβαρυνθεί με την διατροφή και την ιατροφαρμακευτική μου περίθαλψη.
Ποιο έγκλημα διέπραξα ώστε να χρειάζομαι σωφρονισμό; Κανένα και το ξέρετε. Ποιος κινδυνεύει από μένα και μου πρέπει εγκλεισμός; Κανείς και το γνωρίζετε. Με κλείνετε μέσα, για να εκβιάσετε εμένα και μέσα από μένα τους δικούς μου ανθρώπους, να σφιχτούν, να βρουν λεφτά, να πληρώσουν για να με βγάλουν. Για να μπορέσετε να συντηρήσετε την απάτη που εσείς λέτε ΟΑΕΕ κι εγώ ΤΕΒΕ, με τους εκατονταπλάσιους απ΄όσους χρειάζεται υπαλλήλους και τις μισές παροχές σε σχέση με τις εισφορές, από οποιαδήποτε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία. Για να΄χετε κάπου να διορίζετε τους δικούς σας ανθρώπους, να μαζεύετε τους ψήφους.
Όμως όχι κύριε. Τούτη τη φορά δεν πιάνομαι κορόιδο. Ούτε εγώ ούτε οι δικοί μου έχουμε τα χρήματα, αλλά και να τα΄χα δεν τα΄δινα. Χίλιες φορές κρατούμενος, παρά ξανά κορόιδο. Το χρέος προς την πατρίδα μου το΄καμα. Το χρέος προς το κράτος, την πολιτεία σας –που καμιά σχέση δεν έχει με την πατρίδα μου έτσι πως την καταντήσατε- θα το πληρώσω στο κελί. Δεκάρα δε σας δίνω, γιατί δεν την αξίζετε, γιατί δε δουλέψατε για να την δικαιούστε.
Αλλάξατε πολλοί Υπουργοί δικαιοσύνης όλα αυτά τα χρόνια. Κανείς δεν είχε την τιμιότητα να πει: «αυτός ο νόμος που φυλακίζει νοικοκύρηδες γιατί φτωχύνανε, είναι άδικος, τον καταργώ». Μα αυτή η ανοησία πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Ξέρετε Υπουργέ μου ότι σήμερα στη χώρα μας χρειάζεται κανείς περισσότερα χρήματα για να κλείσει μια επιχείρηση από όσα για να την ανοίξει; Ξέρετε άραγε πόσες εκατοντάδες χιλιάδων πολιτών είναι επιχειρηματίες μόνο στα χαρτιά και ψάχνουν μεροκάματο για να΄χουνε να φάνε; Επιχειρηματίες φαντάσματα, φορτωμένοι με νεκρές επιχειρήσεις που το μόνο που προσφέρουν πια είναι ποσοστιαίες μονάδες σε κάποιες κάλπικες στατιστικές. Σας βολεύει να λέτε πως είμαστε χώρα αυτοαπασχολούμενων;
Άνθρωποι σαν και μένα, σήμερα, δεν προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία. Όχι γιατί δε θέλουν, αλλά γιατί δεν τους αφήνει το πτώμα που κουβαλούν στη ράχη τους. Γιατί δεν απλοποιείτε τα πράματα; Ίσως αν απαλλαγούμε απ΄το νεκρό βάρος να μπορέσουμε να προσφέρουμε κάτι στο σύνολο. Χρεοκοπημένοι είμαστε, όχι πεθαμένοι. Γιατί μας στερείτε το δικαίωμα της δεύτερης προσπάθειας; Εσείς αν δεν εκλεγείτε με την πρώτη, δε θα ξαναβάλετε υποψηφιότητα την επόμενη τετραετία; Αν δεν πάει καλά το εκλογικό σας ποσοστό, θα πάτε στη φυλακή;
Όλα αυτά βέβαια ισχύουν για μας τους μικρούς. Οι άλλοι οι μεγάλοι, οι φίλοι και σπόνσορες, όσες φορές χρεοκοπούν, άλλες τόσες επιδοτούνται. Κι αυτοί που πήραν τις επιδοτήσεις κι έφυγαν συνεχίζουν τη ζωή τους στη βίλλα τους στην Κούβα ή πάνε και ρίχνουν τη θαλαμηγό τους πάνω στις ξέρες του Αιγαίου. Εγώ ο εχθρός της έννομης τάξης πάω στη φυλακή, επειδή δεν είχα να πληρώσω για την ασφάλειά μου, για το γιατρό του παιδιού μου. Δικαιοσύνη Υπουργέ μου!
Αλλάξανε πολλοί λειτουργοί της Δικαιοσύνης όλον αυτόν τον καιρό. Κανείς δεν είχε τα κότσια να πει: «αυτός ο νόμος που κλείνει σπίτια είναι άτιμος. Δεν τον εφαρμόζω». Και πώς να το κάνετε; Κάτι τέτοιοι νόμοι είναι που γεμίζουν τα δικαστήρια με κατηγορούμενους, που δίνουν δουλειά στους συναδέλφους σας δικηγόρους. Κι αυτής της κυρίας με την παλάντζα, που χετε πάνω απ΄τα κεφάλια σας, δεν της βάλατε το πανί για να μη βλέπει ποιόν δικάζει, το βάλατε για να μη βλέπει ο κόσμος πως της τα΄χετε βγάλει τα μάτια από τη ρίζα. Και μάλλον την κουφάνατε κι όλας. Αλλιώς, δεν μπορεί, κάτι θ΄άκουγε απ΄το κλάμα ενός ολόκληρου λαού.
Ερήμην με δικάσανε, Υπουργέ μου. Δεν με ειδοποιήσανε να πάω στο δικαστήριο. Ίσως για να μην ακούσουνε αυτά που σου γράφω σήμερα. Δεν είναι που δε με βρήκανε, ξέρανε που μένω όταν ήταν να μου κοινοποιήσουν την απόφαση. Αυτή είναι η δικαιοσύνη, αυτή η διαφάνεια κι αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα που υπηρετείτε. Με κοροϊδέψατε όταν μου μιλήσατε για αλλαγή, με εξαπατήσατε όταν μου υποσχεθήκατε επανίδρυση του κράτους. Τίποτα δεν αλλάξατε, τίποτα δεν επανιδρύσατε. Ψέματα μου είπατε. Εκτός τόπου και χρόνου είσαστε όλοι σας. Έχετε χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα και το λαό σας.
Μετατρέψατε το κοινοβούλιο σε μια εισπρακτική Α.Ε. που το μόνο που κάνει είναι να ψάχνει τρόπους και να ψηφίζει νόμους για να πάρει όσο γίνεται περισσότερα χρήματα απ΄τον πολίτη. Οι πολίτες σας αποκαλούν κλέφτες εκεί έξω αλλά μάλλον δεν το ακούτε ή αν το ακούτε δεν φαίνεται να σας απασχολεί. Οι πολίτες δε νοιάζονται αν τα χρήματα που πήρατε ήταν μίζα ή προεκλογική χορηγία. Πως θα διαπραγματευτεί μετεκλογικά ο Υπουργός με τον επιχειρηματία που του ΄δωσε χρήματα προεκλογικά για να γίνει Υπουργός; Ίσως στη δικαιοσύνη να περνούν τέτοια τερτίπια και η διαφορετική ονοματοδότηση του «δώρου» να αθωώνει. Η κοινή γνώμη όμως δεν γελιέται πια. Για τον απλό πολίτη τα πράματα είναι απλά: ή πήρες χρήματα ή δεν πήρες.
Ο κόσμος εδώ έξω έχει σχεδόν πειστεί ότι η μεγαλύτερη περιπέτεια της δημοκρατίας στην Ελλάδα δεν ήταν η χούντα αλλά η μεταπολίτευση. Το δίλλημα πλέον δεν είναι αν θα κυβερνήσει το ένα κόμμα ή το άλλο αλλά αν αυτός που θα μας απαλλάξει από σας θα είναι λοχίας, λόγιος ή επιχειρηματίας. Κι αυτό είναι ντροπή για κάθε δημοκράτη και για κάθε Έλληνα. Ξεφτιλίσατε τη δημοκρατία μέσα στο ναό της, το κοινοβούλιο. Ποιος μπορεί να μου εξηγήσει πως γίνεται σ΄ένα κοινοβούλιο που θέλει να λέγεται δημοκρατικό, να υπάρχουν κομματικές γραμμές; Γιατί ο δημοκρατικά εκλεγμένος βουλευτής πρέπει να ψηφίσει ενάντια στη θέληση των ψηφοφόρων του και της περιοχής που τον εξέλεξε για να προασπίσει τα συμφέροντά της και γιατί αν δεν το κάνει ο αρχηγός τον διώχνει από το κόμμα; Δεν αντιπροσωπεύει εμένα εκεί; Για να στηρίζει τον αρχηγό του τον έστειλα;
Είναι δημοκρατικό να διορίζει ο αρχηγός υπουργούς που δεν έχουν εκλεγεί απ΄το λαό; Αν είναι τι τους θέλουμε τους βουλευτές; Μόνο για να τους πληρώνουμε; Ας ψηφίζουμε έναν αρχηγό, να διαλέγει ποιους θέλει για υπουργούς, να κάνει τα κουμάντα του όπως καταλαβαίνει. Βλέπετε; Μόνοι σας απαξιωθήκατε. Εσείς κάνατε τον κόσμο να πιστέψει πως δεν σας χρειαζόμαστε, πως ο βουλευτής το μόνο που κάνει είναι θεατρινίστικα ξεσπάσματα, άσκοποι λόγοι γεμάτοι βερμπαλισμούς και επίδειξη ρητορικής δεινότητας και στο πηλίκον ουδέν!
Γιατί η υπουργός παιδείας στέλνει το παιδί της σ ένα σχολειό (ΙΒ θαρρώ το λένε) από το οποίο δεν μπορεί να μπεί παρά μόνο σε πανεπιστήμια του εξωτερικού; Δεν της κάνουν τα Ελληνικά; Υπουργός παιδείας είναι, ας τα κάνει καλύτερα. Εμένα όταν οι κόρες μου παίρνανε το πτυχίο τους από τα ΙΕΚ καμάρωνα Και συγχρόνως έκλαιγα που δεν είχα τα λεφτά να τις στείλω κάπου ψηλότερα.
Έτσι όπως κλαίω και σήμερα, στη σκέψη πως το 3,5 χρονών παληκαράκι μου (ένα δώρο που μου΄στειλε ο Θεός στα 47 μου, τότε, να γλυκάνει τη δυστυχία μου, να διώξει απ΄το χέρι μου το όπλο που μέρα με τη μέρα ζύγωνα πιο κοντά στο κεφάλι μου, να μου ξαναδώσει δύναμη και θέληση για ζωή) που είναι κολλημένο πάνω μου σα βδέλλα, θα πρέπει να ζήσει μακρυά μου όσο καιρό θα είμαι κρατούμενος. Για μένα, βλέπετε, δεν είναι τίτλος τιμής να μεγαλώνει το παιδί μου χωρίς πατέρα.
Σήμερα θα τις έστελνα κι εγώ έξω γιατί θα θεωρούσα ντροπή να μάθουν τα παιδιά μου γράμματα στο εκπαιδευτικό σύστημα που έδιωξε τη Χαρά Νικοπούλου απ΄το Μεγάλο Δέρειο.
Αυτά κι άλλα πολλά τέτοια κουβεντιάζει ο λαός σας σήμερα, Υπουργέ μου. Αυτά ρωτάει κι απαντήσεις δεν παίρνει. Δεν ήταν αναρχικοί, ούτε αντιεξουσιαστές που φωνάζανε τις προάλλες να καεί η βουλή. Άνθρωποι σαν εμένα ήτανε και σαν το συχωρεμένο τον πατέρα μου. Άνθρωποι που πιθανόν να μην έχουν ξαναπάει σε συλλαλητήριο ποτέ τους. Και το «να καεί» δεν ήταν μίσος ούτε κακία. Η τελευταία, η απελπισμένη λύση είναι. Όταν δεν αποδίδει κανένα άλλο μέσο, βάζεις φωτιά στο χωράφι για να ξεφορτωθείς τα ζιζάνια. Αυτό σας φώναξε ο κόσμος. Μα ούτε κι αυτό τ΄ακούσατε. Τίποτα δεν ακούτε πια.
Αμπαρωμένοι σ΄ένα δικό σας κόσμο, πολύ μακριά απ΄το δικό μου κι ακόμη μακρύτερα απ΄τον πραγματικό, θωρακισμένοι, κυκλωμένοι από σωματοφύλακες μη σας πειράξει κανείς, από μυαλοφύλακες μη τυχόν κι αλλάξει η σκέψη σας, από ψυχοφύλακες, μήπως αγγίξει κανείς την ψυχή σας και ξεφύγει κάποιο ίχνος ανθρωπιάς, από διορισμένους κόλακες που σας γλύφουν λέγοντας πως ότι κάνετε είναι σωστό και φροντίζουν να μη δείτε ποτέ την πραγματικότητα, απόμακροι κι απρόσιτοι, άτολμοι και άβουλοι εκτελεστές των εντολών που σας δίνουν ξένοι, πειθήνια όργανα μιας θολής παγκόσμιας διακυβέρνησης, στην οποία κάποιοι λίγοι από σας θα είναι κάτι λίγο κι υπόλοιποι, μαζί με μας, απολύτως τίποτα.
Τέλειωσε η εποχή σας κύριε. Μόνοι σας την τελειώσατε. Δεν θα΄χει πιά λαοθάλασσες στις συγκεντρώσεις σας. Ούτε οι «βολεμένοι» θα΄ρχονται πια από φόβο μη τους πάρει κι αυτούς η μπάλα. Ήδη άρχισαν να σας «κράζουν» στο δρόμο. Ο λαός ψάχνει να βρει αλλού τη σωτηρία. Δεν πιστεύουμε πως θα δώσουν τη λύση οι ξενόφερτοι σωτήρες, όσα δανεικά κι αν φέρουν, ούτε οι ξενοσπουδαγμένοι μας πολιτικοί που τά ΄μαθαν όλα εκεί έξω, εκτός απ΄το πώς σκέφτεται και αντιδρά ο λαός που ήρθανε να κυβερνήσουν. Ούτε και στους παλιότερους έχουμε εμπιστοσύνη. Επί 36 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι μας πήγαν απ΄το κακό στο χειρότερο, εξαφάνισαν τον όποιο πλούτο παρήγαγε η χώρα. Τι άλλαξε σήμερα και θα μας πάνε στο καλύτερο;
Και ούτε το: «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» περνάει πιά. Αν υπάρχουν καλοί και κακοί στο κοινοβούλιο, τότε τα πράματα είναι απλά. Αν οι καλοί είστε περισσότεροι διώξτε τους κακούς. Αν πάλι είναι οι κακοί περισσότεροι ας σηκωθούν να φύγουν οι καλοί, να ξέρουμε τι μας γίνεται. Μα ούτε το ΄να θα γίνει ούτε τ΄άλλο. Η καρέκλα έχει κόλλα, έτσι δεν είναι; Ή μήπως είναι μέλι;
Έτσι είναι και το ξέρω, κύριε. Και, αντίθετα από σας, τις αποφάσεις μου τις έχω πάρει. Την ερχόμενη βδομάδα θα πάω στον κ. εισαγγελέα της Κομοτηνής για να εκτελέσει την ποινή που μου επέβαλε. Με το κεφάλι ψηλά θα πάω, να πληρώσω για τα λάθη μου, το μεγαλύτερο απ΄τα οποία είναι που πίστεψα σε σας και το νόμο σας και σας άφησα να με ξεγελάσετε τόσες φορές.
Κι αφού ξεχρεώσω ότι χρωστώ στην πολιτεία σας, θα περάσω στην απέναντι πλευρά του ποταμιού, να ζητήσω απ΄τους γειτόνους να με αφήσουν να στήσω εκεί το καλύβι μου. Είναι φιλόξενοι άνθρωποι, δε φαντάζομαι να μου αρνηθούν. Από κει και πέρα, όταν η χώρα που ζώ με πληγώνει, θα πονάει λιγότερο γιατί δεν θα είναι η πατρίδα μου. Δεν φεύγω χωρίς να πληρώσω το λογαριασμό, δεν με λένε Χριστοφοράκο και θέλω τα παιδιά μου να συνεχίσουν να φέρουν το όνομά μου με περηφάνια.
Θα φύγω για να ζήσει ο γιός μου μακριά από σας, μη μάθει πως φερθήκατε στον πατέρα του και γίνει αντιεξουσιαστής για να σας χτυπήσει. Γιατί εξουσία εξασκείτε όχι διακυβέρνηση. Γιατί εξουσιάζετε, δεν διοικείτε. Γιατί η εξουσία είναι βία και βία θα φέρει.
Δεν έγραψα για να ζητήσω χάρη, δε σας την κάνω τέτοια χάρη. Δε θέλω κάποιο ρουσφέτι, θέλησα να μιλήσω στον υπουργό της δικαιοσύνης, για τις αδικίες που, χρόνια τώρα, βασανίζουν τον τόπο μου και τους ανθρώπους του. Δεν έγραψα την ιστορία της ζωής μου, την ιστορία του Θρακιώτη μικρομεσαίου της γενιάς μου σας αφηγήθηκα και την ιστορία του πολιτικού της γενιάς σας έτσι όπως την είδαμε εμείς.Θέλησα να μοιραστώ την πίκρα μου με τον Υπουργό, γιατί είμαι σίγουρος πια πως τα βογγητά του λαού δεν φτάνουν στα υπουργεία και αυτό είναι αδικία κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης.
Γιώργος Κ. Αποστολόπουλος
Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010
Κυριακή 13 Ιουνίου 2010
Θωρηκτό Αβέρωφ και η πλήρης γελοιοποίηση της Ιστορίας μας
Ίσως οι περισσότεροι γνωρίζετε την ιστορία του Θωρηκτού Αβέρωφ, και τις μεγίστης σημασίας νίκες που προσέφερε στην Ελλάδα για την απελευθέρωση του Αιγαίου από την Τουρκική κυριαρχία με πλοίαρχο τον Παύλο Κουντουριώτη
ιστορικά στοιχεία μπορείτε να βρείτε εδώ, εδώ , εδώ και σε πολλές άλλες ιστοσελίδες.
Το πλοίο έχει γίνει εδώ και δεκαετίες μουσείο, και σύμβολο του Ελληνικού Ναυτικού.
Η παιδούλα των μίντια, η κοπελίτσα που έκανε παρέα με τηλεοπτικές αγελαδίτσες, η Μαριέττα Χρουσαλά και ο απάτρις σύζηγος γόνος εφοπλιστή Λεό Πατίτσας (τί Λεό ρε μόδιστρε!!!), για το γάμο τους έκαναν πάρτι (δεξίωση) στο κατάστρωμα του θωρηκτού!
Το Εντελώς διεφθαρμένο κράτους που ζούμε, στην παντελώς ξιπασμένη και παραπαίουσα ελληνική κοινωνία , κατάφερε να κάνει αυτό που δεν έκανε κανένας εθνικός εχθρός μας.
ΝΑ ΤΟ ΒΥΘΙΣΕΙ! Αν έχει ψυχή το σκαρί του, σίγουρα θα βυθιστεί από ντροπή... Το κακό είναι πώς δεν το έκανε κατά την διάρκεια του πάρτυ, ώστε να αποκτήσει και την δέουσα προβολή το όλο θέμα.
Φανταστείτε για παράδειγμα μοντέλα και επιχειρηματίες να κρατιούνται από τα κανόνια περιμένοντας βοήθεια και να κράζουν όλο αγωνία προς διάσωση, ελικόπτερα από τηλεοπτικούς σταθμούς να κάνουν ζωντανή αναμετάδοση και όλοι οι τηλεοπτικοί μαϊντανοί να σχολιάζουν κάθε λεπτομέρεια για μέρες.
Γιατί βυθίστηκε το πλοίο?
Τηρούσε τις προδιαγραφές για πάρτυ? Αν όχι γιατί το άχρηστο ΓΕΝ δεν προέβη σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για να διορθωθούν οι ελλείψεις?
Τί φορούσαν οι καλεσμένοι?
Ο Βασίλειος έσωσε το σκυλάκι του (το παιδί του δηλαδή)? Και αν ναι τί θα κάνει για το ψυχολογικό του σόκ?
Στο βραδυνό δελτίο θα έχουμε συγκλονιστικές μαρτυρίες από τους αυτόπτες μάρτυρες!
Η Μαριέττα υποβάλει μήνυση στον υπουργό Εθνικής Άμυνας, απεύθείας σύνδεση με τον εντολοδόχο δικηγόρο κ. Κούγια για αποκλειστικές δηλώσεις.
Ατελείωτες στιγμές γέλιου...
αλλά δεν μας έκανε την χάρη.
Το θέμα δεν είναι όμως αυτοί, η γελοιότητα τους απλά δεν έχει όρια, οπότε όλα μπορείς να τα αναμένεις. Το θέμα είναι αυτοί που έδωσαν την άδεια και κυρίως αυτοί που τους ανάγκασαν να δώσουν την άδεια...
δείτε το σχετικό άρθρο του Πρώτου Θέματος : http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=71488
ιστορικά στοιχεία μπορείτε να βρείτε εδώ, εδώ , εδώ και σε πολλές άλλες ιστοσελίδες.
Το πλοίο έχει γίνει εδώ και δεκαετίες μουσείο, και σύμβολο του Ελληνικού Ναυτικού.
Η παιδούλα των μίντια, η κοπελίτσα που έκανε παρέα με τηλεοπτικές αγελαδίτσες, η Μαριέττα Χρουσαλά και ο απάτρις σύζηγος γόνος εφοπλιστή Λεό Πατίτσας (τί Λεό ρε μόδιστρε!!!), για το γάμο τους έκαναν πάρτι (δεξίωση) στο κατάστρωμα του θωρηκτού!
Το Εντελώς διεφθαρμένο κράτους που ζούμε, στην παντελώς ξιπασμένη και παραπαίουσα ελληνική κοινωνία , κατάφερε να κάνει αυτό που δεν έκανε κανένας εθνικός εχθρός μας.
ΝΑ ΤΟ ΒΥΘΙΣΕΙ! Αν έχει ψυχή το σκαρί του, σίγουρα θα βυθιστεί από ντροπή... Το κακό είναι πώς δεν το έκανε κατά την διάρκεια του πάρτυ, ώστε να αποκτήσει και την δέουσα προβολή το όλο θέμα.
Φανταστείτε για παράδειγμα μοντέλα και επιχειρηματίες να κρατιούνται από τα κανόνια περιμένοντας βοήθεια και να κράζουν όλο αγωνία προς διάσωση, ελικόπτερα από τηλεοπτικούς σταθμούς να κάνουν ζωντανή αναμετάδοση και όλοι οι τηλεοπτικοί μαϊντανοί να σχολιάζουν κάθε λεπτομέρεια για μέρες.
Γιατί βυθίστηκε το πλοίο?
Τηρούσε τις προδιαγραφές για πάρτυ? Αν όχι γιατί το άχρηστο ΓΕΝ δεν προέβη σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για να διορθωθούν οι ελλείψεις?
Τί φορούσαν οι καλεσμένοι?
Ο Βασίλειος έσωσε το σκυλάκι του (το παιδί του δηλαδή)? Και αν ναι τί θα κάνει για το ψυχολογικό του σόκ?
Στο βραδυνό δελτίο θα έχουμε συγκλονιστικές μαρτυρίες από τους αυτόπτες μάρτυρες!
Η Μαριέττα υποβάλει μήνυση στον υπουργό Εθνικής Άμυνας, απεύθείας σύνδεση με τον εντολοδόχο δικηγόρο κ. Κούγια για αποκλειστικές δηλώσεις.
Ατελείωτες στιγμές γέλιου...
αλλά δεν μας έκανε την χάρη.
Το θέμα δεν είναι όμως αυτοί, η γελοιότητα τους απλά δεν έχει όρια, οπότε όλα μπορείς να τα αναμένεις. Το θέμα είναι αυτοί που έδωσαν την άδεια και κυρίως αυτοί που τους ανάγκασαν να δώσουν την άδεια...
δείτε το σχετικό άρθρο του Πρώτου Θέματος : http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=71488
Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010
Πολεοδομίες και Διαφθορά (no1) - Τα πλακάκια του Mr. Cool
Κατόπιν της επιτυχούς επίλυσης του ζητήματος της κατάπτιστης προσπάθειας εκβιασμού μας, από εγκληματικά στοιχεία, παραθέτουμε τις επίμαχες αναρτήσεις.
Προχθές η μέρα μου ξεκίνησε υπέροχα. Ήλιος έξω, πρωινά πειράγματα με την σύζυγο στο σπίτι, το πρώτο ραντεβού πολεοδομίας κύλησε χωρίς απρόοπτα, όλα καλά.
Βούρ για το δεύτερο, μια απλή περίπτωση χωρίς πολλά πολλά. Η ΔΕΗ είχε στείλει επιστολή στον πελάτη μου πώς σε μια εβδομάδα θα του έκοβε το ρεύμα (εργοταξιακό) και δεν είχε χρήματα (ή και διάθεση) ώστε να πληρώσει αμοιβές επίβλεψης και φορολογικά για την τελική θεώρηση της άδειας, ώστε να πάρει μόνιμο. Η λύση ήταν να πάρει παράταση ισχύος της άδειας για 2 χρόνια ώστε να ανανεώσει και την ισχύ του εργοταξιακού ρεύματος, λέγοντας απλά οτί έχουν απομείνει κάποιες εργασίες βαψίματος κτλ κτλ.
Έχοντας τον φάκελό μου έτοιμο με όλα τα απαραίτητα έγγραφα περιμένω στην σειρά έξω από το γραφείο του Mr. Cool. Είχαμε απομείνει 2, εγώ, στην «αρχή» της καριέρας μου, και ένας συνάδελφος στο «τελείωμα», χαμογελαστός κύριος, θα έλεγα από την γλυκάδα στα μάτια του ένας «καλός άνθρωπος». Πιάσαμε την ψιλοκουβέντα., έβγαινε στην σύνταξη νωρίτερα από το προβλεπόμενο, κουρασμένος εντελώς με τις τελευταίες εξελίξεις στην αγορά και στις πολεοδομίες, έτρεχε εδώ και λίγο καιρό να τελειώσει με τις υποθέσεις του. Έρχεται η σειρά μου για να μπώ στο γραφείο και μου λέει πριν πατήσω το πόδι μέσα «ήρεμα, είναι αγριεμένος τελευταία». Δεν πολυκατάλαβα, λέω από μέσα μου μάλλον δεν κατάλαβε γιατί έμπαινα μέσα και το λέει από συνήθεια. Η υπόθεσή μου, δεν απαιτούσε κάποια «εξυπηρέτηση», ήταν καθόλα νόμιμη με έναν πλήρη φάκελο, γιατί να αγριέψει ο κύριος Cool???
-(Εγώ)Καλημέρα
-(Mr Cool)Καλημέρα
κτλ κτλ
-(Eγώ)Ήρθα για μια παράταση ισχύος.
(παίρνει τον φάκελο στα χέρια του)
-(Μr. Cool) Ξέχνα το!
-(Eγώ)Μα γιατί κ. Cool? Διαβάστε την τεχνική έκθεση,
-(Μr. Cool) Ξέχνα το! (σηκώνεται όρθιος και πάει να με οδηγήσει στην έξοδο)
-(Eγώ)….δείτε τις φωτογραφίες, πάτε και από εκεί αν θέλετε! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ να το αρνηθείτε! (και η μεγάλη μου βλακεία) Ο άνθρωπος θέλει να πάρει παράταση για το ρεύμα του, έχει λίγες μέρες ακόμα διορία…
-(Μr. Cool) Να πάει να κλείσει το έργο του (δηλαδή να πληρώσει καμιά 20αριά χιλιάρικα… μιας και του περισσεύανε)
-(Εγώ) Αν είχε τα λεφτά για να «κλείσει» την άδεια, θα τέλειωνε και το έργο του, δεν θα περίμενε να πάρει παράταση ισχύος…
-(Mr. Cool) Tί δουλειά κάνει? (κοιτάει την άδεια για να δεί τον τίτλο)…Είδη υγιεινής, πλακάκια χμμμμ.. χρειάζομαι πλακάκια….
-(Εγώ)….(νίωθω ήδη την πρώτη παγωμάρα μέσα μου…) Έχω στο πορτμπαγκάζ, να σας φέρω, τι χρώμα και πόσα θέλετε… Πάντα κουβαλάω μερικά (προσπάθησα να το γυρίσω στον χαβαλέ σαν βλαμμένος)
-(Mr. Cool) Κοίτα θέλω καμιά 300 τ.μ. για το εξοχικό μου (ΤΙ ΕΞΟΧΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΡΕ ΓΜΤ 300 τ.μ ΠΛΑΚΑΚΙΑ?). Όχι τα πολύ ακριβά… μέτρια ποιότητα (μας είναι και οικονόμος στα ξένα λεφτά...τί άνθρωπος! τι χαρακτήρας! συγκινήθηκα γμτ...). Ξέρεις τώρα, στα εξοχικά βάζουν αυτό το πορτοκαλί (και μου δείχνει το πλακάκι στο μπαλκόνι της πολεοδομίας, προφανώς σαν εξοχικό την βλέπει και αυτή)
Ο πονοκέφαλος άρχισε να χτυπάει επίμονα την πόρτα του κεφαλιού μου, λές και υπήρχε τρελή ανάγκη να μπεί μέσα…
Με τα πολλά….
Με έβαλε να πάρω τηλέφωνο τον πελάτη μπροστά του και να του εξηγήσω οτί χρειάζεται λάδωμα η υπόθεση
Μου εξήγησε πώς το εξοχικό του έχει καθυστερήσει πολλά χρόνια και θέλει να το τελειώνει επιτέλους
Απαίτησε να παραδωθούν τα πλακάκια στο εξοχικό του και να υπάρχει και κλάρκ, γιατί (αφού έκανε τους υπολογισμούς) 200 κιβώτια θα πάρει πολλή ώρα να μεταφερθούν με τα χέρια. ( προφανώς για να μην κουραστούν οι μεταφορείς, τον έπιασαν πάλι οι ευγένειες, σιγά μην κουβαλούσε ο ίδιος, τέτοιο κορμί θέλει πολύ προσοχή για να διατηρηθεί....)
Του είπα πως ο πελάτης κατάρχην είναι σύμφωνος αλλά τις περαιτέρω λεπτομέρειες θα πρέπει να τις συζητήσει απευθείας με τον ίδιο, δεν μπορώ εγώ να πάρω απόφαση για αυτόν για τέτοια θέματα…
Τέλος πάντων με στέλνει να βάλω σφραγίδες και να γυρίσω για τις υπογραφές.
Βγαίνοντας συναντώ τον συνάδελφό…
-Εντάξει? Τι σου ζήτησε?
-Πλακάκια…%#@%#$@
- Ούφ… πάλι καλά….
Επιστρέφω σε ελάχιστο και περιμένω ξανά μέχρι να τελειώσει με τον επόμενο + έναν συνάδελφό του της πολεοδομίας.
Ο Mr. Cool, φαίνεται λίγο πιο διστακτικός πλέον. Σκύβει το κεφάλι σαν να κάνει υπολογισμούς…
-300 τετραγωνικά πόσο είναι? 3000 ευρώ? Σιγά μην υποχρεωθώ για 3000 Ευρώ… άσε δεν το κάνω! Να ήταν 5000 να πώ πάει στον διάολο, αλλά για 3000 άστο… θα του ζητήσω και μετρητά αν ειναι…
(Η πόρτα άνοιξε, ο πονοκέφαλος στρογγυλοκάθισε στον καναπέ και ζήτησε και ένα φραπεδάκι…)
-(Εγώ) κ. Cool, ο άνθρωπος πουλάει πλακάκια και νιπτήρες, τώρα που έχει πεθάνει η οικοδομή πού να τα πουλήσει? Πώς να βγάλει λεφτά? Μην γίνεστε υπερβολικός!
Επανέλαβα πώς για τα περαιτέρω πρέπει να μιλήσει με τον ίδιο οπότε και έφυγα κλείνοντας τους ραντεβού για την επόμενη…
Ο πονοκέφαλος φόρεσε τις πυτζάμες του και έκανε zapping στην τηλεόραση μέχρι το επόμενο πρωί…
(για την παρούσα ανάρτηση δεν φέρουμε ουδεμία νομική ευθύνη, καθώς αποτελεί αποκύημα της φαντασίας μας. Εξάλλου στην υπέροχη χώρα όπου ζούμε, ΔΕΝ είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιου είδους συμπεριφορές)
Προχθές η μέρα μου ξεκίνησε υπέροχα. Ήλιος έξω, πρωινά πειράγματα με την σύζυγο στο σπίτι, το πρώτο ραντεβού πολεοδομίας κύλησε χωρίς απρόοπτα, όλα καλά.
Βούρ για το δεύτερο, μια απλή περίπτωση χωρίς πολλά πολλά. Η ΔΕΗ είχε στείλει επιστολή στον πελάτη μου πώς σε μια εβδομάδα θα του έκοβε το ρεύμα (εργοταξιακό) και δεν είχε χρήματα (ή και διάθεση) ώστε να πληρώσει αμοιβές επίβλεψης και φορολογικά για την τελική θεώρηση της άδειας, ώστε να πάρει μόνιμο. Η λύση ήταν να πάρει παράταση ισχύος της άδειας για 2 χρόνια ώστε να ανανεώσει και την ισχύ του εργοταξιακού ρεύματος, λέγοντας απλά οτί έχουν απομείνει κάποιες εργασίες βαψίματος κτλ κτλ.
Έχοντας τον φάκελό μου έτοιμο με όλα τα απαραίτητα έγγραφα περιμένω στην σειρά έξω από το γραφείο του Mr. Cool. Είχαμε απομείνει 2, εγώ, στην «αρχή» της καριέρας μου, και ένας συνάδελφος στο «τελείωμα», χαμογελαστός κύριος, θα έλεγα από την γλυκάδα στα μάτια του ένας «καλός άνθρωπος». Πιάσαμε την ψιλοκουβέντα., έβγαινε στην σύνταξη νωρίτερα από το προβλεπόμενο, κουρασμένος εντελώς με τις τελευταίες εξελίξεις στην αγορά και στις πολεοδομίες, έτρεχε εδώ και λίγο καιρό να τελειώσει με τις υποθέσεις του. Έρχεται η σειρά μου για να μπώ στο γραφείο και μου λέει πριν πατήσω το πόδι μέσα «ήρεμα, είναι αγριεμένος τελευταία». Δεν πολυκατάλαβα, λέω από μέσα μου μάλλον δεν κατάλαβε γιατί έμπαινα μέσα και το λέει από συνήθεια. Η υπόθεσή μου, δεν απαιτούσε κάποια «εξυπηρέτηση», ήταν καθόλα νόμιμη με έναν πλήρη φάκελο, γιατί να αγριέψει ο κύριος Cool???
-(Εγώ)Καλημέρα
-(Mr Cool)Καλημέρα
κτλ κτλ
-(Eγώ)Ήρθα για μια παράταση ισχύος.
(παίρνει τον φάκελο στα χέρια του)
-(Μr. Cool) Ξέχνα το!
-(Eγώ)Μα γιατί κ. Cool? Διαβάστε την τεχνική έκθεση,
-(Μr. Cool) Ξέχνα το! (σηκώνεται όρθιος και πάει να με οδηγήσει στην έξοδο)
-(Eγώ)….δείτε τις φωτογραφίες, πάτε και από εκεί αν θέλετε! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ να το αρνηθείτε! (και η μεγάλη μου βλακεία) Ο άνθρωπος θέλει να πάρει παράταση για το ρεύμα του, έχει λίγες μέρες ακόμα διορία…
-(Μr. Cool) Να πάει να κλείσει το έργο του (δηλαδή να πληρώσει καμιά 20αριά χιλιάρικα… μιας και του περισσεύανε)
-(Εγώ) Αν είχε τα λεφτά για να «κλείσει» την άδεια, θα τέλειωνε και το έργο του, δεν θα περίμενε να πάρει παράταση ισχύος…
-(Mr. Cool) Tί δουλειά κάνει? (κοιτάει την άδεια για να δεί τον τίτλο)…Είδη υγιεινής, πλακάκια χμμμμ.. χρειάζομαι πλακάκια….
-(Εγώ)….(νίωθω ήδη την πρώτη παγωμάρα μέσα μου…) Έχω στο πορτμπαγκάζ, να σας φέρω, τι χρώμα και πόσα θέλετε… Πάντα κουβαλάω μερικά (προσπάθησα να το γυρίσω στον χαβαλέ σαν βλαμμένος)
-(Mr. Cool) Κοίτα θέλω καμιά 300 τ.μ. για το εξοχικό μου (ΤΙ ΕΞΟΧΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΡΕ ΓΜΤ 300 τ.μ ΠΛΑΚΑΚΙΑ?). Όχι τα πολύ ακριβά… μέτρια ποιότητα (μας είναι και οικονόμος στα ξένα λεφτά...τί άνθρωπος! τι χαρακτήρας! συγκινήθηκα γμτ...). Ξέρεις τώρα, στα εξοχικά βάζουν αυτό το πορτοκαλί (και μου δείχνει το πλακάκι στο μπαλκόνι της πολεοδομίας, προφανώς σαν εξοχικό την βλέπει και αυτή)
Ο πονοκέφαλος άρχισε να χτυπάει επίμονα την πόρτα του κεφαλιού μου, λές και υπήρχε τρελή ανάγκη να μπεί μέσα…
Με τα πολλά….
Με έβαλε να πάρω τηλέφωνο τον πελάτη μπροστά του και να του εξηγήσω οτί χρειάζεται λάδωμα η υπόθεση
Μου εξήγησε πώς το εξοχικό του έχει καθυστερήσει πολλά χρόνια και θέλει να το τελειώνει επιτέλους
Απαίτησε να παραδωθούν τα πλακάκια στο εξοχικό του και να υπάρχει και κλάρκ, γιατί (αφού έκανε τους υπολογισμούς) 200 κιβώτια θα πάρει πολλή ώρα να μεταφερθούν με τα χέρια. ( προφανώς για να μην κουραστούν οι μεταφορείς, τον έπιασαν πάλι οι ευγένειες, σιγά μην κουβαλούσε ο ίδιος, τέτοιο κορμί θέλει πολύ προσοχή για να διατηρηθεί....)
Του είπα πως ο πελάτης κατάρχην είναι σύμφωνος αλλά τις περαιτέρω λεπτομέρειες θα πρέπει να τις συζητήσει απευθείας με τον ίδιο, δεν μπορώ εγώ να πάρω απόφαση για αυτόν για τέτοια θέματα…
Τέλος πάντων με στέλνει να βάλω σφραγίδες και να γυρίσω για τις υπογραφές.
Βγαίνοντας συναντώ τον συνάδελφό…
-Εντάξει? Τι σου ζήτησε?
-Πλακάκια…%#@%#$@
- Ούφ… πάλι καλά….
Επιστρέφω σε ελάχιστο και περιμένω ξανά μέχρι να τελειώσει με τον επόμενο + έναν συνάδελφό του της πολεοδομίας.
Ο Mr. Cool, φαίνεται λίγο πιο διστακτικός πλέον. Σκύβει το κεφάλι σαν να κάνει υπολογισμούς…
-300 τετραγωνικά πόσο είναι? 3000 ευρώ? Σιγά μην υποχρεωθώ για 3000 Ευρώ… άσε δεν το κάνω! Να ήταν 5000 να πώ πάει στον διάολο, αλλά για 3000 άστο… θα του ζητήσω και μετρητά αν ειναι…
(Η πόρτα άνοιξε, ο πονοκέφαλος στρογγυλοκάθισε στον καναπέ και ζήτησε και ένα φραπεδάκι…)
-(Εγώ) κ. Cool, ο άνθρωπος πουλάει πλακάκια και νιπτήρες, τώρα που έχει πεθάνει η οικοδομή πού να τα πουλήσει? Πώς να βγάλει λεφτά? Μην γίνεστε υπερβολικός!
Επανέλαβα πώς για τα περαιτέρω πρέπει να μιλήσει με τον ίδιο οπότε και έφυγα κλείνοντας τους ραντεβού για την επόμενη…
Ο πονοκέφαλος φόρεσε τις πυτζάμες του και έκανε zapping στην τηλεόραση μέχρι το επόμενο πρωί…
(για την παρούσα ανάρτηση δεν φέρουμε ουδεμία νομική ευθύνη, καθώς αποτελεί αποκύημα της φαντασίας μας. Εξάλλου στην υπέροχη χώρα όπου ζούμε, ΔΕΝ είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιου είδους συμπεριφορές)
Πολεοδομία και διαφθορά (ΝΟ2)
Κατόπιν της επιτυχούς επίλυσης του ζητήματος της κατάπτιστης προσπάθειας εκβιασμού μας, από εγκληματικά στοιχεία, παραθέτουμε τις επίμαχες αναρτήσεις.
Το συγκεκριμένο έργο το είχα επιβλέψει μέχρι την αποπεράτωση των εργασιών του σκελετού, ακολουθώντας πλήρως τα περιγραφόμενα στην οικοδομική άδεια.
Ο πελάτης μου θα προχωρούσε τις υπόλοιπες εργασίες σε χρόνο που θα είχε την δυνατότητα. Του είχα επισημάνει πώς για οτιδήποτε, μπορούσε να με ειδοποιήσει ώστε να τον βοηθήσω και πώς σε κάθε περίπτωση θα έπρεπε να ακολουθούσε τα σχέδια της άδειας.
Δώσαμε λοιπόν ραντεβού στο σπίτι ώστε να υπογράψει τις δηλώσεις και να βγάλω φωτογραφίες της "νόμιμης" κατασκευής.
Έφτασα πρώτος... Και τί βλέπω? Είχε διπλασιάσει σε ύψος την στέγη, βγάζοντας σοφίτα. Επίσης είχε στεγάσει ένα επιπλέον τμήμα 15 τ.μ.
Όταν έφτασε του εξήγησα πώς το σπίτι είναι παράνομο... και πώς βλέπω πώς υπάρχουν 3 λύσεις...
1) Κατεδαφίζει τις παρανομίες
2) Δεν προχωρούμε την διαδικασία, και παίρνει συνεχώς παρατάσεις ισχύος, χωρίς κόστος.
3) και προτιμότερο, αναθεωρούμε την οικοδομική άδεια ώστε να συμπίπτει με την κατασκευή (είχε περιθώριο δόμησης).
Μου είπε πώς αποκλείει την 2η λύση καθώς θέλει να τελειώσει με την πολεοδομία ώστε να ξεμπαζώσει το υπόγειο και να κατασκευάσει ακόμα ένα τμήμα 60 τ.μ.
Του εξήγησα πώς θα ήταν προτιμότερο, με δεδομένο πώς έχει μέτρα δόμησης, να δείξουμε στην αναθεώρηση όλες τις αλλαγές που θέλει να κάνει.
Το αφήσαμε εκεί, θα του έβγαζα όλα τα πιθανά σενάρια και το κόστος για την έκδοση της "νέας αδείας"
Την επομένη τον ενημερώνω για τα πιθανά έξοδα, μου λέει πώς θα το σκεφτεί και θα μιλήσουμε...
Πέρασαν 2 μέρες και μου τηλεφωνεί... Μου λέει πώς βρήκε έναν μηχανικό της περιοχής ο οποίος μπορεί να "τακτοποιήσει" το ζήτημα, και πώς χρειάζεται μία δήλωση παραίτησής μου... Συμφωνώ (φυσικά δεν θα αναλάμβανα ποτέ την ευθύνη για ένα παράνομο κτίριο, στην οποία πράξη θα με εξωθούσε ο ιδιοκτήτης του)
Την υπογράφω και του την δίνω...
Τί σημαίνει αυτό?
α)Κάποιος μηχανικός της πολεοδομίας "λαδώθηκε" ώστε να κάνει τα στραβά μάτια.
β)Κάποιος ιδιώτης μηχανικός λάδωσε και πήρε αμοιβή για την "εξυπηρέτηση".
γ)Ο ίδιος ιδιώτης μηχανικός οδήγησε τον ιδιοκτήτη στο συμπέρασμα πώς είναι προτιμότερο να γλυτώσει 3000 Ευρώ, και να παραμείνει παράνομος, καθώς προφανώς το ελεγκτικό κύκλωμα είναι "συνεργάσιμο".
δ)Προκειμένου να μην προξενήσω προβλήματα στον πελάτη μου δεν διεκδίκησα την νόμιμη αμοιβή μου...
Όμορφος κόσμος αγγελικά πλασμένος...
(για την παρούσα ανάρτηση δεν φέρουμε ουδεμία νομική ευθύνη, καθώς αποτελεί αποκύημα της φαντασίας μας. Εξάλλου στην υπέροχη χώρα όπου ζούμε, ΔΕΝ είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιου είδους συμπεριφορές)
Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010
Βραβεία Gourmet 2009-2010 Νο2
Με περιέργεια αγόρασα σήμερα την Κ. Ελευθεροτυπία με σκοπό να διαπιστώσω αν οι υπόνοιες μου για την αναξιοπιστία τους ενισχυθούν. Και ακριβώς αυτό έγινε.
Υπάρχει ένα μαγαζί το οποίο είναι κάθε χρονιά στην λίστα.
Φοβερή διαφήμιση για το ίδιο, σε σημείο που πολλοί φίλοι μου τα τελευταία χρόνια, όπως και εγώ το επισκεφθήκαμε. Οι περισσότεροι μείναμε με την ίδια εντύπωση... ιδιαίτερα μέτριο φαγητό, ελάχιστα πιάτα ξεχώριζαν χωρίς και αυτά να εκπλήσσουν ευχάριστα.
Μέτριο service, την 2η φορά που πήγα προσωπικά ήταν απαράδεκτο θα έλεγα, και μάλιστα με μισοάδειο μαγαζί.
Επιπλέον, ήταν ιδιαίτερα ακριβό για αυτό που προσέφερε, καλύτερης ποιότητας φαγητό και εξυπηρέτηση είχαμε βρεί σε μαγαζιά όπου πληρώναμε τα μισά (ναι τα μισά) από ότι σε αυτό.
Προσωπική άποψη θα πεί κάποιος, μπορεί εμείς και πόσοι άλλοι να έχουμε στρεβλή θεώρηση των πραγμάτων... Και οι κριτές την σωστή, μπορεί... δεν το αποκλείω.
Για το τέλος αφήνω το εξής... Στο συγκεκριμένο μαγαζί έχει επιβληθεί φέτος πρόστιμο από τον ΕΦΕΤ!!!! Για την ακρίβεια: "Πρόστιμο € 5.000 στο εστιατόριο - ψαροταβέρνα με την επωνυμία *************, που βρίσκεται στη ************, διότι διαπιστώθηκαν παρεκκλίσεις από τις απαιτήσεις της υγιεινής για τις επιχειρήσεις τροφίμων και μη αναγραφή στους τιμοκαταλόγους των κατεψυγμένων τροφίμων."
Κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί..."Άντε τώρα να με πείσουν οτί είναι αξιόπιστοι και οτί δεν ισχύει ότι ισχύει πάντα...".
Και μαζί με το μαγαζί αυτό, δυστυχώς συμπαρασύρονται και τα υπόλοιπα που βραβεύτηκαν, τα οποία προσωπικά εγώ θα σκεφτώ πολύ σοβαρά αν θα τα επισκεφθώ. Αν δεν έπαιρναν βραβείο, ίσως να ήταν προς το συμφέρον τους...
Από ότι είδα υπάρχουν και άλλοι (και μάλιστα προφανώς περισσότερο ειδικοί από εμένα), που εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους.
Ρίξτε μια ματιά και σε αυτό το blog
http://koparanis.blogspot.com/2009/04/gourmet.html
Κυριακή 6 Ιουνίου 2010
Βραβεία Gourmet 2009-2010
Με περιέργεια αγόρασα σήμερα την Κ. Ελευθεροτυπία με σκοπό να διαπιστώσω αν οι υπόνοιες μου για την αναξιοπιστία τους ενισχυθούν. Και ακριβώς αυτό έγινε.
Υπάρχει ένα μαγαζί το οποίο είναι κάθε χρονιά στην λίστα.
Φοβερή διαφήμιση για το ίδιο, σε σημείο που πολλοί φίλοι μου τα τελευταία χρόνια, όπως και εγώ το επισκεφθήκαμε. Οι περισσότεροι μείναμε με την ίδια εντύπωση... ιδιαίτερα μέτριο φαγητό, ελάχιστα πιάτα ξεχώριζαν χωρίς και αυτά να εκπλήσσουν ευχάριστα.
Μέτριο service, την 2η φορά που πήγα προσωπικά ήταν απαράδεκτο θα έλεγα, και μάλιστα με μισοάδειο μαγαζί.
Επιπλέον, ήταν ιδιαίτερα ακριβό για αυτό που προσέφερε, καλύτερης ποιότητας φαγητό και εξυπηρέτηση είχαμε βρεί σε μαγαζιά όπου πληρώναμε τα μισά (ναι τα μισά) από ότι σε αυτό.
Προσωπική άποψη θα πεί κάποιος, μπορεί εμείς και πόσοι άλλοι να έχουμε στρεβλή θεώρηση των πραγμάτων... Και οι κριτές την σωστή, μπορεί... δεν το αποκλείω.
Για το τέλος αφήνω το εξής... Στο συγκεκριμένο μαγαζί έχει επιβληθεί φέτος πρόστιμο από τον ΕΦΕΤ!!!! Για την ακρίβεια: "Πρόστιμο € 5.000 στο εστιατόριο - ψαροταβέρνα με την επωνυμία ΑΦΟΙ ΣΟΦΙΑΝΟΙ ΟΕ - ΑΓΚΥΡΟΒΟΛΙ, που βρίσκεται στη ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ 13 & ΣΤΡ. ΚΑΛΛΑΡΗ 11 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκαν παρεκκλίσεις από τις απαιτήσεις της υγιεινής για τις επιχειρήσεις τροφίμων και μη αναγραφή στους τιμοκαταλόγους των κατεψυγμένων τροφίμων."
Κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί..."Άντε τώρα να με πείσουν οτί είναι αξιόπιστοι και οτί δεν ισχύει ότι ισχύει πάντα...".
Και μαζί με το μαγαζί αυτό, δυστυχώς συμπαρασύρονται και τα υπόλοιπα που βραβεύτηκαν, τα οποία προσωπικά εγώ θα σκεφτώ πολύ σοβαρά αν θα τα επισκεφθώ. Αν δεν έπαιρναν βραβείο, ίσως να ήταν προς το συμφέρον τους...
Υπάρχει ένα μαγαζί το οποίο είναι κάθε χρονιά στην λίστα.
Φοβερή διαφήμιση για το ίδιο, σε σημείο που πολλοί φίλοι μου τα τελευταία χρόνια, όπως και εγώ το επισκεφθήκαμε. Οι περισσότεροι μείναμε με την ίδια εντύπωση... ιδιαίτερα μέτριο φαγητό, ελάχιστα πιάτα ξεχώριζαν χωρίς και αυτά να εκπλήσσουν ευχάριστα.
Μέτριο service, την 2η φορά που πήγα προσωπικά ήταν απαράδεκτο θα έλεγα, και μάλιστα με μισοάδειο μαγαζί.
Επιπλέον, ήταν ιδιαίτερα ακριβό για αυτό που προσέφερε, καλύτερης ποιότητας φαγητό και εξυπηρέτηση είχαμε βρεί σε μαγαζιά όπου πληρώναμε τα μισά (ναι τα μισά) από ότι σε αυτό.
Προσωπική άποψη θα πεί κάποιος, μπορεί εμείς και πόσοι άλλοι να έχουμε στρεβλή θεώρηση των πραγμάτων... Και οι κριτές την σωστή, μπορεί... δεν το αποκλείω.
Για το τέλος αφήνω το εξής... Στο συγκεκριμένο μαγαζί έχει επιβληθεί φέτος πρόστιμο από τον ΕΦΕΤ!!!! Για την ακρίβεια: "Πρόστιμο € 5.000 στο εστιατόριο - ψαροταβέρνα με την επωνυμία ΑΦΟΙ ΣΟΦΙΑΝΟΙ ΟΕ - ΑΓΚΥΡΟΒΟΛΙ, που βρίσκεται στη ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ 13 & ΣΤΡ. ΚΑΛΛΑΡΗ 11 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκαν παρεκκλίσεις από τις απαιτήσεις της υγιεινής για τις επιχειρήσεις τροφίμων και μη αναγραφή στους τιμοκαταλόγους των κατεψυγμένων τροφίμων."
Κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί..."Άντε τώρα να με πείσουν οτί είναι αξιόπιστοι και οτί δεν ισχύει ότι ισχύει πάντα...".
Και μαζί με το μαγαζί αυτό, δυστυχώς συμπαρασύρονται και τα υπόλοιπα που βραβεύτηκαν, τα οποία προσωπικά εγώ θα σκεφτώ πολύ σοβαρά αν θα τα επισκεφθώ. Αν δεν έπαιρναν βραβείο, ίσως να ήταν προς το συμφέρον τους...
Διαφθορά στην δόμηση. Πρόταση 1η
Περί διαφθοράς στις πολεοδομίες ο λόγος, στον τομέα των ιδιωτικών έργων εν γένει. Ορμώμενος από έναν σχολιαστή, ελπίζω πώς είναι καλοπροαίρετος και πώς λανθασμένα εξέλαβα το 2ο σχόλιό του ώς εκβιασμό, θα αναρτήσω κάποιες προτάσεις σχετικά με το θέμα. Προτάσεις που μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα ή και άλλες που θα απαιτήσουν χρόνο. Προτάσεις που μπορούν να αποτρέψουν μελλοντικά την διαφθορά και προτάσεις που μπορούν να την πατάξουν άμεσα (?).
(Όλα τα παραδείγματα αποτελούν αποκύημα της νοσηρής φαντασίας μου και ουδεμία σχέση έχουν με πραγματικές καταστάσεις όπως και οτιδήποτε έχω γράψει ώς τώρα)
(Όλα τα παραδείγματα αποτελούν αποκύημα της νοσηρής φαντασίας μου και ουδεμία σχέση έχουν με πραγματικές καταστάσεις όπως και οτιδήποτε έχω γράψει ώς τώρα)
Πρόβλημα 1ο. Υψηλό κόστος γής, μείζον γενεσιουργός αιτία διαφθοράς.
Στις περιοχές που είναι εντός σχεδίου πόλεως, στα μεγάλα αστικά κέντρα ή στις περιοχές τουριστικής αξίας, τα ελεύθερα οικόπεδα είναι ελάχιστα. Φυσικό αποτέλεσμα είναι η δραματική αύξηση του κόστους γής, το οποίο περνά και στο κόστος κατασκευής. Το κίνητρο για να δομήσει κάποιος «επιπλέον» τετραγωνικά γίνεται σημαντικό. Γιατί το κάθε επιπλέον τετραγωνικό που πουλάει συνεπάγεται σημαντικότατο κέρδος!
Ας δώσω ένα παράδειγμα. Ένα οικόπεδο των 1000 τμ δομεί 1000 τμ, σε μια περιοχή που έχει μέση τιμή πώλησης για κατοικίες 2500 Ευρώ /τ.μ.
Η προσδοκώμενη πώληση είναι 2,5 εκ. ευρώ.
Ας πούμε πώς το κόστος της κατασκευής ανέρχεται στα 1000 Ευρώ/τ.μ. και το οικόπεδο έχει αξία 900.000 Ευρώ, δηλαδή 900 Ευρώ/τ.μ
Συνολικά έξοδα για την κατασκευή έχουμε 1.000.000. + 900.000 = 1.9 εκ. Ευρώ
Άρα το κέρδος πρό φόρων είναι 2.5 – 1.9 = 600.000 Ευρώ και το ποσοστό κέρδους 24%
Η συμμετοχή της αξίας της γής είναι 900.000/1.900.000 = 47.4%
Αν θεωρήσουμε πώς εντάσσονται εντός σχεδίου (μαζικά και με μελέτη) επιπλέον περιοχές, με αποτέλεσμα να υπάρχει υπερπληθώρα οικοπέδων, είναι φυσικότατο αποτέλεσμα να πέσει το κόστος γής. Σίγουρα κάποιοι θα ρίξουν τις τιμές, ειδικά στην εποχή που ζούμε, και αυτό θα συμπαρασύρει και άλλους. Το ίδιο θα συμβεί και στο ποσοστό στις αντιπαροχές.
Με αυτή την θεώρηση το οικόπεδό μας πιθανότατα να έχει πλέον μια αξία των 500.000 Ευρώ, η συμμετοχή του δε, στο κόστος κατασκευής θα είναι πλέον
500.000/1.500.000 = 33.3%
Αυτοί οι αριθμοί είναι ιδιαίτερα απλοποιητικοί καθώς υπεισέρχονται και η φορολογία, η αντικειμενική αξία της γης κτλ κτλ, ίσως αυθαίρετοι αλλά λογικοφανείς (ή και λογικοί).
Οι κατασκευαστές σήμερα πουλούν επιπλέον μέτρα (παράνομα μέτρα), ρίχνοντας στην ουσία το ποσοστό του κόστους της γής. Πουλώντας αντί 1000 τ.μ. , 1500 τ.μ. έχουν κόστος 1000Χ1500 + 900.000 = 2.400.000 Ευρώ
πώληση 1500 Χ 2500 = 3.750.000 Ευρώ
και κ.π.φ. 36% ,
αλλά το σημαντικότερο έχουν συμμετοχή της γής στο κόστος
900/2400 = 37.5% αντί για 47.4%!!
Είναι απόλυτα προφανές πώς αποτελεί ιδιαίτερο κίνητρο η πτώση αυτή, δημιουργεί κέρδος ικανό για να δοθούν μίζες άκρως δελεαστικές σε τυχόν (υπάρχουν?) επίορκους δημόσιους λειτουργούς.
Οπότε αποτελεί λογικό μέτρο η ένταξη περιοχών στο σχέδιο πόλεως, με σκοπό την καλύτερη λειτουργία της αγοράς, αλλά και την πάταξη της διαφθοράς. Φυσικά, μόνο αυτό δεν αρκεί, για την ακρίβεια από μόνο του δεν θα άλλαζε σχεδόν τίποτα… απαιτείται σειρά μέτρων που συνεπικουρικά μεταξύ τους μπορούν να μετριάσουν ή και να εξαλείψουν το πρόβλημα.
Σάββατο 5 Ιουνίου 2010
ΚΑΓΚΕΛΑ ΚΑΙ ΒΡΟΧΗ
Αν ανήκετε στους ανθρώπους που όταν βρέχει τρέχουν στο μπαλκόνι για να πλύνουν τα κάγκελα, θα ήθελα να σας πω ότι αυτή η κίνηση σας χαρακτηρίζει, και ότι τέτοιοι άνθρωποι είσαστε που μέσα στην αναμπουμπούλα χαίρονται και δικαιολογούν κάθε τους καφρίλα λέγοντας έλα μωρέ δεν τρέχει και τίποτα εδω ρίχνει τουλούμια οι δικές μου βρωμιές θα πειράξουν? Ναι κάφρε οι δικές σου θα πειράξουν και αν είσαι τόσο μάγκας πλύνε το μπαλκόνι με το λάστιχο όταν δεν βρέχει, που έχεις μάθει θρασύδειλε να καβαντζώνεσαι ακόμα και πίσω από τα καιρικά φαινόμενα, επαναστάτη της πορδής, και μετά σου φταίει η μερκελ. Το να είσαι ευγενικός και σοβαρός δεν έχει να κάνει με την βροχή αλλά με την παιδεία, αλλά που να την βρεις ζώο στην χώρα της αυτομόρφωσης της Διαμαντοπούλου? Δεν ξέρω τι δίαιτα κάνεις και κρύβεσαι τόσο καλά πίσω από το δάχτυλό σου, αλλά έχει φέρει θαυματουργά αποτελέσματα
Ναι το ξέρω, είμαι αυτιστικός ώρες ώρες.
Ναι το ξέρω, είμαι αυτιστικός ώρες ώρες.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΟΙΟΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΠΟΙΟΝ
Οι διαμαρτυρίες των οπαδών του Ηρακλή για τον διαφαινόμενο αποκλεισμό της ομάδας από το πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγκας της νέας σεζόν συνεχίζονται, καθώς σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσαν οι φίλοι του «γηραιού» θα βρεθούν στην Αθήνα για συλλαλητήριο.
Μάλιστα, ζήτησαν από τον Νομάρχη Θεσσαλονίκης να κηρύξει την συγκεκριμένη ημέρα «αργία» έτσι ώστε να μπορέσουν να δώσουν μεγαλύτερο «παρών».
ΟΛΟΙ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ
ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΚΑΤΕΒΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΘΗΝΑ ΑΣΧΕΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΗΡΑΚΛΗΣ
O ΛΕΒΑΔΙΑΚΟΣ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙ ΕΞΥΠΝΑ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΑΝΤΟΣ....
Μάλιστα, ζήτησαν από τον Νομάρχη Θεσσαλονίκης να κηρύξει την συγκεκριμένη ημέρα «αργία» έτσι ώστε να μπορέσουν να δώσουν μεγαλύτερο «παρών».
ΟΛΟΙ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ
ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΚΑΤΕΒΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΘΗΝΑ ΑΣΧΕΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΗΡΑΚΛΗΣ
O ΛΕΒΑΔΙΑΚΟΣ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙ ΕΞΥΠΝΑ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΑΝΤΟΣ....
Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010
Άλλο Ηρακλής, άλλο μαλ@κας... (άρθρο του Νίκου Τζατζαρά)
http://blog.libero.fm/tzantzaras/2010/06/post-42.html
Έχω αντιληφθεί αυτά τα σαράντα χρόνια που είμαι στη ζωή, από τα οποία πέρασα τα 34 στη Θεσσαλονίκη, ότι μπορεί ο ΠΑΟΚ να είναι θρησκεία και ο Άρης μέχρι κι... εμμονή, αλλά ο Ηρακλής είναι άποψη. Άποψη επίμονη και κάθετη, αλλά ποιοτική, ιδιαίτερη, υψηλής αισθητικής - στα όρια της πολιτικής δήλωσης. Ο Ηρακλής είναι ο εκφραστής της ουτοπίας ατο Βορρά. Ο Ηρακλής είναι σημείο συνάντησης του ήθους και της προσφοράς στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, του ποδοσφαιρικού ονείρου που θα εκφράζει στην Ελλάδα μέχρι να σβηστεί απ' το χάρτη ο Βάσια, της εύκολης προσωρινής απογοήτευσης, αλλά της αμετανόητης πίστης στα γαλάζια στο διηνεκές.
Η επιλογή του να υποστηρίζει κανείς τον Ηρακλή, θα έπρεπε να είναι ελεύθερη μόνο για.. ενήλικες. Φαίνεται όμως πως τα παιδιά που το επιλέγουν, στην συντριπτική τους πλειονότητα σκέφτονται σαν μεγάλοι, με καρδιά μωρού παιδιού. Γι αυτό και οι "γριές" είναι πετσιά, όπως λέγαμε παλιά. Δηλαδή, είναι τόσο αφοσιωμένοι και "μέχρι κόκκαλο". Επειδή η λογική έρχεται εκ των υστέρων και φτιάχνει ιδεολογία για τις επιλογές της καρδιάς. Οι Ηρακλειδείς είναι περήφανοι και εγωιστές, κοιτάζουν λίγο αφ' υψηλού, αλλά σέβονται και την άποψη του απέναντι. Γι αυτό πολλοί πιτσιρικάδες ξεφεύγουν από τις επιλογές του Ηρακλειδέα μπαμπά, αλλά και πολλά παιδιά γίνονται Ηρακλής χωρίς οικογενειακή παράδοση και χωρίς να τα παιδομαζώξει κανείς, καλά και σώνει. Γιατί, έτσι. Γιατί άμα δεν καταλαβαίνεις πως πρέπει να γίνεις Ηρακλής, δε σου αξίζει να γίνεις... Έτσι το βλέπουν, είμαι σίγουρος.
Χέστηκαν να τους χαϊδεύεις τα αφτιά, δε περιμένουν (σε αντίθεση με τους άλλους δυο στην πόλη) να εκθειάζεις την ομάδα τους, όταν δεν το αξίζει, δε γουστάρουν κανέναν από τους απέναντι και δεν περιμένουν να τους βοηθήσουν αν τους χρειαστούν. Καταλογίζουν στους ΠΑΟΚτσήδες κακία απέναντί τους, που πάει πίσω τριάντα χρόνια και στους Αρειανούς αχαριστία για τις δυο φορές που πήγαν να τους βοηθήσουν και τη μια βρήκαν και το μπελά τους. Εξ ου και ο μοναχικός δρόμος, που λίγες μέρες πριν βρήκε και πεδίο... δόξης στο ΔΣ της Super League.
Ο Ηρακλής είναι η ομάδα που βλέπει τους μεγαλοκλέφτες να κάνουν παρέλαση και κάθε φορά που η ρημάδα η τύχη τα 'φερε έτσι να πάει να κάνει κι ο ίδιος μια κουτσουκέλα, (κόντρα στο χαρακτήρα του) οι... κωμικοί θεσμοί του ελληνικού αθλητισμού τον συλλαμβάνουν κι εξαντλούν επάνω του όλη τους την αυστηρότητα. Βρίσκουν στον Ηρακλή το άλλοθι της ανυπαρξίας τους, βγάζουν πάνω στον Ηρακλή όλες τους τις ύποπτες υποχρεώσεις και πληρώνουν μέσω του Ηρακλή, όλα τους τα γραμμάτια. Έτσι τον έριξαν στη Β' Εθνική, έτσι διέλυσαν τόσα χρόνια το μπάσκετ, έτσι πάνε να βγάλουν πάνω του πάλι, τα δανεικά που έχουν όλοι με τον Κομπώτη.
Σα δεν ντρέπονται. Ας μάθουν τώρα μια και καλή πως, άλλο είναι ήθος κι άλλο αγαθοσύνη. Πως άλλο είναι να είσαι Ηρακλής κι άλλο να σε περνάνε για μαλάκα. Να μας πουνε ΤΩΡΑ, τι χρειάζεται να κατατεθεί για να παίξει ο Ηρακλής εκεί που δικαιούται και ανήκει. Χωρίς άλλη κουβέντα και να λουφάξουν στα λαγούμια τους.
ΥΓ Επίσης, να μας πούνε ΤΩΡΑ, τι διάλο σχέση έχει η αδειοδότηση του Ηρακλή με την επικύρωση της βαθμολογίας και γιατί κρατάνε ανοιχτό το παράθυρο για το Λεβαδειακό, πράγμα ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΕΣ. Και να έπρεπε να χάσει μια ομάδα το δικαίωμα συμμετοχής στο επόμενο πρωτάθλημα, πουθενά δε λέει στον ΚΑΠ ότι τη θέση καταλαμβάνει κάποιος που υποβιβάστηκε στη βαθμολογία, αλλά κάποιος από την παρακάτω κατηγορία.
ΥΓ2 Οι γριές αντέχουν πολλά αλλά δεν ανέχονται να θεωρείς ότι είναι λίγοι και να μην τους υπολογίζεις. Συγχαίρω αυτήν την κωμική επιτροπή γιατί κατάφερε επιτέλους να τους μαζέψει. Και τώρα θα δει και πόσο πολλοί είναι και θα κληθεί να τα βγάλει και πέρα μαζί τους...
Έχω αντιληφθεί αυτά τα σαράντα χρόνια που είμαι στη ζωή, από τα οποία πέρασα τα 34 στη Θεσσαλονίκη, ότι μπορεί ο ΠΑΟΚ να είναι θρησκεία και ο Άρης μέχρι κι... εμμονή, αλλά ο Ηρακλής είναι άποψη. Άποψη επίμονη και κάθετη, αλλά ποιοτική, ιδιαίτερη, υψηλής αισθητικής - στα όρια της πολιτικής δήλωσης. Ο Ηρακλής είναι ο εκφραστής της ουτοπίας ατο Βορρά. Ο Ηρακλής είναι σημείο συνάντησης του ήθους και της προσφοράς στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, του ποδοσφαιρικού ονείρου που θα εκφράζει στην Ελλάδα μέχρι να σβηστεί απ' το χάρτη ο Βάσια, της εύκολης προσωρινής απογοήτευσης, αλλά της αμετανόητης πίστης στα γαλάζια στο διηνεκές.
Η επιλογή του να υποστηρίζει κανείς τον Ηρακλή, θα έπρεπε να είναι ελεύθερη μόνο για.. ενήλικες. Φαίνεται όμως πως τα παιδιά που το επιλέγουν, στην συντριπτική τους πλειονότητα σκέφτονται σαν μεγάλοι, με καρδιά μωρού παιδιού. Γι αυτό και οι "γριές" είναι πετσιά, όπως λέγαμε παλιά. Δηλαδή, είναι τόσο αφοσιωμένοι και "μέχρι κόκκαλο". Επειδή η λογική έρχεται εκ των υστέρων και φτιάχνει ιδεολογία για τις επιλογές της καρδιάς. Οι Ηρακλειδείς είναι περήφανοι και εγωιστές, κοιτάζουν λίγο αφ' υψηλού, αλλά σέβονται και την άποψη του απέναντι. Γι αυτό πολλοί πιτσιρικάδες ξεφεύγουν από τις επιλογές του Ηρακλειδέα μπαμπά, αλλά και πολλά παιδιά γίνονται Ηρακλής χωρίς οικογενειακή παράδοση και χωρίς να τα παιδομαζώξει κανείς, καλά και σώνει. Γιατί, έτσι. Γιατί άμα δεν καταλαβαίνεις πως πρέπει να γίνεις Ηρακλής, δε σου αξίζει να γίνεις... Έτσι το βλέπουν, είμαι σίγουρος.
Χέστηκαν να τους χαϊδεύεις τα αφτιά, δε περιμένουν (σε αντίθεση με τους άλλους δυο στην πόλη) να εκθειάζεις την ομάδα τους, όταν δεν το αξίζει, δε γουστάρουν κανέναν από τους απέναντι και δεν περιμένουν να τους βοηθήσουν αν τους χρειαστούν. Καταλογίζουν στους ΠΑΟΚτσήδες κακία απέναντί τους, που πάει πίσω τριάντα χρόνια και στους Αρειανούς αχαριστία για τις δυο φορές που πήγαν να τους βοηθήσουν και τη μια βρήκαν και το μπελά τους. Εξ ου και ο μοναχικός δρόμος, που λίγες μέρες πριν βρήκε και πεδίο... δόξης στο ΔΣ της Super League.
Ο Ηρακλής είναι η ομάδα που βλέπει τους μεγαλοκλέφτες να κάνουν παρέλαση και κάθε φορά που η ρημάδα η τύχη τα 'φερε έτσι να πάει να κάνει κι ο ίδιος μια κουτσουκέλα, (κόντρα στο χαρακτήρα του) οι... κωμικοί θεσμοί του ελληνικού αθλητισμού τον συλλαμβάνουν κι εξαντλούν επάνω του όλη τους την αυστηρότητα. Βρίσκουν στον Ηρακλή το άλλοθι της ανυπαρξίας τους, βγάζουν πάνω στον Ηρακλή όλες τους τις ύποπτες υποχρεώσεις και πληρώνουν μέσω του Ηρακλή, όλα τους τα γραμμάτια. Έτσι τον έριξαν στη Β' Εθνική, έτσι διέλυσαν τόσα χρόνια το μπάσκετ, έτσι πάνε να βγάλουν πάνω του πάλι, τα δανεικά που έχουν όλοι με τον Κομπώτη.
Σα δεν ντρέπονται. Ας μάθουν τώρα μια και καλή πως, άλλο είναι ήθος κι άλλο αγαθοσύνη. Πως άλλο είναι να είσαι Ηρακλής κι άλλο να σε περνάνε για μαλάκα. Να μας πουνε ΤΩΡΑ, τι χρειάζεται να κατατεθεί για να παίξει ο Ηρακλής εκεί που δικαιούται και ανήκει. Χωρίς άλλη κουβέντα και να λουφάξουν στα λαγούμια τους.
ΥΓ Επίσης, να μας πούνε ΤΩΡΑ, τι διάλο σχέση έχει η αδειοδότηση του Ηρακλή με την επικύρωση της βαθμολογίας και γιατί κρατάνε ανοιχτό το παράθυρο για το Λεβαδειακό, πράγμα ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΕΣ. Και να έπρεπε να χάσει μια ομάδα το δικαίωμα συμμετοχής στο επόμενο πρωτάθλημα, πουθενά δε λέει στον ΚΑΠ ότι τη θέση καταλαμβάνει κάποιος που υποβιβάστηκε στη βαθμολογία, αλλά κάποιος από την παρακάτω κατηγορία.
ΥΓ2 Οι γριές αντέχουν πολλά αλλά δεν ανέχονται να θεωρείς ότι είναι λίγοι και να μην τους υπολογίζεις. Συγχαίρω αυτήν την κωμική επιτροπή γιατί κατάφερε επιτέλους να τους μαζέψει. Και τώρα θα δει και πόσο πολλοί είναι και θα κληθεί να τα βγάλει και πέρα μαζί τους...
Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010
Ο ΨΩΜΙΑΔΗΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ.
"Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,
όπως γνωρίζετε, η Επιτροπή Αδειοδοτήσεων της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας απέρριψε χθες το φάκελο της ΠΑΕ Ηρακλής με αποτέλεσμα η ομάδα να κινδυνεύει με υποβιβασμό και μη συμμετοχή στην Σούπερ Λιγκ κατά τη νέα ποδοσφαιρική σεζόν.
Σαφώς κανείς δεν έχει αντίρρηση να εφαρμοστεί ο νόμος. Όμως είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσετε ότι δεν είναι δυνατόν να αποδεχθούμε επιλεκτική εφαρμογή του. Δεν είναι δυνατόν οι ομάδες να κρίνονται με δύο μέτρα και δύο σταθμά, άλλα να ισχύουν στην Αθήνα και άλλα στην περιφέρεια και δη στη Θεσσαλονίκη.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Ο Ηρακλής έχει μια Ιστορία 102 ετών και μια πορεία που είναι ταυτισμένη με την Ιστορία της ελεύθερης Θεσσαλονίκης. Κανείς δεν δικαιούται να παίζει με αυτή την Ιστορία.
Ο Ηρακλής είναι κομμάτι της πόλης και έχει μάθει να αγωνίζεται και να κερδίζει μέσα στα γήπεδα, όχι στα παρασκήνια, όχι στα χαρτιά, όχι στα τερτίπια. Είναι μια πραγματικότητα που την αποδέχονται ακόμη και οι φίλαθλοι των άλλων ομάδων. Κατόπιν τούτων, ζητάμε την παρέμβασή σας ώστε να μην υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά στην αντιμετώπιση των αθλητικών θεμάτων και κατά συνέπεια να ανοίξουν και να εξεταστούν οι φάκελοι όλων των ομάδων που πρόκειται να συμμετάσχουν στη Σούπερ Λιγκ. Το απαιτεί ο λαός της Θεσσαλονίκης, το απαιτεί ο φίλαθλος κόσμος της χώρας.
Με τιμή,
Ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης
Παναγιώτης Χ. Ψωμιάδης"
ΠΟΙΟΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΠΟΙΟΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΟΤΕ......
όπως γνωρίζετε, η Επιτροπή Αδειοδοτήσεων της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας απέρριψε χθες το φάκελο της ΠΑΕ Ηρακλής με αποτέλεσμα η ομάδα να κινδυνεύει με υποβιβασμό και μη συμμετοχή στην Σούπερ Λιγκ κατά τη νέα ποδοσφαιρική σεζόν.
Σαφώς κανείς δεν έχει αντίρρηση να εφαρμοστεί ο νόμος. Όμως είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσετε ότι δεν είναι δυνατόν να αποδεχθούμε επιλεκτική εφαρμογή του. Δεν είναι δυνατόν οι ομάδες να κρίνονται με δύο μέτρα και δύο σταθμά, άλλα να ισχύουν στην Αθήνα και άλλα στην περιφέρεια και δη στη Θεσσαλονίκη.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Ο Ηρακλής έχει μια Ιστορία 102 ετών και μια πορεία που είναι ταυτισμένη με την Ιστορία της ελεύθερης Θεσσαλονίκης. Κανείς δεν δικαιούται να παίζει με αυτή την Ιστορία.
Ο Ηρακλής είναι κομμάτι της πόλης και έχει μάθει να αγωνίζεται και να κερδίζει μέσα στα γήπεδα, όχι στα παρασκήνια, όχι στα χαρτιά, όχι στα τερτίπια. Είναι μια πραγματικότητα που την αποδέχονται ακόμη και οι φίλαθλοι των άλλων ομάδων. Κατόπιν τούτων, ζητάμε την παρέμβασή σας ώστε να μην υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά στην αντιμετώπιση των αθλητικών θεμάτων και κατά συνέπεια να ανοίξουν και να εξεταστούν οι φάκελοι όλων των ομάδων που πρόκειται να συμμετάσχουν στη Σούπερ Λιγκ. Το απαιτεί ο λαός της Θεσσαλονίκης, το απαιτεί ο φίλαθλος κόσμος της χώρας.
Με τιμή,
Ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης
Παναγιώτης Χ. Ψωμιάδης"
ΠΟΙΟΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΠΟΙΟΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΟΤΕ......
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
