Τί έχουμε μάθει να τρώμε...

Σερφάρωντας, έπεσα πάνω σε αυτό το video μιάς εκπομπής του γνωστού Jamie Oliver. Μου κίνησε το ενδιαφέρον, καθώς είχα διαβάσει πριν μέρες οτί έκλαψε σε μια εκπομπή του γιατί δεν μπορούσε να πείσει μικρά παιδιά να τρώνε υγιεινά. Μετά από αυτό το video κατάλαβα...
Αλλά είναι απολύτως λογικό, έχουμε φάει τόση διαφήμιση για τις γρήγορες τροφές, έχουμε σταματήσει να μαγειρεύουμε στα σπίτια μας, και στην τελική έχουμε μάθει τα μικρά παιδιά να αγαπούν την εύγευστη αλλά απροσδιορίστου προέλευσης τροφή...
Μετά από αυτό πάντως εγώ δεν ξανατρώω κοτομπουκιές :)

"3oς Παγκόσμιος Πόλεμος"

Το παρακάτω μονόλεπτο βίντεο προβλήθηκε στη Σύνοδο του ΟΗΕ για το κλίμα στην Κοπέγχάγη.

Έχει τίτλο "World War III" και ανήκει σε 2 Έλληνες φοιτητές του τμήματος Κινηματογράφου του ΑΠΘ, τον Στέλιο Αλεξανδράκη και τον Μενέλαο Παμπουκίδη.

Το βίντεο κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας στο διεθνή διαγωνισμό...

"Ένα λεπτό για να σώσεις τον κόσμο".

Διαγωνίστηκε και διακρίθηκε αναμέσα σε 210 ταινίες από χώρες όλου του κόσμου, αλλά και μέρη που έχουν πληγεί από περιβαλλοντικές καταστροφές.

Η ιδέα που αποτέλεσε την υπόθεση αυτής της μονόλεπτης κινηματογραφικής προβολής είναι ένα πολύτιμο αγαθό - ένα μπουκάλι νερό - που φυλάσσεται σε μία βαλίτσα, την οποία διεκδικούν πολλοί. Η μεταφορά της προκαλεί μία σειρά από δολοφονίες αυτών που την μεταφέρουν, πριν φτάσει στον τελικό παραλήπτη της.

«Η έλλειψη νερού στο μέλλον θα αποτελέσει αιτία διαμάχης και μαχών μεταξύ των λαών. Το μπουκάλι με το νερό χρησιμοποιείται στην ταινία με μία δόση ειρωνείας για να δείξει την αξία του, ενώ στις δολοφονίες εμπλέκονται άτομα διαφορετικών εθνοτήτων, που αποδεικνύει τη διάσταση του προβλήματος» δήλωσε ο Στέλιος Αλεξανδράκης.

Όλα τα βίντεο που διακρίθηκαν, αλλά και όλα όσα διαγωνίστηκαν έχουν αναρτηθεί στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://1minutetosavetheworld.com/.

http://clopyandpaste.blogspot.com

Συνέχεια προκλήσεων... που το πηγαίνουν άραγε?

Μια ακόμη πρόκληση από την πλευρά της Τουρκίας, ζήτησε τα στοιχεία του δρομολογίου του ελληνικού πλοίου Αρχάγγελος, το οποίο έπλεε εντός Ελληνικών χωρικών υδάτων, λίγο έξω από την Αττική και νότια της Εύβοιας...
Βέβαια, το Π.Ν. αργότερα αυτοδιαψεύσθηκε με νέα ανακοίνωση, αλλά μάλλον για καθαρά πολιτικούς λόγους.


Υπάρχουν κάποια δεδομένα στην παρούσα περίοδο και ακόμα περισσότερα ερωτήματα...:

1. Είναι σε εξέλιξη ο πόλεμος μεταξύ πολιτικών και στρατιωτικών της Τουρκίας
2. Είναι προφανές πώς ένα ενδεχόμενο επεισόδιο μεταξύ Ελλάδας- Τουρκίας θα δώσει πολλούς πόντους στους στρατιωτικούς, λόγω της εθνικής ανάγκης που θα παρουσιαστεί στην γείτονα χώρα.
3. Ένα σημαντικό ερώτημα που τίθεται... Έχουν εξωτερική στήριξη οι στρατιωτικοί για αυτές τις ενέργειες? Ή μήπως δεν πρόκειται για εσωτερική αντιπαράθεση της Τουρκίας, αλλά σύσσωμοι πολιτικοί στρατιωτικοί ακολουθούν αυτή την τακτική?
4. Μέχρι ποιο σημείο θα φτάσουν οι προκλήσεις μέχρι να απαντηθούν? Ειδικά στην κρίσιμη φάση που βρίσκεται η Ελλάδα, λόγω της οικονομικής κρίσης, πόσο θα αναγκαστεί να περιμένει απαθής? Και το σημαντικότερο από όλα... πόσα τετελεσμένα θα δημιουργηθούν μέχρι τότε? Γιατί όταν κάνεις ελέγχους σε αεροσκάφη της FRONTEX σε διεθνή χώρο ή ακόμα περισσότερο σε Ελληνικό χώρο, όταν παραβαίνεις την διαδικασία αβλαβούς διέλευσης και στην ουσία σουλατσάρεις με πολεμικά σκάφη μέσα στο Αιγαίο, όταν ελέγχεις εμπορικά σκάφη σε Ελληνικό χώρο, ωσάν να έχεις την κυριαρχία του Αιγαίου, ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΧΕΣΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΕ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ, κοντεύεις να αποκτήσεις πραγματικά το δικαίωμα συγκυριαρχίας!

παρακάτω η δημοσίευση του defencenet.gr:


«Πειρατική ενέργεια» της τουρκικής κορβέτας TCG BAFRA (F-505) κατά ελληνικού εμπορικού πλοίου

(Ανανέωση 08:58 24/3): «Πειρατική ενέργεια» της τουρκικής κορβέτας TCG BAFRA (F-505) κατά ελληνικού εμπορικού πλοίου τις πρώτες πρωινές ώρες, στις 02.15, όταν ενώ βρισκόταν εντός ελληνικών χωρικών υδάτων η τουρκική κορβέτα ζήτησε τα στοιχεία του δρομολογίου του ελληνικού πλοίου Αρχάγγελος (λιμένα απόπλου, κατάπλου, όνομα πλοίου) κάτι που μόνο οι ελληνικές Αρχές έχουν δικαίωμα να πράξουν. Αυτό που έπραξε η κορβέτα TCG BAFRA (F-505) συνιστά καθαρή «πειρατική ενέργεια» με την έννοια της απειλής κατά εμπορικού σκάφους το οποίο πλέει εντός των χωρικών υδάτων της χωράς του. Η ελληνική πυραυλάκατος και ενώ η τουρκική κορβέτα βρισκόταν εντός χωρικών υδάτων στο στενό του Καφηρέα, στις 02.10 εξέπεμψε σήμα στην κορβέτα για παραβίαση της αβλαβούς διελεύσεως. Νωρίτερα στις 23.50 η τουρκική κορβέτα είχε εισέλθει στο στενό της Κύθνου-Κέας συνοδευόμενη από την ελληνική πυραυλάκατο P69 ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΔΗΣ. Αυτή την ώρα η τουρκική κορβέτα TCG BAFRA (F-505) έχει εξέλθει των ελληνικών χωρικών υδάτων και τώρα πλέει μαζί με την ελληνική πυραυλάκατο σε διεθνή ύδατα νοτιοδυτικά της Χίου.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

(Aνανέωση 00:35 24/03): Στον Αργοσαρωνικό 18 μίλια νότια του Σουνίου έφτασε τώρα η τουρκική κορβέτα TCG BAFRA (F-505). Νιώθωντας μάλλον άβολα από την στενή παρακολούθηση των ελληνικών πολεμικών σκαφών αύξησε την ταχύτητά της στους 20 knots και τώρα βρίσκεται 18 μίλια νότια του Σουνίου. Αν συνεχίσει με αυτή την ταχύτητα θα περάσει τα στενά Σουνίου-Κέας σε λιγότερο από μία ώρα. Στην παρακολούθησή της προστέθηκε και η πυραυλάκατος P69 ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΔΗΣ (Super Vita) ενώ ο ΝΑΥΜΑΧΟΣ ΙΙ αποχώρησε.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

(Aνανέωση 22:55 23/3): Συνεχίζεται το θρίλερ της τουρκικής κορβέτας που παρακολουθούμενη στενά από ελληνικά πολεμικά σκάφη, ακολουθεί βόρεια πορεία με πολύ χαμηλή ταχύτητα: Μόλις 10 knots ήταν η ταχύτητά της, για να ανέβει στους 15 knots εδώ και λίγη ώρα. Εκτίμηση του ΓΕΕΘΑ είναι ότι κατευθύνεται στο στενό Σουνίου-Κέας με πολύ χαμηλή ταχύτητα προκειμένου να περάσει υπό το φως της ημέρας: «Πάει για επίδειξη σημαίας υπό το φως της ημέρας αν συνεχίσει με αυτή την ταχύτητα» δήλωσε ανώτατος αξιωματικός του ΓΕΝ στο defencenet.gr.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

(Ανανέωση 21:41 23/3): To υποβρύχιο (S111) ΝΗΡΕΥΣ, Τype 209/1100 και η φρεγάτα F464 ΚΑΝΑΡΗΣ κλάσης “S” βρίσκονται στην περιοχή όπου κινείται η τουρκική φρεγάτα. Σε ερώτηση του defencenet.gr από το ΓΕΝ δηλώθηκε ότι “συμμετέχουν σε άσκηση” που…συμπτωματικά γίνεται στην ίδια περιοχή. Πριν από λίγο η BAFRA βρισκόταν μεταξύ Φαλκονέρας και Αντιμήλου με βόρεια πορεία.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

(Ανανέωση 20:07 23/3): Πορεία βορειοδυτική με κατεύθυνση τον ... Αργοσαρωνικό(!) έχει πάρει η κορβέτα TCG BAFRA (F-505). Συγκεκριμένα έχει πάρει κατεύθυνση βορειοδυτική στις 304 μοίρες.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

(Ανανέωση 19:20): Προειδοποίηση ότι «έχει ξεφύγει από τα όρια της αβλαβούς διέλευσης με ότι αυτό συνεπάγεται», εξέπεμψε το Πολεμικό Ναυτικό προς την τουρκική κορβέτα ενώ το τουρκικό σκάφος βρισκόταν κοντά στην Σαντορίνη εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων και είχε πραγματοποιήσει το κλασικό «μπρος-πίσω» παραβιάζοντας τον βασικό κανόνα της αβλαβούς διέλευσης.

Η εκπομπή έγινε από την κανονιοφόρο ΝΑΥΜΑΧΟΣ που την παρακολουθεί. Αν συνεχιστεί η ίδια συμπεριφορά από την τουρκική κορβέτα, τότε θα ενημερωθεί ότι «θα ξεκινήσει τακτική επιχείρηση εναντίον της».

Η τουρκική κορβέτα μπήκε πέντε φορές εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων, μία μεταξύ Σάμου-Ικαρίας-Φούρνων, μία μεταξύ Τήλου και Σύμης και μία στο νησί Σύρνα κοντά στην Αστυπάλαια.

Ανώτερος αξιωματικός του ΓΕΕΘΑ σχολιάζοντας τις τουρκικές προκλήσεις και την «χαμηλού ύφους» προσέγγιση από την ελληνική πλευρά είπε επί λέξει στο defencenet.gr: «Θα πρέπει να θυμούνται ότι και το 1940 μας βούλιαξαν την ΕΛΛΗ και δεν αντιδράσαμε άμεσα. Όταν ξεκίνησε το «πανηγύρι» στις 28 Οκτωβρίου όλος ο κόσμος θυμάται τι πάθανε αυτοί που προκαλούσαν και απειλούσαν την ακεραιότητα της χώρας».

Η κανονιοφόρος ΝΑΥΜΑΧΟΣ ΙΙ που παρακολουθεί την τουρκική κορβέτα έχει τα εξής τεχνικά χαρακτηριστικά:

Εκτόπισμα: 515 τόνοι
Μήκος: 54,75 μέτρα
Πλάτος: 10,50 μέτρα
Βύθισμα: 2,55 μέτρα
Πρόωση: 2x MTU 16V1163 TB63 diesels με υποδύναμη 9870hp σε δύο άξονες.
Πλήρωμα: 36 άτομα
Οπλισμός: OTOMELARA, 1 BOFORS, 2 REINMENTAL, 2 εκτοξευτήρες αντιμέτρων WEGMANN. Φορητοί εκτοξευτές ναρκών. Πρόβλεψη για πυραύλους επιφανείας/επιφανείας Harpoon.

Ναυπηγήθηκε από τα ΕΝΑΕ. Καθελκύστηκε στις 16 Μαΐου 1990. Ύψωση Ελληνικής Σημαίας στις 27 Ιουλίου 1990 στον Σκαραμαγκά.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

(Ανανέωση 18:05) Δυτικά της Μήλου κινείται αυτή την στιγμή η τουρκική κορβέτα, "κόβοντας βόλτες" ανάμεσα στα νησιά των Κυκλάδων. Στην παρακολούθησή της έχουν προστεθεί και άλλα μέσα του Π.Ν.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η τουρκική κορβέτα TCG BAFRA (F-505) κλάσης D'Estienne d'Orves που είχε αποπλεύσει από τον κόλπο της Σμύρνης στις 13:00 το μεσημέρι εχθές 22 Μαρτίου βρίσκεται σήμερα (και περί την ώρα 15:55) βόρεια και δυτικά της Σαντορίνης ακολουθώντας πορεία δυτική βόρεια δυτική.

Πιο συγκεκριμένα η τουρκική κορβέτα ακολούθησε αρχικά πορεία με βόρεια κατεύθυνση κινούμενη στο κεντρικό και βόρειο Αιγαίο (πέρασε και ανοικτά της ... Λήμνου)! Στη συνέχεια κινήθηκε νότια κατά μήκος των τουρκικών ακτών ενώ αλλάζοντας και πάλι πορεία προς δυτικά στις 08:15 το πρωί σήμερα άρχισε να πλέει στο νότιο Αιγαίο.

Η κορβέτα βρίσκεται τώρα βόρεια και δυτικά της Σαντορίνης ακολουθώντας δυτική πορεία και παρακολουθούμενη από την κανονιοφόρο ΝΑΥΜΑΧΟΣ



Γενικά Χαρακτηριστικά της Κορβέτας κλάσης Β (πρώην γαλλική κορβέτα κλάση D'Estienne d'Orves, A-69 Aviso)

Εκτόπισμα

1325 τόνοι

Μήκος

80,52 μέτρα

Πλάτος

10,2 μέτρα

Βύθισμα

3,42 μέτρα

Προώθηση

2 κινητήρες ντίζελ SEMT-Pielstick 12PC2V400 (12.000 ίππους)

Ταχύτητα

23 κόμβοι (43 χλμ/ώρα)

Εμβέλεια

4500 ναυτικά μίλια με ταχύτητα 15 κόμβοι (28 χλμ/ώρα)

Πλήρωμα

90 άτομα

Οπλισμός

1 κύριο πυροβόλο των 100 χλστ



4 πύραυλοι Exocet SSM



2 πυροβόλα των 20 χλστ και 4 πολυβόλα των 12,7 χλστ



4 τορπίλες L5



1 εξαπλό εκτοξευτή ανθυποβρυχιακό ολμοβόλο των 375 χλστ

Ραντάρ έρευνας επιφανείας/αέρος

1 DRBV 51A

Ραντάρ Ελέγχου Πυρός

1 DRBC 32E

Ραντάρ Ναυσιπλοΐας

1 DECCA 1226

Sonar

1 DUBA 25

ESM

1 ARBR 16

Αναλώσιμα

2 εκτοξευτές Dagaie

Ρυμουλκούμενο αντίμετρο τορπιλών

1 AN/SLQ-25 Nixie





Τμήμα ειδήσεων defencenent.gr

Συνέντευξη Κουμουτσάκου στα Σκόπια

Η συνέντευξη του Γιώργου Κουμουτσάκου, στην ίδια δημοσιογράφου του Α1, που πήρε συνέντευξη από τον κ.Δρούτσα.

Τα πολλά λόγια είναι περιττά... απλά δείτε και προσπαθήστε να μην σπάσετε την οθόνη του υπολογιστή από τα νεύρα.
Άξιος για την ψυχραιμία και τις εύστοχες απαντήσεις του... (Ειδικά προς το τέλος της συνέντευξης)

Και κάτι ακόμα...

αυτό είναι το έργο? (Markets! Finance! Scandal!)

μια άλλη οπτική γωνία για την Ελληνική οικονομική κρίση (by eanos)

Ο ΑΡΓΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΜΟΝΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ( αντιγραφή από olympia.gr)

Επειδή δεν έχω την επιστημονική κατάρτιση να κρίνω την ορθότητα των παρακάτω, παρακαλώ κάποιον αναγνώστη που έχει επάρκεια γνώσεων να σχολιάσει...

αρχική ανάρτηση:

Εξαιρετική ανάλυση και λύσεις από έναν κορυφαίο επιστήμονα, σημείο αναφοράς για την παγκόσμια οικονομική επιστήμη. Είναι τιμή μας και μόνο που την φιλοξενούμε αποκλειστικά.Θα μπορούσε να είναι μια πολύτιμη βοήθεια και ανέξοδη για το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, σε αντίθεση με τις πολυέξοδες εκθέσεις των ιδρυμάτων που μάλιστα κατηγορούνται ως “κερδοσκόποι”. Πως γίνεται τώρα να κατηγορείς κάποιους ως υπεύθυνους όλων των δεινών σου και από την άλλη να εξακολουθείς να τους χρυσοπληρώνεις για την “άποψη” τους, είναι άλλο θέμα.

Δυστυχώς η εφαρμογή του σχεδίου που ακολουθεί απαιτεί την άμεση λύτρωση του πολιτικού σκηνικού από “μάγους” τύπου Παπακωνσταντίνου, άρα δεν θα μπορούσαν ποτέ να την εφαρμόσουν. Γραμμένη με απλά λόγια, διατηρούμε την ορθογραφία του συγγραφέα.

Γράφει ο BondHolder

Περίληψη

Η οικονομική πολιτική που ακόλουθη η Κυβέρνηση και η Βρυξέλλες θα οδηγήσουν την Ελλάδα στον οικονομικό, κοινωνικό και εθνικό θάνατο. Η πολιτική που εφαρμόζεται έχει επιτυχία σε χώρες που έχουν υποδομές στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα που μπορούν να αντέξουν αυτά τα shock treatment.

Στην Ελλάδα το κεφάλαιο επενδύθηκε στο τσιμέντο, σε ελβετικούς λογαριασμούς η σε εξαγορές ψήφων. Δεν υπάρχει η υποδομή σε επενδύσεις για να αντέξει η χώρα σε τέτοιους κραδασμούς. Πρέπει να αλλάξουμε πολιτική το συντομότερο. Ο γκρεμός είναι μπροστά μας.

Πίσω στη δραχμή ολοταχώς. Αλλιώς οι εργαζόμενοι που έχουν την λιγότερη ευθύνη θα πληρώσουν την αλητεία ΟΛΩΝ των πολιτικών που δεν φρόντισαν για αυτόν τον τόπο.

Ας πληρώσουν το κόστος οι κατέχοντες ελβετικούς λογαριασμούς.

Κύριο Άρθρο

Το άρθρο θα αναλύσει την θεωρία που βασίζετε η σημερινή πολιτική, θα ανάδειξη τις βασικές αιτίες γιατί η Ελλάδα δεν θα αντέξει σ’ αυτό το χτύπημα και θα προτείνει την λύση που είναι η μονή επιλογή.

Η θεωρία

Η αύξηση των κρατικών αποθεμάτων χρέους μιας χώρας ως ποσοστό του ΑΕΠ δίνεται από τον παρακάτω τύπο:

όπου D είναι το συνολικό ύψος του χρέους, Y είναι το ονομαστικό ΑΕΠ, PD είναι το πρωτογενές έλλειμμα, i είναι το μέσο (ονομαστικό) των τόκων που καταβάλλονται για το δημόσιο χρέος, y είναι το ονομαστικό ποσοστό αύξησης του ΑΕΠ και SF είναι η προσαρμογή αποθεμάτων-ροών.

Λοιπόν, σε απλό απλά ελληνικά τα παραπάνω εξίσωση σημαίνει ότι οι αλλαγές στο πηλίκιο χρέους προς το ΑΕΠ εξαρτάται από το επίπεδο του ετήσιου δημοσιονομικού ελλείμματος (το πρωτογενές έλλειμμα, την οποία είναι τόσο πολύ την προσοχή εστιάζεται σήμερα στην ελληνική περίπτωση) και από τις αλλαγές στη σχέση μεταξύ της αξίας του χρέους και την αξία του ΑΕΠ.

Τελικά η σχέση στην παρένθεση (i-y)συχνά αναφέρεται ως η επίδραση «χιονοστιβάδας” στο χρέος – αποτέλεσμα της συσσώρευσης χρεών που προκύπτουν από τη διαφορά μεταξύ του επιτοκίου που καταβάλλεται για δημόσιο χρέος και το ονομαστικό ρυθμό ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας ( i & y)

Έτσι, αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι η επιτυχία του προγράμματος σταθερότητας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό σε τρεις βασικέςς μεταβλητές

- το ποσοστό του αποπληθωρισμού / πληθωρισμού,

- ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ , και

- οι τόκοι των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου.

Στην ιδανική περίπτωση, η Ελλάδα χρειάζεται σταθερή αύξηση του ΑΕΠ, πληθωρισμό, και σχετικά μικρή απόκλιση των επιτοκίων των ομολόγων με τα γερμανικά.

Το πρόβλημα είναι ότι με το ελληνικό πρόγραμμα σταθερότητας η Ελλάδα δεν θα πετύχει κανένα από αυτούς τους στόχους.
Κατ ‘αρχάς, η προσπάθεια για τη μείωση του πρωτογενούς ελλείμματος απαιτεί την ελάττωση περίπου 10% του ΑΕΠ από την οικονομία σε διάστημα τριών ετών (για να πάει από το ετήσιο δημοσιονομικό έλλειμμα από 12,7% ετησίως το 2009 στα 2,8% το 2012). Το σχέδιο της κυβέρνησης προβλέπει ότι ο οικονομία θα συρρικνωθεί κατά 0,3 τοις εκατό το 2010, πριν ανακάμψει με αύξηση 1,5 τοις εκατό το 2011 και 1,9 τοις εκατό το 2012.. Οι περισσότεροι αναλυτές είναι πολύ επιφυλακτικοί σχετικά με την πρόβλεψη αυτή, δεδομένου ότι η επίτευξη οποιουδήποτε είδους αύξησης του ΑΕΠ υπό τις παρούσες συνθήκες θα είναι δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο.
Δεύτερον, για να διατηρήσει το επίπεδο του χρέους προς ΑΕΠ η Ελλάδα χρειάζεται αύξηση του ΑΕΠ και πληθωρισμό. Οι περικοπές σε μισθούς και οι αυξήσεις σε φόρους θα μειώσουν την αγοραστική δυνατότητα των καταναλωτών. Έτσι ο μόνος τρόπος αύξησης του ΑΕΠ είναι οι εξαγωγές.

Συνήθως σ ‘αυτό το στάδιο του μοντέλου εξυγίανσης απαιτείται μειώσεις των μισθών (δηλαδή τη λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση) που κάνουν τα προϊόντα ανταγωνιστικά για να αυξηθούν οι εξαγωγές.

Και εδώ είναι η ρίζα του προβλήματος.

Η ικανότητα της χώρας για αύξηση των εξαγωγών είναι ανύπαρκτη έστω και αν μειωθούν οι μισθοί. Και εδώ είναι το πρόβλημα και γιατί το συνήθης μοντέλο θα αποτύχει.

Η Ελλάδα απέχει πολύ από το να είναι, η Γερμανία η Ιαπωνία οπου 40-45% του ΑΕΠ είναι εξαγωγές. Μάλιστα είναι πολύ χειρότερη περίπτωση και από την Ιταλία.

Η αύξηση στις εξαγωγές που είναι ο μόνος μοχλός που θα μπορούσε να αναπληρώσει την κατακόρυφη πτώση στην εσωτερική κατανάλωση και το κενό ενός μικρότερου δημοσίου τομέα δεν είναι δυνατο διότι η Ελλάδα δεν έχει τομείς που ανέπτυξε – τα τελευταία 20 χρόνια – με παγκόσμια ανταγωνιστικότητα. Από την βιβλιογραφία τρεις είναι η αιτίες.

1.Επενδύσεις Κεφαλαίου – Αλλαγή σκοπού

Παράδειγμα Τουρισμός Α economies of scale of the tourism sectors of Turkey and Greece are compared using a Cobb-Douglas function, in which capital and labour are chosen as the factors to be analysed. Results show that there is an increasing returns to scale in the Greek tourism sector, while a decreasing returns to scale occurs in the Turkish tourism sector. Labour force is more productive in Greece than in Turkey, while the productivity of capital is higher in Turkey than in Greece.

«Οι οικονομίες κλίμακας από τους τομείς του τουρισμού της Τουρκίας και την Ελλάδα σε σχέση με τη χρήση Cobb-Douglas μοντελου, οπου κεφαλαίο και κοστος εργασίας, έχουν επιλεγεί ως παράγοντες που πρέπει να αναλυθούν. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι υπάρχει μια αυξανόμενη αποδόσεων κλίμακας στον ελληνικό τομέα του τουρισμού, ενώ μείωση αποδόσεων κλίμακας παρατηρείται στο τουρκικό τομέα του τουρισμού. Το εργατικό δυναμικό είναι πιο παραγωγικό στην Ελλάδα από ό, τι στην Τουρκία, ενώ η παραγωγικότητα του κεφαλαίου είναι υψηλότερο στην Τουρκία από ό, τι στην Ελλάδα».

Οι έλληνες εργάτες είναι πιο παραγωγικοί από τους Τούρκους αλλά η χρήση κεφαλαίου είναι αρνητική για την Ελλάδα. Γιατί; Οι Έλληνες επιχειρηματίες στον τουρισμό δεν έκαναν καλή χρήση των κεφαλαίων που τους δόθηκαν. Χρήματα που πήγαν στον τουρισμό ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκαν για τον σκοπό που δόθηκαν.

2. Επενδύσεις Κεφαλαίου- Μη Παραγωγικές

Οι επενδύσεις στην Ελληνική οικονομία αντιπρωσοπευουν διαχρονικά περίπου 25% του ΑΕΠ. Εκ πρώτης όψης αυτό το ύψος των επενδύσεων είναι θετικό. Εάν όμως ψάξεις πιο βαθια τα προβλήματα είναι φανερά

Οι επενδύσεις παγίου κεφαλαίου στην ελληνική οικονομία μπορούν να συνοψιστούν σε μία μόνο λέξη – ναι το μαντέψατε – τσιμέντο. Η οικονομία έχει οδηγηθεί όλο και περισσότερο από την κατασκευαστική δραστηριότητα. Έχουμε φτιάξει σπίτια και δρόμους αλλά δεν φτιάξαμε εργοστάσια, η υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Δύσκολο να εξάγεις δρόμους και σπίτια.

3.Ελλειψη Ερευνάς και Ανάπτυξης

Την περίοδο 1998 – 2005 η Ελλάδα ξόδεψε 0,058% του ΑΕΠ για ερευνά και τεχνολογία- 53 θέση παγκοσμίως. Ακριβώς από επάνω ήταν η Mozambique. Όλα τα αλλά σχόλια περισσεύουν.

Βλέπουμε λοιπόν ότι η δυνατότητα αυξήσεις του ΑΕΠ από εξαγωγές είναι τουλάχιστον για τα επόμενα τρία χρόνια αδύνατον.
Την τρίτη και τελική παράμετρο που θα μπορούσε να επηρεάσει η κυβέρνηση είναι τα επιτόκια. Και εκεί πάλι δεν τα καταφέραμε.. Οι αγορές ξέρουν και έχουν όλες κάνει την ανάλυση που παρουσιάζετε σ’ αυτό το άρθρο. Ούτε δηλώσεις, ούτε αγκαλιές , θα αλλάξουν τα δεδομένα. Στο τέλος της γραφής οι αγορές δεν ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΙ τους πολιτικούς μας διότι κατέστρεψαν δεν δημιούργησαν.

H ελληνική οικονομία δεν έχει πολλά περιθώρια και οι αγορές το ξέρουν. Έτσι μόνο ένα μακροχρόνιο σχέδιο θα πείσει τις αγορές.

Και το σχέδιο αυτό πρέπει να έχει δυο εναλλακτικές.

Α. Οι Ευρωπαίοι εταίροι δίνουν guarantees για τουλάχιστον €75 δις (διότι 25δις δεν είναι αρκετά.)

Β. Η Ελλάδα βγαίνει από το ευρώ γυρίζει στην δραχμή με την έγκριση των ομολογιούχων με ένα επταετές σχέδιο αναδιαρθρώσης της οικονομίας.

Σ’ αυτή την περίπτωση η τύχη της χώρας δεν πρέπει να μείνει στα χέρια πολιτικών ιδίως αυτών που την κατέστρεψαν. Οι ομολογιούχοι θα δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης (χαμηλά επιτόκια) μόνο σε καινούργιους ανθρώπους που έχουνκύρος στις αγορές του εξωτερικού, δεν χρωστάν σε κανέναν, δεν είχαν κανένα αξίωμα με προηγούμενες κυβερνήσεις, είναι Έλληνες, και θα πρέπει να είναι κάτω από την επίβλεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας.

“Extraordinary times call for extraordinary measures”

Όποια άλλη προσπάθεια (δεν θέλουμε λεφτά, κυνηγώ τους κερδοσκόπους, ΔΝΤ ) θα αποτύχει και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την οικονομική και εθνική καταστροφή της Χώρας. Ας αποφασίσουν οι πολιτικοί τη στάση τους. Η την καρέκλα τους η Ελλάδα.

Ο καιρός που απομένει είναι λίγος.

Το ανθρώπινο δυναμικό στην Ελλάδα είναι ηλικιακά περά από το ζενίθ του. Έχουμε πέντε με επτά χρόνια να κτίσουμε κάτι που διαλύθηκε συνεχώς τα τελευταία 65 χρόνια.

Πρέπει να δράσουμε τώρα.

Everything is OK ...

Τί είχες Γιάννη τί είχα πάντα...

Ελεύθερος Τύπος: «Προκλητικό ρουσφέτι Ανωμερίτη σε συνδικαλιστές – Μοιράζει χρήματα στον ΟΛΠ κάτω από το τραπέζι την ώρα που στενάζουν οι μισθωτοί»
Κύριο θέμα: «Τη στιγμή που η κυβέρνηση επιβάλλει στους εργαζομένους την αύξηση του ΦΠΑ, της βενζίνης και τις βαριές ανατιμήσεις των καταναλωτικών αγαθών, καθώς και τη δραστική περικοπή των μηνιαίων αμοιβών, του επιδόματος αδείας, αλλά και των Δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων, σε περισσότερους από ένα εκατομμύριο υπαλλήλους του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ το «βαθύ κράτος» του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει το γνωστό του αλισβερίσι, εξυπηρετώντας εξόφθαλμα ημετέρους. Ο Ελεύθερος Τύπος αποκαλύπτει ότι μόλις 2 ημέρες πριν από τα κοινωνικά ανάλγητα μέτρα, τα οποία ενέκρινε το Υπουργικό Συμβούλιο στις 3 Μαρτίου, «κόβοντας» είτε άμεσα είτε έμμεσα τουλάχιστον 1,5 με 2 μισθούς από κάθε απασχολούμενο στο Δημόσιο, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΛΠ Α.Ε. Γιώργος Ανωμερίτης ενέκρινε με «φωτογραφική» απόφαση τη χορήγηση επιδομάτων άνω των 1.000 ευρώ το μήνα σε 3 συγκεκριμένα «πράσινα» συνδικαλιστικά στελέχη, προκαλώντας ένταση στο λιμάνι και μουρμούρα ακόμη και εντός της ΠΑΣΚΕ.»

Και η απάντηση...(χαχαχα)

Ολόκληρη η ανακοίνωση του Α. Ανωμερίτη έχει ως εξής :

Εδώ παραθέτω μερικά μόνο αποσπάσματα, ολόκληρη η δήλωση στο link:

1. Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΛΠ, εξουσιοδότησε τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο, να εκδόσει Απόφαση βάσει του άρθρου 60 παρ. 1 του Γενικού Κανονισμού Προσωπικού (ΓΚΠ), για τους απαλλασσόμενους βάσει της εργατικής νομοθεσίας από την εργασία τους συνδικαλιστές.
2. Η Απόφαση αυτή δεν έχει εκδοθεί!!
3. Ο ΓΚΠ ισχύει από το 2004 και όμοιες αποφάσεις έχουν εκδοθεί και από προηγούμενες διοικήσεις στις 18.01.2007 και στις 5.9.2007.
4. Η εξουσιοδότηση αφορά ανώτερα διοικητικά στελέχη, τα οποία αν και είχαν τα ουσιαστικά και τυπικά προσόντα (απόφοιτοι ΑΕΙ κ.λ.π.), δεδομένης της συνδικαλιστικής τους ιδιότητας, αποκλείσθηκαν των προαγωγών σε Διευθυντές και εξ΄ αυτού ετίθετο υπηρεσιακά θέμα προσδιορισμού του μισθού τους.

Άρα???

α. Ναι μεν πήραμε την απόφαση αλλά δεν την έχουμε ακόμα,υλοποιήσει. Βέβαια, αν δεν μας τσακώνανε θα την υλοποιούσαμε... αλλά τί να κάνεις... shit happens.

β. Δεν πρόκειται για λιμενεργάτες αλλά για ανώτερα διοικητικά στελέχη... Και μάλιστα συνδικαλιστές που μάχονται για όλους τους υπόλοιπους! Κρίμα δεν είναι να μην μπορούν να γίνουν διευθυντές? Ας τους δώσουμε τουλάχιστον τον μισθό του διευθυντή...:))) (Λές και πληρώνονται από διαφορετικούς εργοδότες και όχι ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ.)

γ. Αφού το έκαναν και οι προηγούμενοι!!! εμείς μ@λάκες είμαστε?

Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε είπε ο Ζώρζ, αλλά μάλλον με την λογική του παλιού ανεκδότου:

Εγώ βουλιάζω?

Εσύ βουλιάζεις!

Αυτός βουλιάζει!

Εγώ αλλάζω?

Εσύ αλλάζεις!

Αυτός αλλάζει!

Μετά μας φταίνε οι Γερμανοί...

ούστ!

Θέσσαλονίκη - Πρόστιμα ΕΦΕΤ

02 Μαρτίου 2010, 13:11

Πρόστιμα ύψους 509.500 ευρώ σε συνολικά 91 (39 στο νομό Θες/νίκης) επιχειρήσεις τροφίμων επέβαλε ο ΕΦΕΤ. Οι επιχειρήσεις κατείχαν αλλοιωμένα και επικίνδυνα για κατανάλωση τρόφιμα ή δεν τηρούσαν τις απαιτούμενες προδιαγραφές καταλληλότητας.

Συγκεκριμένα, στο νομό Θεσ/νίκης επιβλήθηκαν :

1. Πρόστιμο € 3.000 στην αποθήκη τροφίμων και ποτών χονδρικού εμπορίου με την επωνυμία ΦΑΡΜΑ ΚΟΥΚΑΚΗ ΑΕ, που βρίσκεται στην ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟΥ 8 ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟ, διότι διαπιστώθηκε μη τήρηση των απαιτήσεων της νομοθεσίας για τους χώρους των επιχειρήσεων τροφίμων και ανεπαρκής εφαρμογή και τεκμηρίωση διαδικασιών αυτοελέγχου.
2. Πρόστιμο € 4.000 στο ψητοπωλείο με την επωνυμία Ε. ΣΟΛΟΜΩΝΙΔΗΣ - Δ. ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΥ ΟΕ, που βρίσκεται στη Ν. ΠΛΑΣΤΗΡΑ 67 ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ, διότι διαπιστώθηκε μη διατήρηση της ψυκτικής αλυσίδας και πλήρωση των απαιτήσεων ελέγχου της θερμοκρασίας για τα τρόφιμα, μη διατήρηση των τροφίμων υπό κατάλληλες συνθήκες και μη εφαρμογή πάγιων διαδικασιών αυτοελέγχου, βάσει των αρχών HACCP.
3. Πρόστιμο € 10.000 στο αλλαντοποιείο με την επωνυμία ΑΛΛΑΝΤΟΠΟΙΙΑ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΕΠΕ, που βρίσκεται στο 2ο ΧΛΜ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ, διότι διαπιστώθηκε ότι πραγματοποιούνταν παραγωγικές διαδικασίες, αν και είχε προσωρινά ανασταλεί η ισχύς της άδειας λειτουργίας, δεν εφαρμόζονταν συστήματα αυτοελέγχων HACCP, δεν λαμβάνονταν μέτρα για τη διασφάλιση της ποιότητας του νερού που χρησιμοποιούνταν στην εγκατάσταση και, τέλος, είχαν διακόψει την λήψη προληπτικών και κατασταλτικών μέτρων για την καταπολέμηση των ανεπιθύμητων οργανισμών (εντόμων και τρωκτικών).
4. Πρόστιμο € 1.500 στην επιχείρηση παραγωγής γιαούρτης με την επωνυμία ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΚΟΥΝΤΑΣ, που βρίσκεται στο 39ο ΧΛΜ Π.Ο. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΣΕΡΡΩΝ, διότι διαπιστώθηκαν, σε επανέλεγχο, μη ορθές πρακτικές υγιεινής.
5. Πρόστιμο € 5.000 στο σούπερ μάρκετ με την επωνυμία Δ. ΜΑΣΟΥΤΗΣ ΑΕ, που βρίσκεται στη ΒΑΣ. ΟΛΓΑΣ 170 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκαν αποκλίσεις από τις απαιτήσεις της νομοθεσίας ως προς τους όρους αδειοδότησης και υγιεινής για τους χώρους τροφίμων.
6. Πρόστιμο € 20.000 στο εργαστήριο παστερίωσης - εμφιάλωσης αγελαδινού γάλακτος και παρασκευής παραδοσιακής γιαούρτης με την επωνυμία ΦΑΡΜΑ ΚΟΥΚΑΚΗ ΑΕ, που βρίσκεται στους ΚΑΤΩ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ ΚΙΛΚΙΣ, διότι διαπιστώθηκε ουσιώδης τροποποίηση των όρων αδειοδότησης, ανεπαρκές επίπεδο υγιεινής χώρων και εξοπλισμού και ανεπαρκής εφαρμογή του συστήματος HACCP.
7. Πρόστιμο € 6.000 στο ζαχαροπλαστείο - αρτοποιείο με την επωνυμία Σ. ΧΑΤΖΗΦΩΤΙΟΥ ΑΒΕΕ, που βρίσκεται στο 24ο ΧΛΜ Ε.Ο. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΝΕΩΝ ΜΟΥΔΑΝΙΩΝ, διότι διαπιστώθηκε ανεπαρκές επίπεδο υγιεινής χώρων και εξοπλισμού και ανεπαρκής εφαρμογή των προαπαιτούμενων προγραμμάτων και του συστήματος αυτοελέγχου με βάση τις αρχές του HACCP.
8. Πρόστιμο € 2.000 στην επιχείρηση πώλησης ζαχαρωδών - ξηρών καρπών σε λαϊκές αγορές με την επωνυμία ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΤΛΙΔΑΣ, που βρίσκεται στη ΛΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκε, κατόπιν καταγγελίας, συντήρηση και πώληση ευαλλοίωτων ειδών ζαχαροπλαστικής εκτός ψυγείου και σε υψηλές θερμοκρασίες περιβάλλοντος, ενώ η μεταφορά τους είχε γίνει με φορτηγό αυτοκίνητο το οποίο δεν διέθετε ψύξη.
9. Πρόστιμο € 15.000 στο τυροκομείο με την επωνυμία ΑΦΟΙ ΝΤΑΝΤΟΥ ΟΕ, που βρίσκεται στον ΠΛΑΤΑΝΟ ΚΑΛΥΒΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκε κατοχή και διάθεση μη ασφαλών - ακατάλληλων για ανθρώπινη κατανάλωση τυροκομικών προϊόντων και, σε επανέλεγχο, μη εφαρμογή κανόνων υγιεινής.
10. Πρόστιμο € 10.000 στο σούπερ μάρκετ με την επωνυμία ΑΛΦΑ ΒΗΤΑ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΕ, που βρίσκεται στην Π. ΣΥΝΔΙΚΑ 16 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκε έκθεση προς πώληση μη ασφαλών τροφίμων και ανασυσκευασία και τροποποίηση της ημερομηνίας ανάλωσης τυροκομικών προϊόντων.
11. Πρόστιμο € 5.000 στο σούπερ μάρκετ με την επωνυμία ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ ΑΕΕΕ, που βρίσκεται στην ΠΑΣΑΛΙΔΗ 16 ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ, διότι διαπιστώθηκε ουσιώδης τροποποίηση των υγειονομικών όρων λειτουργίας, ανεπαρκές επίπεδο υγιεινής χώρων και εξοπλισμού και ουσιώδεις αποκλίσεις από τις απαιτήσεις της κείμενης νομοθεσίας σχετικά με τον εξοπλισμό και την υποδομή της επιχείρησης.
12. Πρόστιμο € 15.000 στο σούπερ μάρκετ με την επωνυμία ΚΑΡΦΟΥΡ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΕ, που βρίσκεται στην ΑΛ. ΣΒΩΛΟΥ 33 & ΔΗΜ. ΓΟΥΝΑΡΗ 18 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκε, κατόπιν καταγγελίας, ότι διατηρούσε και διέθετε τρόφιμα υπό συνθήκες που ευνοούσαν την ανάπτυξη παθογόνων μικροοργανισμών ή το σχηματισμό τοξινών και ότι διέθετε μη ασφαλή - ακατάλληλα για ανθρώπινη κατανάλωση τρόφιμα.
13. Πρόστιμο € 3.000 στο αρτοποιείο μετά πωλήσεως ειδών ζαχαροπλαστικής - γαλακτομικών - εμφιαλωμένων ποτών με την επωνυμία ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΚΕΚΕΛΙΑΔΗΣ, που βρίσκεται στην ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ 54 ΠΟΛΙΧΝΗ, διότι διαπιστώθηκε κατοχή μη ασφαλών - επιβλαβών για την υγεία τροφίμων, ανεπαρκές επίπεδο υγιεινής των χώρων και μη εφαρμογή συστημάτων αυτοελέγχου βάσει των αρχών του HACCP.
14. Πρόστιμο € 2.000 στο εργαστήριο τροφίμων με την επωνυμία ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΚΕΚΕΛΙΑΔΗΣ, που βρίσκεται στη ΜΟΣΧΟΥΝΤΗ 26 ΠΟΛΙΧΝΗ, διότι διαπιστώθηκε ανεπαρκές επίπεδο υγιεινής των χώρων, μη εφαρμογή συστημάτων αυτοελέγχου βάσει των αρχών του HACCP και μη διάθεση άδειας ίδρυσης και λειτουργίας εργαστηρίου τροφίμων.
15. Πρόστιμο € 5.000 στο ψητοπωλείο - εστιατόριο με την επωνυμία Γ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ - Π. ΠΟΥΡΝΟΥΔΗ ΟΕ - ΣΤΑΣΗ ΒΑΛΣΑΜΗ, που βρίσκεται στην ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ 98 ΝΕΑΠΟΛΗ, διότι διαπιστώθηκε έκθεση προς πώληση μη ασφαλών και ακατάλληλων για κατανάλωση τροφίμων.
16. Πρόστιμο € 10.000 στο σούπερ μάρκετ με την επωνυμία Δ. ΜΑΣΟΥΤΗΣ ΑΕ, που βρίσκεται στο 14ο ΧΛΜ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ, διότι διαπιστώθηκε έκθεση προς πώληση μη ασφαλών και επιβλαβών για την υγεία τροφίμων.
17. Πρόστιμο € 30.000 στο σούπερ μάρκετ με την επωνυμία ΚΑΡΦΟΥΡ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΕ, που βρίσκεται στη ΒΑΣ. ΟΛΓΑΣ 9 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκε ουσιώδης τροποποίηση των υγειονομικών όρων λειτουργίας, ανεπαρκές επίπεδο υγιεινής των χώρων και του εξοπλισμού και ουσιώδεις αποκλίσεις από τις απαιτήσεις της κείμενης νομοθεσίας σχετικές με τον εξοπλισμό και την υποδομή της επιχείρησης, η οποία, για κάποιες από τις εντοπιζόμενες παραβάσεις, είναι υπότροπη κατ' εξακολούθηση.
18. Πρόστιμο € 2.000 στο αρτοποιείο με την επωνυμία ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΖΙΑΛΛΑΣ, που βρίσκεται στην ΑΓΑΜΕΜΝΩΝΟΣ 29 ΕΥΟΣΜΟΣ, διότι διαπιστώθηκε ουσιώδης τροποποίηση των υγειονομικών όρων λειτουργίας, παρεκκλίσεις από τις γενικές απαιτήσεις υγιεινής για τις επιχειρήσεις τροφίμων και μη εφαρμογή συστήματος διαχείρισης της ασφάλειας των τροφίμων βάσει των αρχών του HACCP.
19. Πρόστιμο € 5.000 στο εστιατόριο - ψαροταβέρνα με την επωνυμία ΑΦΟΙ ΣΟΦΙΑΝΟΙ ΟΕ - ΑΓΚΥΡΟΒΟΛΙ, που βρίσκεται στη ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ 13 & ΣΤΡ. ΚΑΛΛΑΡΗ 11 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκαν παρεκκλίσεις από τις απαιτήσεις της υγιεινής για τις επιχειρήσεις τροφίμων και μη αναγραφή στους τιμοκαταλόγους των κατεψυγμένων τροφίμων.
20. Πρόστιμο € 10.000 στο πρατήριο άρτου - γάλακτος - ειδών ζαχαροπλαστικής με παρασκευαστήριο με την επωνυμία FIRST CLASS ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΑΣΗΣ, που βρίσκεται στην ΤΟΜΠΑΖΗ 15 ΠΥΛΑΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκε ότι δεν ελάμβανε τα απαραίτητα μέτρα για τη σωστή προφύλαξη των προϊόντων αρτοποιίας από τους πιθανούς κινδύνους, στερούνταν άδειας για την έψηση άρτου και πιττών από κατεψυγμένη και ημιψημένη ζύμη, δεν ήλεγχε τις θερμοκρασίες των ψυγείων, των καταψυκτών και των θερμοθαλάμων και δεν μερίμνησε για την απαιτούμενη καθαριότητα των χώρων και του εξοπλισμού.
21. Πρόστιμο € 3.000 στο κρεοπωλείο με παρακείμενο χώρο με την επωνυμία Δ. ΒΑΠΟΥΡΤΖΗΣ, που βρίσκεται στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΦΙΛΥΡΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκε ότι κατείχε μη ασφαλή - ακατάλληλα για ανθρώπινη κατανάλωση τρόφιμα, οι χώροι του καταστήματος δεν διατηρούνταν καθαροί, δεν γινόταν επαρκής έλεγχος των επιβλαβών οργανισμών (έντομα), οι διαδικασίες διαχείρισης των απορριμμάτων δεν ήταν ικανοποιητικές, δεν εφαρμόζονταν οι διατάξεις της νομοθεσίας στα ζωικά υποπροϊόντα και, τέλος, οι συνθήκες παραγωγής των παρασκευασμάτων κρέατος δεν ήταν ελεγχόμενες.
22. Πρόστιμο € 5.000 στο σούπερ μάρκετ με την επωνυμία ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ ΑΕΕΕ, που βρίσκεται στην ΠΑΣΑΛΙΔΗ 16 ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ, διότι διαπιστώθηκαν παραβάσεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας που αφορούν ουσιώδη τροποποίηση των υγειονομικών όρων λειτουργίας, ανεπαρκές επίπεδο υγιεινής χώρων και εξοπλισμού και ουσιώδεις αποκλίσεις από τις απαιτήσεις της κείμενης νομοθεσίας σχετικά με τον εξοπλισμό και την υποδομή της επιχείρησης.
23. Πρόστιμο € 10.000 στο αρτοποιείο με την επωνυμία ΣΚΑΛΙΩΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ - Ο ΦΟΥΡΝΟΣ ΜΑΣ, που βρίσκεται στη ΒΑΡΩΝΟΥ ΧΙΡΣ 28 & ΓΑΡΙΒΑΛΔΗ 11 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκαν παραβάσεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας που αφορούν μη ορθές πρακτικές υγιεινής, έλλειψη βιβλιαρίων υγείας και μη εφαρμογή συστήματος αυτοελέγχου.
24. Πρόστιμο € 15.000 στην υπεραγορά τροφίμων με την επωνυμία ΚΑΡΦΟΥΡ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΕ, που βρίσκεται στην ΤΟΜΠΑΖΗ 15 ΠΥΛΑΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκαν παραβάσεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας που αφορούν μη επαρκή εφαρμογή κατάλληλων διαδικασιών για τον έλεγχο των επιβλαβών οργανισμών και διάθεση προϊόντος μη ασφαλούς - ακατάλληλου για ανθρώπινη κατανάλωση.
25. Πρόστιμο € 2.000 στην επιχείρηση παραγωγής μαγειρεμένων φαγητών και κατάψυξης αυτών με την επωνυμία Π. ΣΙΔΕΡΗΣ ΑΒΕΕ, που βρίσκεται στο 14ο ΧΛΜ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΜΗΧΑΝΙΩΝΑΣ, διότι διαπιστώθηκαν παραβάσεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας που αφορούν την υγιεινή των τροφίμων.
26. Πρόστιμο € 2.500 στο οβελιστήριο με την επωνυμία ΠΑΥΛΙΔΗΣ ΣΥΜΕΩΝ - ΧΕΙΡΟΠΙΑΣΤΟ, που βρίσκεται στην ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ 42 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκαν παραβάσεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας που αφορούν ανεπαρκές επίπεδο υγιεινής, ουσιώδεις αποκλίσεις από τις απαιτήσεις της κείμενης νομοθεσίας σχετικά με τον εξοπλισμό της επιχείρησης και κατοχή μη ασφαλών - ακατάλληλων για ανθρώπινη κατανάλωση τροφίμων.
27. Πρόστιμο € 2.000 στο αρτοποιείο με εργαστήριο ζαχαροπλαστικής με την επωνυμία ΠΙΣΚΑΝΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, που βρίσκεται στην ΠΑΠΑΦΗ 65 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκαν παραβάσεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας που αφορούν ουσιώδεις τροποποιήσεις των όρων λειτουργίας του καταστήματος, μη ορθές πρακτικές υγιεινής, ουσιώδεις αποκλίσεις από τις απαιτήσεις της κείμενης νομοθεσίας σχετικά με τον εξοπλισμό της επιχείρησης, μη εφαρμογή συστήματος διαχείρισης της ασφάλειας των τροφίμων που να βασίζεται στις αρχές του HACCP και έλλειψη βιβλιαρίων υγείας εργαζομένων της επιχείρησης.
28. Πρόστιμο € 4.000 στην υπεραγορά τροφίμων με την επωνυμία Δ. ΜΑΣΟΥΤΗΣ ΑΕ, που βρίσκεται στην ΑΙΓΑΙΟΥ 102 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκαν παραβάσεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας που αφορούν μη τήρηση των όρων αδειοδότησης και διάθεση μη ασφαλών - ακατάλληλων για ανθρώπινη κατανάλωση τροφίμων που παρουσίαζαν υπέρβαση του χρόνου διατηρησιμότητας.
29. Πρόστιμο € 3.000 στην πιτσαρία με την επωνυμία ΚΑΠΗΝΙΑΡΗ ΣΤΕΦΑΝΙΑ - MILAN PIZZA, που βρίσκεται στην ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 119 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκαν παραβάσεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας που αφορούν κατοχή μη ασφαλών τροφίμων και ανεπαρκές επίπεδο υγιεινής των χώρων της επιχείρησης.
30. Πρόστιμο € 3.000 στο εργαστήριο ζαχαροπλαστικής με την επωνυμία ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ & ΣΙΑ ΟΕ, που βρίσκεται στο 20ο ΧΛΜ Π.Ε.Ο. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΚΑΒΑΛΑΣ, διότι διαπιστώθηκαν παραβάσεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας που αφορούν τα εξής : η εγκατάσταση δεν πληρούσε τις απαιτήσεις της κείμενης νομοθεσίας για τους χώρους των τροφίμων, ο υπεύθυνος δεν μερίμνησε για τον έλεγχο της καταλληλότητας του νερού που χρησιμοποιεί στις παραγωγικές διαδικασίες, δεν είχε προβεί στη θέσπιση και εφαρμογή πάγιας διαδικασίας βάσει των αρχών του HACCP, δεν καθιέρωσε διαδικασίες ικανές να διασφαλίσουν την ανιχνευσιμότητα των τροφίμων και των συστατικών που ενσωματώνονται σε αυτά και, τέλος, η επισήμανση των προϊόντων δεν ήταν σύμφωνη με τα προβλεπόμενα.
31. Πρόστιμο € 2.000 στη βιομηχανία τροφίμων - αλλαντικών - εδεσμάτων με την επωνυμία ΚΑΣΑΠΗΣ ΙΟΡΔΑΝΗΣ & ΣΙΑ ΟΕ, που βρίσκεται στη ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ 28 ΝΕΑ ΕΥΚΑΡΠΙΑ, διότι διαπιστώθηκαν παραβάσεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας που αφορούν ανεπαρκές επίπεδο υγιεινής χώρων και εξοπλισμού της επιχείρησης, ουσιώδεις αποκλίσεις από τις απαιτήσεις της κείμενης νομοθεσίας σχετικά με την υποδομή της επιχείρησης, ανεπαρκή εφαρμογή του συστήματος HACCP και μη τήρηση των απαιτήσεων της κείμενης νομοθεσίας σχετικά με τη διενέργεια δειγματοληψιών και μικροβιολογικών αναλύσεων των προϊόντων.
32. Πρόστιμο € 5.000 στην επιχείρηση επεξεργασίας και εμπορίας ξηρών καρπών με την επωνυμία ΣΩΠΙΔΗΣ Δ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ, που βρίσκεται στο 9ο ΧΛΜ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ, διότι διαπιστώθηκαν παραβάσεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας που αφορούν μη τήρηση των απαιτήσεων της κείμενης νομοθεσίας για τους χώρους της επιχείρησης και έλλειψη βιβλιαρίου υγείας.
33. Πρόστιμο € 2.000 στο ζαχαροπλαστείο με εργαστήριο με την επωνυμία ΠΑΝΤΑΖΙΔΗΣ Ε. & ΣΙΑ ΟΕ - ΑΘΗΝΑ, που βρίσκεται στη ΒΑΣ. ΟΛΓΑΣ 123 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκαν παραβάσεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας που αφορούν ανεπαρκές επίπεδο υγιεινής χώρων και εξοπλισμού της επιχείρησης, μη ορθές πρακτικές υγιεινής και μη εφαρμογή συστήματος αυτοελέγχου με βάση τις αρχές του HACCP.
34. Πρόστιμο € 5.000 στην υπεραγορά τροφίμων με την επωνυμία ΚΑΡΦΟΥΡ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΕ, που βρίσκεται στη ΓΙΑΝΝΤΣΩΝ ΚΑΙ ΚΩΛΛΕΤΗ ΚΑΙ ΡΟΥΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκαν παραβάσεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας που αφορούν διάθεση μη ασφαλών - ακατάλληλων για ανθρώπινη κατανάλωση τροφίμων και μη ενημέρωση της κεντρικής αρμόδιας αρχής και του καταναλωτικού κοινού σχετικά με ανάκληση προϊόντος.
35. Πρόστιμο € 4.000 στην υπεραγορά τροφίμων με την επωνυμία ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ ΑΕΕΕ, που βρίσκεται στην ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ 12 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκαν παραβάσεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας που αφορούν ανεπαρκές επίπεδο υγιεινής στον υπόγειο αποθηκευτικό χώρο και παραπλάνηση των καταναλωτών.
36. Πρόστιμο € 2.000 στην πιτσαρία με την επωνυμία ΒΑΣΙΛΟΥΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ - ΟΥΖΟ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ, που βρίσκεται στη Θ. ΣΟΦΟΥΛΗ 57 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκαν παραβάσεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας που αφορούν ανεπαρκές επίπεδο υγιεινής χώρων και ελλιπή τεκμηρίωση.
37. Πρόστιμο € 15.000 στην επιχείρηση σησαμοπιίας - χαλβαδοποιίας - ζαχαρωδών προϊόντων με την επωνυμία ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ Η. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΑΕΒΕ, που βρίσκεται στην ΑΣΣΗΡΟ ΛΑΓΚΑΔΑ, διότι διαπιστώθηκαν παραβάσεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας που αφορούν παραγωγή μη ασφαλών - ακατάλληλων για ανθρώπινη κατανάλωση τροφίμων, ανεπαρκή εφαρμογή συστήματος αυτοελέγχου, μη εγκατάσταση επαρκούς συστήματος ιχνηλασιμότητας και ουσιώδεις αποκλίσεις σχετικά με την υγιεινή των χώρων.
38. Πρόστιμο € 2.000 στο κρεοπωλείο με την επωνυμία Δ. ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ - Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΜΑΣ, που βρίσκεται στην Π. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΟΥ 1 ΚΑΙ ΑΜΑΣΕΙΑΣ 71 ΝΕΑΠΟΛΗ, διότι διαπιστώθηκαν παραβάσεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας που αφορούν διάθεση μη ασφαλών - ακατάλληλων για ανθρώπινη κατανάλωση τροφίμων και μη σωστή επισήμανση προϊόντων.
39. Πρόστιμο € 2.000 στην υπεραγορά τροφίμων με την επωνυμία ΜΑΣΟΥΤΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΑΕ, που βρίσκεται στην ΚΟΜΠΟΘΕΚΛΑΣ 2 ΑΝΑΛΗΨΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διότι διαπιστώθηκαν παραβάσεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας που αφορούν μη συμμόρφωση σε θέματα υποδομής και εξοπλισμού της επιχείρησης και κατοχή μη ασφαλούς τροφίμου.

Χίτλερ και Τζούλια...χαχαχαχαχαχα

Γυναίκες στην αρχαιότητα (μέρα της γυναίκας δεν έχουμε?)

Tου Κυριάκου Σιμόπουλου
από την Ελεύθερη Έρευνα
http://www.freeinquiry.gr/

Στον αρχαίο ελληνικό κόσμο ο άνδρας είχε το δικαίωμα να άρχει εξ αιτίας «της φυσικής και διανοητικής του υπεροχής», ενώ η γυναίκα, έχοντας την αίσθηση της «τάξης» και το προσόν της «ομορφιάς», υποχρεωνόταν να υπακούει στις εντολές των αρσενικών και να συμμορφώνεται στους νόμους και τα ήθη, που επέβαλλε η ανδρική κοινωνία.
Στην Αθήνα της κλασικής εποχής υπήρχαν «γυναικονόμοι», κρατικοί επιστάτες, που επέβλεπαν και παρακολουθούσαν τις γυναίκες κατά την έξοδο τους από τον οίκο. Η ειδική αυτή υπηρεσία είχε καθιερωθεί από το πολίτευμα του Σόλωνος: Ακόμα και για τον περίπατο των γυναικών, για τα πένθη και τις εορτές επέβαλε νόμο, που απέτρεπε την αταξία και την άπρέπεια. Απαγορευόταν η νυκτερινή έξοδος των γυναικών. «Έπρεπε να επιβαίνουν σε άμαξα μ΄ ένα λύχνο να φέγγει μπροστά»! (Πλούταρχος, Σόλων, 21). Κατά τον Αριστοτέλη οι «γυναικονόμοι» προορίζονταν αποκλειστικά για την τάξη των αριστοκρατών, «γιατί πώς είναι δυνατό να εμποδίζονται οι γυναίκες των φτωχών να βγαίνουν». (Πολιτικά, 1300 d).

Ολότελα διαφορετικές η ανατροφή και..
η διαβίωση των θηλυκών στην κοινωνία της Σπάρτης. Το καθεστώς των Λακεδαιμονίων θεμελιωνόταν αποκλειστικά στη στρατιωτική ισχύ και η επιβίωση του σπαρτιατικού πληθυσμού εξασφαλιζόταν από τους πολέμους και τις διαρπαγές. Χρειαζόταν επομένως ένα δυναμικό στρατοκρατικό σύστημα. Οι άρρενες Λακεδαιμόνιοι εκγυμνάζονταν από την παιδική τους ηλικία και εκπαιδεύονταν στα πλαίσια μιας βάναυσης πολεμοχαρούς πολιτικής. Καμμιά παιδεία, καμμιά πνευματική καλλιέργεια, καμμιά διδασκαλία σχετική με τα γράμματα, τις τέχνες, την ηθική. Για τη γεωργική παραγωγή καί τα τεχνικά έργα χρησιμοποιούσαν τους είλωτες.
Το στρατοκρατικό αυτό σύστημα επέβαλε και τη συστηματική εκγύμναση των κοριτσιών στους αθλητικούς χώρους, πλάι στους άρρενες συνομίληκούς τους, στο τρέξιμο, στη δισκοβολία, στο ακόντιο, στην πάλη. Σκοπός η ανάπτυξη εύρωστων σωμάτων, που θα εξασφάλιζαν τη γέννηση αντάξιων τέκνων, μελλοντικών ρωμαλέων στρατιωτικών. Η άσκηση αυτή και η σωματική ενδυνάμωση συντελούσαν επίσης στην αντοχή κατά τις ώδινες του τοκετού.
Για να κινούνται άνετα φορούσαν κοντούς χιτώνες, ανοιχτούς στο πλάι, που ανέμιζαν αποκαλύπτοντας τους μηρούς. Γι΄ αυτό τίς αποκαλούσαν, όπως γράφει ο Πλούταρχος, «φαινομηρίδες». Συμμετείχαν μισόγυμνες στις πομπές, και στους ναούς τραγουδούσαν και χόρευαν μπροστά στους νέους. Τις συνήθειες αυτές, που καθιερώθηκαν στη Σπάρτη για λόγους ευγονίας -για τη γέννηση άξιων πολεμιστών- στιγματίζει ο Ευριπίδης: «Κόρη της Σπάρτης φρόνιμη δεν γίνεται κι αν θέλει ακόμα. Αυτές, τα σπίτια αφήνοντας σε στάδια καί παλαίστρες τρέχουν με τους νιους με πέπλα ανεμισμένα καί γυμνά μεριά». (Ανδρομάχη, 597-598).
Οι ελευθεριότητες των κοριτσιών απέβλεπαν στον αισθησιακό ερεθισμό των νέων, που έσπευδαν να νυμφευθούν. Ήταν μια παρόρμηση του καθεστώτος για πληθυσμιακή διεύρυνση και απόκτηση νέων στρατιωτών. Η γαμήλια, ωστόσο, μεταχείριση των γυναικών ήταν βάναυση και απάνθρωπη, στυγνή βία, πραγματικός εξευτελισμός. Γράφει ο Πλούταρχος: «Στη Σπάρτη ό γάμος γινόταν με απαγωγή της νύφης. H λεγόμενη “νυμφεύτρια” της έκοβε σύρριζα τα μαλλιά, την έντυνε με ανδρικό ιμάτιο και την έκλεινε σε ένα σκοτεινό χώρο μ΄ ένα στρώμα από καλάμια. Ο γαμπρός, αφού δειπνούσε στα “συσσίτια”, ερχόταν, πλάγιαζε λίγο μαζί της κι υστέρα έφευγε, για να κοιμηθεί στο υπνωτήριο με τους συνομίληκούς του. Η συνάντηση γινόταν πάντοτε στο σκοτάδι, κλεφτά, κι ο τοκετός πραγματοποιόταν πριν ο σύζυγος αντικρύσει τη γυναίκα του στο φως της μέρας»! (Πλούταρχος, Λυκούργος, 15).
Κατά τη νομοθεσία του Λυκούργου τα παιδιά δεν ανήκαν στους γονείς, αλλά στην πόλη καί εκείνο, που είχε σημασία για τη σπαρτιατική εξουσία ήταν να γεννηθούν τέκνα κατάλληλα για πόλεμο, όπως κατά την περίοδο του χιτλερικού φασισμού στη Γερμανία. Επέτρεπε γι αυτό στους άνδρες να οδηγούν στη συζυγική κλίνη κάποιον άλλο που θαύμαζαν καί να συνευρεθεί με τη γυναίκα του, με σκοπό την καλύτερη παιδοποιία. Θεωρούσε ανοησία καί ελαφρότητα -«αβελτηρίαν και τύφον»- ο Λυκούργος την επιμονή του συζυγικού ζεύγους να αποκτούν δικά τους παιδιά και να αξιώνουν αμοιβαία πίστη καί αφοσίωση. Και υπενθύμιζε, ότι τις σκύλες και τις φοράδες τις οδηγούν στους καλύτερους επιβήτορες! (Πλούταρχος, Λυκούργος, 15).
Οι Έλληνες της Ιωνίας, ιστορεί ο Γερμανός Βeloch, υπό την επίδραση των γειτονικών λαών της Μ. Ασίας, εγκαινίασαν τον αποκλεισμό των γυναικών από τον δημόσιο βίο και τον εγκλεισμό τους στον «οίκο». Οι Αθηναίοι υιοθέτησαν την πρακτική των Ιώνων. Ωστόσο, στίς μη ιωνικές περιοχές, οι γυναίκες διατηρούσαν τις ελευθερίες της ομηρικής εποχής. (Griechische Geschichte, 1893, τ. Α΄, σ. 406 κ.ε.)
Χαρακτηριστικό της ανδροκρατικής συμπεριφοράς απέναντι στη γυναίκα είναι η φράση του ποιητή εκ Μεγάρων Θέογνι (στ΄ αι. π.Χ.): «Μισώ τις γυναίκες, που τριγυρίζουν και παραμελούν το νοικοκυριό». Κατά τον Μένανδρο η «επικράτεια» των γυναικών φτάνει ως την εξώπορτα του σπιτιού!
Ο περιορισμός των γυναικών καθιερώθηκε στην Αθήνα κατά τον ε΄ αι. π.Χ. παράλληλα με τη θεμελίωση των δημοκρατικών ιδεωδών και της ελευθερίας. Οι Αθηναίοι άνδρες στρέφονταν προς τις «εταίρες», πού είχαν τις δυνατότητες για μόρφωση και πνευματική καλλιέργεια, κάτι εντελώς άγνωστο στίς έγκλειστες γυναίκες. Οι εταίρες έπαιζαν σημαντικό ρολό στην αθηναϊκή κοινωνία, καθώς αποτελούσαν ερωτικές συντρόφους των ανδρών της εξουσίας.

Οι γυναίκες του αρχαίου ελληνικού κόσμου αντιμετωπίζονταν ως αναγκαίο κακό και ο έρωτας είχε στόχο αποκλειστικά τις εταίρες. Μόνο εκείνες είχαν προσβάσεις στην παιδεία, ενώ οι άλλες γυναίκες ζούσαν στον «γυναικωνίτη», όπως τα μεταγενέστερα θηλυκά της Ανατολής στη δουλεία των χαρεμιών. Στον αρχαίο κόσμο η γυναίκα θεωρείται κατώτερο όν, από φυσικού της, παραμελημένη σε όλους τους τομείς, ανίκανη για ανάμιξη στα κοινά, με έμφυτη τάση προς το κακό και προορισμένη αποκλειστικά για την αναπαραγωγή και τις ανδρικές απολαύσεις. Κατά την επικρατούσα αντίληψη, από πλευράς ικανοτήτων, ταυτιζόταν σχεδόν με τους δούλους. Η εκπαίδευση των κοριτσιών γινόταν από τις μητέρες και τις τροφούς καί περιοριζόταν αποκλειστικά στο νοικοκυριό, στο γνέσιμο, στο πλέξιμο, στον αργαλειό και τις άλλες γυναικείες απασχολήσεις. Δεν υπήρχαν γι΄ αυτό γυναίκες εγγράμματες και πεπαιδευμένες, εκτός από μερικές εταίρες. Ο «γυναικωνίτης», μπορεί να μην ήταν φυλακή ή εφτασφράγιστο χαρέμι, αποτελούσε όμως, ένα χώρο ισόβιου περιορισμού των θηλυκών σε ένα τμήμα της οικογενειακής κατοικίας.
Στις αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες προβάλλονται με τον άλφα ή βήτα τρόπο και γυναίκες, αλλά από άνδρες συγγραφείς και οι θεατρικές παραστάσεις απευθύνονταν στο ανδρικό κοινό. Παντού κυριαρχούσε η ιδεολογία του αρσενικού. Ο Αριστοφάνης εμφανίζει στα έργα του μια διαφορετική εικόνα των γυναικών της Αθήνας, άσχετη συνήθως με την πραγματικότητα. Γενικά, οι κωμωδίες και τα άλλα θεατρικά και λογοτεχνικά έργα δεν εξεικονίζουν με εγκυρότητα την κοινωνική ζωή, ούτε αποτελούν έγκυρες ιστορικές πηγές.
Οι γυναίκες αποκλείονταν από τίς συνελεύσεις και τη λήψη αποφάσεων. Ήταν περιορισμένες στον οίκο και υποταγμένες στον άνδρα. Ιδού οι απόψεις των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, ποιητών και στοχαστών για το γυναικείο φύλο. Κατά τον Αριστοτέλη τα ήμερα ζώα είναι ανώτερα των αγρίων, αφού δέχονται να κυριαρχούνται από τους ανθρώπους, γιατί έτσι προστατεύουν τη ζωή τους. Το ίδιο ισχύει και στις σχέσεις ανδρών καί γυναικών. Το αρσενικό είναι ανώτερο όν και το θηλυκό κατώτερο, το πρώτο είναι αυθέντης, το δεύτερο υποτελής. (Πολιτικά, 1254 b).

Κατά τον Ευριπίδη, η γυναίκα δεν γίνεται καλή με τη μόρφωση. Πρέπει να ασχολείται με χειρωνακτικές αποκλειστικά εργασίες, να μαγειρεύει φαγητά, ν΄ ασχολείται με το πλέξιμο, τον αργαλειό, το κέντημα.
Πολυάριθμες οι ιερόδουλες του ναού της Αφροδίτης στον Ακροκόρινθο. Κατά τον Στράβωνα πάνω από χίλιες ιερόδουλες εκδίδονταν στον ναο-πορνείο. Σημαντική πηγή πλούτου για την Κόρινθο η έκπορνευσή τους, γιατί στην πόλη κατέφευγαν πλήθη επισκεπτών με αναρίθμητα πλοία, που κατέπλεαν στα δύο λιμάνια. Η γνωστή αρχαία παροιμία «ου παντός πλείν εις Κόρινθον» αναφέρεται στις μεγάλες αμοιβές, που αξίωναν οι ιερόδουλες από τους επισκέπτες, κυρίως ναυτικούς. (Στράβων, Γεωγραφικά, Η΄ 378).
Μερικές ήταν προσφορές ιδιωτών προς τη θεά. Η λατρεία της Αφροδίτης κυριαρχούσε στην Κόρινθο. Ο Πίνδαρος, στον 13ο «Ολυμπιακό» του, αναφέρεται σε κάποιον Κορίνθιο αθλητή -Ξενοφών το όνομα του- που ύστερα από τη νίκη του στο πένταθλο, χάρισε στο ναό της Αφροδίτης ένα κοπάδι από πενήντα ιερόδουλες! Το είχε υποσχεθεί στη θεά πριν από τους αγώνες. Κατά τον Αθήναιο, μετά τη νίκη του, οδήγησε στο ναό του Ακροκορίνθου εκατό πόρνες λέγοντας στη θεά: «Βασίλισσα της Κύπρου! Ο Ξενοφών έφερε στο άλσος σου εκατό φοράδες να βοσκήσουν, εκπληρώνοντας το τάμα του». (ΧΙΙΙ, 573 f - 574 a).
Κατά τον Αθήναιο, η Κόρινθος συναγωνιζόταν την Αθήνα στον αριθμό των πόρνων. O Σόλων αγόρασε πλήθος γυναικών, άνοιξε στην πόλη δημόσια πορνεία και αφιέρωσε ένα ναό στην Πάνδημο Αφροδίτη. Σ΄ αυτά τα πορνεία -«επί τοίσι πορνείοισιν»- γράφει ο ποιητής Ξέναρχος στο έργο του «Πένταθλον», οι γυναίκες περίμεναν τους εφήβους γυμνόστηθες. Οι δαπάνες του ναού της Πανδήμου Αφροδίτης και τα έξοδα συντήρησης καλύπτονταν από τις εισπράξεις των πόρνων στους κακόφημους οίκους. Θρησκεία και πορνεία συμπορεύονταν - κοινά συμφέροντα, κοινά κέρδη...
Και η εταίρα Ασπασία του Περικλέους, πρωτοστατούσε στη διάδοση της πορνείας. Φρόντιζε για την εισαγωγή πολυάριθμων όμορφων θηλυκών, έτσι που η Ελλάδα πλημμύρισε από πόρνες. (Αθήναιος, XIII, 569 f). Εξ αιτίας μάλιστα του πορνοεμπορίου της Ασπασίας ξέσπασε o πόλεμος μεταξύ Αθηναίων και Μεγαρέων. Μερικοί μεθυσμένοι νεαροί Αθηναίοι έκλεψαν μια πόρνη από τα Μέγαρα, τη Σιμαίθα. Oργίσθηκαν οι Μεγαρίτες κι έκλεψαν, με τη σειρά τους, δύο πόρνες της Ασπασίας. (Αριστοφάνης, Αχαρνής, 524 κ.ε.). Θύμωσε ο Περικλής κι έλαβε καταστροφικά μέτρα κατά των Μεγαρέων. Αυτή θεωρείται και η πραγματική αιτία του πελοποννησιακού πολέμου.

* * *
Η έξοδος των γυναικών από την κατοικία - φυλακή γινόταν μόνο για συμμετοχή σε θρησκευτικές τελετές, για προσκύνημα σε ναό ή σε κάποια κηδεία συγγενικού προσώπου. Τα κορίτσια έπρεπε να συνοδεύονται από τους γονείς ή από ηλικιωμένους. Οι γυναίκες προσέρχονταν κυρίως στα θεσμοφόρια, όπου έκλαιγαν για την αρπαγή της Περσεφόνης από τον θεό του Άδη και για το πένθος τής μητέρας της, τής Δήμητρας κι έπειτα εόρταζαν την επιστροφή της στη γη. Για την έξοδο των γυναικών έλεγε ο Αθηναίος ρήτορας Υπερείδης: «Η γυναίκα πού βγαίνει στο δρόμο πρέπει να έχει τέτοια ηλικία, που οι διαβάτες να μη ρωτάνε τίνος σύζυγος είναι αυτή, αλλά τίνος είναι μητέρα!» (Στοβαίος, ΟΔ΄ 33). Η μοίρα της γυναίκας στον αρχαίο ελληνικό κόσμο ήταν να γίνει σύζυγος, εταίρα ή δούλη.

Τη λατρεία των θεαινών καί τις σχετικές εορταστικές εκδηλώσεις φρόντιζαν στην αρχαία Ελλάδα αποκλειστικά οι ιέρειες. Στη Ρώμη, οι αντίστοιχες ιέρειες ονομάζονταν Εστιάδες (Vestales). Έπρεπε να είναι καi να παραμείνουν παρθένες σ΄ ολόκληρο τον ιερατικό τους βίο. Κάθε αμάρτημα τούς οδηγούσε σε άγριο ξυλοδαρμό από τον pontifex maximus, τον αρχιερέα. Όποια Εστίας έχανε την παρθενία της ενταφιαζόταν ζωντανή. Κατασκεύαζαν μια υπόγεια κάμαρα με κλίνη καi αναμμένο λύχνο, κατέβαζαν την αμαρτωλή δεμένη με λουριά στην κρύπτη του θανάτου, αφαιρούσαν την κλίμακα καi κάλυπταν την είσοδο με πέτρες καί χώματα. Έτσι, γράφει o Πλούταρχος, τιμωρούνται όσες παραβιάζουν την ιερή παρθενία. (Bίοι Παράλληλοι, Νουμάς, 10). Υπάρχουν αρχαίοι συγγραφείς, που αναφέρονται σε γυναικείες προσωπικότητες. Όλες όμως οι προβαλλόμενες και υμνολογούμενες ανήκαν στους κύκλους της εξουσίας.
Η υβριστική, καταφρονητική και εμπαικτική συμπεριφορά απέναντι στο γυναικείο φύλο κυριαρχεί στα περισσότερα αρχαία κείμενα. Ακολουθεί μια επιλογή αποφθεγμάτων μισογυνισμού και χλεύης. Ο Όμηρος ορίζει ποιές πρέπει να είναι οι γυναικείες απασχολήσεις:
«Και συ στην κάμαρα σου πήγαινε και τις δουλειές του κοίτα,
τον αργαλειό, τη ρόκα, πρόσταξε τις βάγιες να δουλεύουν
τα πολλά λόγια δεν ταιριάζουνε παρά στους άνδρες μόνο». (Οδύσσεια, α΄ 356-359).
Ο μισογυνισμός κυριαρχεί στα ποιητικά έργα του Ησιόδου:
«Πρώτα - πρώτα σπίτι ν΄ αποχτήσεις, γυναίκα και δυό καματερά. Γυναίκα ν΄ αγοράσεις κι όχι να την παντρευτείς, έτσι που να μπορεί ν΄ ακολουθήσει τα βόδια». (Έργα και Ημέραι, 405 - 406).
«Και μη σου πάρει τα μυαλά καμμιά γυναίκα, που κουνάει τα πισινά της. Η κολακεία της η γλυκειά σ΄ άλλο από το βίος σου δεν αποβλέπει. Γιατί όποιος γυναίκα εμπιστευθεί σε κλέφτη εμπιστεύεται». (Έργα και Ημέραι, 373 - 375).
«Φριχτή είναι των γυναικών η ρίζα κι η φάρα τους μεγάλη συμφορά για τους ανθρώπους». (Θεογονία, 591 - 592).
«Ο ψυχοπομπός Ερμής, ο Αργειοφόντης, έβαλε την ψευτιά στο στήθος της γυναίκας και τα γλυκόλογα και την κατεργαριά».(Έργα και Ημέραι, 78 - 79).
«Δεν υπάρχει τίποτα φοβερότερο απ΄ την κακή γυναίκα, που όλο στο φαΐ έχει το νου της και τον άντρα της σιγοκαίει χωρίς δαυλί και σε άραχλα γεράματα τον ρίχνει». (Έργα και Ημέραι, 703 - 705).
«Μ΄ αν μπλέξεις με κανένα τρελλοκόριτσο γυναίκας, όσο θα ζεις θα φέρνεις μέσα σου μια πίκρα, που στιγμή απ΄ την καρδιά κι απ΄ την ψυχή σου δεν θα ξεκολλάει και, να το ξέρεις, πως γιατρειά στη συμφορά την τέτοια δεν υπάρχει.» (Θεογονία, 607 - 612).
Ο ποιητής Σιμωνίδης ο Αμοργίνος, ο ιαμβογράφος του ζ΄ αι. π.Χ., ήταν ο δεύτερος μετά τον Ησίοδο πολέμιος του γένους των γυναικών. Στον περίφημο «Ίαμβο κατά γυναικών» απαριθμεί δέκα τύπους γυναικών. Οι οκτώ προέρχονται από ζώα (γουρούνα, αλεπού, σκύλα, γαϊδάρα, νυφίτσα, φοράδα, μαϊμού και μέλισσα) και οι δύο από γη και θάλασσα. Μόνο η μέλισσα αποτελεί ευνοϊκή και επαινετική παραδοχή. Τα υπόλοιπα αποτελούν υβριστικούς και βάναυσους ισχυρισμούς, ότι η γυναίκα είναι συμφορά, μέγα δεινόν. Βρωμιάρα, πανούργα, κατεργάρα, χαζή, ανεμοδούρα, φαγού, αμαρτωλή, λάγνα και γελοία.
Κατά τον Ησίοδο η Πανδώρα πλάσθηκε από γη καί νερό, ενώ κατά τον Σιμωνίδη μιά ξεφύτρωσε από τη γη και μιά από τη θάλασσα. Η γήινη δεν αποτελεί απλώς κακόν, αλλά καί «πηρόν», πνευματική σακάτισσα. Ηλίθια και αναίσθητη, όπως η Πανδώρα, ξέρει μόνο να χάφτει.
Μάστιγα και συμφορά και η γυναίκα που βγήκε από τη θάλασσα -ειρωνεύεται τη γέννηση της Αφροδίτης. Τα χαρακτηριστικά αυτού του θηλυκού είναι η «φιλότης», το πάθος για σμίξιμο με αρσενικό και «η απάτη, που συνοδεύει τον αφρό». Η γυναίκα είναι πλασμένη με μορφή θεάς, αλλά με μυαλό σκύλας. Έχει όμορφη όψη, αλλά αλλοίμονο σε κείνον πού τη συντροφεύει.
Κατά τον Σιμωνίδη είναι γυναίκα - γουρούνα πού κυλιέται στη λάσπη. Η πρώτη γυναίκα, καθισμένη πλάι στις βρωμιές, παχαίνει, η άλλη κάθεται κι όλο τρώει. Η γυναίκα του Ησίοδου είναι «πυγοστόλος», -κουνάει τα πισινά της- (Έργα και Ημέραι, 373), του Σιμωνίδη είναι μαϊμού - χωρίς πισινά. Από τη γουρούνα ως τη μαϊμού το θηλυκό εξεικονίζεται σε διάφορα «φύλα», καταραμένες ράτσες, πού ζουν ανάμεσα στους άνδρες.
Ο Πιττακός ο Μυτιληναίος, ένας από τους επτά σοφούς (ζ΄- στ.΄ αι. π.Χ.): Ρώτησε κάποιος τον Πιττακό, γιατί δεν ήθελε να νυμφευθεί. Κι εκείνος απάντησε: «Αν πάρω όμορφη θα την έχω με τους άλλους, αν πάρω άσχημη θα την έχω ως τιμωρία».
Ο Αθηναίος νομοθέτης Σόλων (ζ΄ - στ΄ αι. π. Χ.): «Κάποιος συμβούλευσε τον Σόλωνα να επιβάλει πρόστιμο στους άγαμους. Κι εκείνος απάντησε: “Άνθρωπέ μου, είναι βαρύ φορτίο ή γυναίκα». (Στοβαίος, ΞΗ΄ 33).
Ο Σάμιος φιλόσοφος Πυθαγόρας (στ΄ αι. π.Χ.): «Κακό πράμα οι γυναίκες. Αλλά, συμπατριώτες μου, δεν υπάρχει σπίτι χωρίς κακό». «Ο γάμος είναι αναγκαίο κακό. Χαρούμενη ή ζωή χωρίς γάμο».
Ο Εφέσιος ποιητής Ιππώναξ (στ΄ αι. π.Χ.): «Δύο μέρες της γυναίκας είναι οι πιό γλυκειές, του γάμου η μία και η άλλη της κηδείας της». (Στοβαίος, ΞΗ΄ 8).
Ο Αθηναίος φιλόσοφος Σωκράτης (ε΄ αι. π.Χ.): «Οι άνδρες πρέπει να πειθαρχούν στους νόμους της πόλης και οι γυναίκες στα ήθη των συζύγων τους».
«Προτιμότερο να ζεί κανείς με δράκο, παρά με γυναίκα. Και πρέπει να φοβόμαστε πολύ περισσότερο τον έρωτα της γυναίκας, παρά το μίσος του άνδρα».
«Πρέπει να παντρεύεται ο άνδρας; Ό,τι και να κάνει, θα μετανοιώσει». (Διογένης Λαέρτιος, Βίοι και γνώμαι των εν Φιλοσοφία ευδοκιμησάντων, κεφ. Σωκράτης, 33).
Ο Αβδηρίτης σοφιστής Πρωταγόρας (ε΄ αι. π.Χ.): «Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από τη γυναίκα, ούτε από την καλή γυναίκα».
Ο Ιπποκράτης, ο μέγας πρωτοπόρος της Ιατρικής (ε΄ αι. π.Χ.): «Τη γυναίκα πρέπει να τη συγκρατεί κανείς στη φρονιμάδα. Γιατί από φυσικού της έχει κάτι ακόλαστο μέσα της, που αν δεν κλαδεύεται καθημερινά, θρασομανάει σαν τα κλαδιά των δέντρων».
Ο ποιητής Επίχαρμος (ε΄ αι. π.Χ.): «Στην ένδοξη τη γη μας τίποτα πιο επαχθές από τη γυναίκα. Το ξέρει ο παθός· καλότυχος αυτός, που δεν το ξέρει».(Στοβαίος, ΞΗ΄ 9).
Ο ιστορικός Ηρόδοτος (ε΄ αι. π.Χ.): «Βγάζοντας το μισοφόρι της η γυναίκα γδύνεται κι από τη ντροπή».
Ο ιστορικός Θουκυδίδης (ε΄ αι. π.Χ.). Απόσπασμα από τον Επιτάφιο του Περικλέους (απευθύνεται στις χήρες του πελοποννησιακού πολέμου): «Για σας μεγάλη δόξα θα είναι να μη φανείτε κατώτερες του προορισμού σας -της σιωπηλής και αθόρυβης οικιακής εργασίας- καί να γίνεται όσο πιο λιγότερο λόγος για την αρετή καί τα ελαττώματά σας ανάμεσα στους άνδρες». (Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, 45).
Ο φιλόσοφος Δημόκριτος (ε΄ αι. π.Χ.): «Τα λίγα λόγια είναι το στολίδι της γυναίκας».
«Η γυναίκα είναι ικανότερη από τον άνδρα στο κακό».
Κατά τον Ξενοφώντα, τον ιστορικό του ε΄ αι. π.Χ., οι άνδρες ασχολούνται με τα εκτός του οίκου και οι γυναίκες αποκλειστικά με τα νοικοκυριά. Και τονίζει, ότι αποτελεί καταισχύνη να παραμένει στο σπίτι ο άνδρας. (Οικονομικός, Ζ΄ 30.)
Και για την αγωγή του κοριτσιού: «Να βλέπει όσο γίνεται λιγότερα, να ακούει όσο το δυνατόν λιγότερα και να θέτει όσο πιό λιγότερες ερωτήσεις. Αποστολή του: Να φροντίζει για το σπίτι και να υπηρετεί τον άντρα του.» (Οικονομικός, Ζ΄ 6.)
Ο Πλάτων συμμερίζεται την ιδέα ενός αποκλειστικά αρσενικού κόσμου. Υποστηρίζει, ότι η Φιλοσοφία είναι έργο αποκλειστικά των ανδρών.
Ο Ευριπίδης, ο τραγικός ποιητής του ε΄ αι. π.Χ. ξεχωρίζει γιά τη σκληρότητα τού μισογυνισμού του και τις πολυάριθμες επιθετικές, υβριστικές και καταφρονητικές αναφορές στο θήλυ γένος. Θεωρεί παράλογη την ύπαρξη γυναικών στον κόσμο: «Δία, γιατί έβγαλες στο φώς του ήλιου αυτό το κίβδηλο κακό, τις γυναίκες;» (Ιππόλυτος, 616 - 617).
«Πάντα αφορμή για συμφορές είναι οι γυναίκες, γιά να ρίχνουν τους άνδρες σε μαύρη δυστυχία». (Ορέστης, 605 - 606).
«Η φρόνιμη γυναίκα είναι πάντοτε δούλα του άντρα της.» (Οιδίπους, Στοβαίος, ΞΘ΄ 18.)
«Οι γυναίκες είναι τα πιό ανίκανα για το καλό πλάσματα, ενώ γιά όλα τα κακά είναι τα πιό ικανά και σοφά». (Μήδεια, 408 - 409).
Η σειρά του Σοφοκλή: «Η σιωπή είναι το κόσμημα για τις γυναίκες». (Αίας, 293).
«Η ζωή ενός άνδρα αξίζει περισσότερο από τη ζωή χιλίων γυναικών». «Της γυναίκας ο όρκος γραμμένος πάνω στο νερό». (Σοφοκλής, Αποσπάσματα, 742).
«Άλλη χειρότερη απ΄ τη γυναίκα δεν υπάρχει στους ανθρώπους συμφορά, ούτε θα υπάρξει». (Σοφοκλής, Αποσπάσματα, Στοβαίος, 51).
Και ο Αριστοφάνης στις κωμωδίες του βάλλει με περιφρονητικά και σκωπτικά σχόλια κατά του γυναικείου φύλου, π.χ.: «Δεν υπάρχει στον κόσμο πιό ακαταμάχητο θεριό από τη γυναίκα». (Λυσιστράτη).
Επιθετικός και βάναυσος κατά των γυναικών και ο κωμωδιογράφος Μένανδρος (γ΄ αι. π.Χ.): «Η γυναίκα πρέπει να είναι πάντα δεύτερη και νάχει σ΄ όλα αρχηγό τον άνδρα. Σπίτι, που κυβερνάει γυναίκα, χάνεται». (Υποβολιμαίος, απόσπ., 422, Στοβαίος, ΟΔ΄ 51.)
«Θάλασσα και φωτιά δυό κακά και τρίτο η γυναίκα». (Γνώμαι μονόστιχοι, 231).
Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης: «Ο άνδρας είναι πιό δίκαιος, πιό γενναίος και σε όλα καλύτερος από τη γυναίκα». (Φυσιογνωμικά, 841 α).

* * *
Παρά το καταιγιστικό υβρεολόγιο, τις λοιδωρίες και τους προπηλακισμούς κατά των γυναικών στον αρχαιοελληνικό κόσμο, όπως αποκαλύπτουν τα κείμενα, υπήρξαν και μερικές γενναίες φωνές, που υποστήριζαν την ισοτιμία και τον αλληλοσεβασμό των δύο φύλων. Κατά τον Αριστοτέλη η ισοτιμία πρέπει να νομοθετηθεί και να κατοχυρωθεί σε όλες τις πόλεις (αναφέρεται στους Σπαρτιάτες και τις Λάκαινες). «Όπως το σπίτι απαρτίζεται από δύο μέρη, τον άνδρα και τη γυναίκα, έτσι και η πόλη πρέπει να θεωρείται χωρισμένη σε δύο, στον πληθυσμό των ανδρών και στον πληθυσμό των γυναικών. Επομένως, στις πόλεις, όπου υιοθετούν εχθρική στάση απέναντι των γυναικών, ο νομοθέτης αδιαφορεί για τον μισό πληθυσμό». Και προβάλλει ως παράδειγμα τη Σπάρτη, όπου οι γυναίκες, εξ αιτίας των συνεχών εκστρατειών, εκτροχιάζονται. «Ρέπουν στην ανηθικότητα και διάγουν βίο τρυφηλό και ακόλαστο». Γράφει επίσης, ότι στους Λακεδαιμόνιους επικρατεί γυναικοκρατία. Και αναρωτιέται: Τί σημασία έχει άν κυβερνούν οι γυναίκες ή οι άνδρες; Και στις δύο περιπτώσεις τα ίδια συμβαίνουν». (Πολιτικά, 1269 b).
Υπήρχαν και φανατικοί πολέμιοι του μισογυνισμού, οι Πυθαγόρειοι, που υποσήριζαν, ότι η γυναίκα είναι το θεμέλιο του οίκου. Κατά τον Ιάμβλιχο, ο Πυθαγόρας χαρακτήριζε τις γυναίκες «δίκαιες», γιατί είναι πρόθυμες να μοιράσουν τα αγαθά τους με γενναιοδωρία. Κατά την πυθαγόρεια φιλόσοφο Περικτυόνη, η γυναίκα δεν είναι μόνον δίκαιη, αλλά και γενναία.
Ένας άλλος πυθαγόρειος, ο Φιντίας, μιλούσε για τη σωφροσύνη των γυναικών. Κατά τους πυθαγόρειους η κυριότερη αρετή της γυναίκας είναι η μετριοφροσύνη. Υπάρχουν επίσης αρετές κοινές και στα δύο φύλα. (Στοβαίος, Εκλογαί, 2, 123).
Στο ελληνικό πολυθεϊστικό σύστημα κυριαρχεί το αρσενικό, που ελέγχει τα πάντα -στον ουρανό ο Δίας, στη γη οι άνδρες. Καμμιά εκδοχή για ισότητα των δύο φύλων. Ωστόσο, η ελληνική κοινωνία, παρά το μισογυνισμό που επικρατούσε, αποδέχθηκε την παντοδυναμία της θηλυκής θεότητας, της Δήμητρας, θεάς της γονιμότητας. Στα Ελευσίνια μυστήρια, όπου λατρευόταν η Δήμητρα και η Περσεφόνη, συμμετείχαν άνδρες και γυναίκες, ακόμα και δούλοι. Ήταν το στοιχείο της γεωργικής παραγωγής, που κυριαρχούσε. Στα Θεσμοφόρια όμως, έπαιρναν μέρος μόνο γυναίκες. Συμβόλιζαν τη δύναμη των θηλυκών στην επιβίωση της πόλης με την παραγωγή τροφίμων και τη γέννηση νόμιμων κληρονόμων.

Αχ αυτοί οι Έλληνες (αντιγραφή από το Σιωπητήριο του κ.Θανάση Μαυρίδη)

Κυρίες και κύριοι διαβάστε με προσοχή τι έλεγε για τους Έλληνες επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ο Ρωμαίος Συγκλητικός Μενένιος Άπιος προς τον Ανθύπατο Ατίλιο Νάβιο που θα αναλάμβανε την διοίκηση της Αχαΐας. Την μετάφραση του πάπυρου έκανε ο σπουδαίος Έλληνας Κωνσταντίνος Τσάτσος. Μία επιστολή που καλό είναι να μην φτάσει σε γνώση των Ευρωπαίων επιτρόπων... «Κερδίσαμε, αγαπημένε Ατίλιε, τον κόσμο με τις λεγεώνες μας, αλλά θα μπορέσωμε να τον κρατήσωμε μονάχα με την πολιτική τάξη που θα του προσφέρωμε. Διώξαμε τον πόλεμο στις παρυφές της γης. Από τον Περσικό κόλπο ως τη Μαυριτανία, από τη γη των Αιθιόπων ως την Καληδονία αδιατάρακτη βασιλεύει η ρωμαϊκή ειρήνη. Δύσκολο φαίνεται να εξηγήσει κανείς, πώς μια πόλη έφτασε να κυβερνά την οικουμένη. Μέσα στους λόγους όμως που θα αναφέρονταν για μια τέτοια εξήγηση, θα έπρεπε να ήταν πρώτος ετούτος καταλάβαμε καθαρά και έγκαιρα πως υποτάσσοντας τους λαούς, αναλαμβάνομε μιαν ευθύνη για την ευημερία τους. Τούτη η συνείδηση της ευθύνης διακρίνει τους βαρβάρους κατακτητές από τους κοσμοκράτορες. Μονάχα ο Αλέξανδρος πριν από μας είχε τη συνείδηση τούτης της ευθύνης. Ευτυχώς για τη δόξα της Ρώμης πέθανε νέος, γιατί αλλιώς θα ήτανε οι έλληνες σήμερα οι άρχοντες του κόσμου. Αλλοίμονο στους λαούς όταν τις προσπάθειές τους τις ενσαρκώνουν μονάχα σε μονωμένα άτομα που περνούν και όχι σε ανθρώπινες κοινότητες, σε θεσμούς, που αντέχουν στη ροή των πραγμάτων και σηκώνουν άνετα τον όγκο των πολύχρονων έργων. Έχομε τη σοφία να μη θέλωμε να είμαστε δυσβάσταχτοι εκμεταλλευτές των λαών που υποτάχτηκαν στην εξουσία μας. Καταλάβαμε πως μια τέτοια εκμετάλλευση καταντάει ζημιά και ανησυχία δαπανηρή, όταν ξεπερνάει το πρεπούμενο μέτρο. Και μάλιστα όσο πιο πολύ εκτείνεται η εξουσία, όσο πιο πολύ αραιώνουν οι φρουρές και αυξαίνει η δυσαναλογία του αριθμού των αρχόντων και των αρχομένων, τόσο η εκμετάλλευση πρέπει να γίνεται πιο ανεπαίσθητη, ενας ελαφρύς τόκος που οι λαοί μας πληρώνουν για την τάξη και την ειρήνη που τους εξασφαλίζουμε. Αλλά δε φτάνει να τους χαρίζωμε ειρήνη και τάξη, γιατί αυτά είναι αρνητικά στοιχεία, είναι όροι, δεν αποτελούν την ουσία της ευδαιμονίας των ανθρώπων. Πρέπει να προάγωμε την υλική ευημερία των λαών μας. Πρέπει με την υπερέχουσα τεχνική μας να τους κατασκευάζωμε υδραγωγεία και αιωνόβιους δρόμους, λιμάνια, γιοφύρια και άλλα έργα που κάνουν τη ζωή των ανθρώπων πιο άνετη και πιο εύκολη. Θα έπρεπε ακόμη και της φιλοσοφίας και της ποίησης τα δώρα να σκορπούσαμε στις χώρες που κυβερνούμε. Το μέγα όμως τούτο έργο είμαστε άξιοι να το κάνωμε μόνο στις δυτικές επαρχίες, γιατί εκεί που βρίσκεσαι εσύ, οι έλληνες το επιτελούν ακόμη σήμερα καλλίτερα από μας. Ας επαναλάβωμε και εμείς τη δυσάρεστην ομολογία του Οράτιου Φλάκκου: Graecia capta, ferum victorem cepit, et artes Intulit agresti Latio. ...O έλληνας είναι πιο εγωιστής από μας και συνεπώς και από όλα τα έθνη του κόσμου. Το άτομό του είναι «πάντων χρημάτων μέτρον» κατά το ρητό του Πρωταγόρα. Αδέσμευτο, αυθαίρετο, και ατίθασο, αλλά και αληθινά ελεύθερο ορθώνεται το εγώ των ελλήνων. Χάρις σε αυτό σκεφθήκανε πηγαία, πρώτοι αυτοί, όσα εμείς αναγκαζόμαστε σήμερα να σκεφθούμε σύμφωνα με τη σκέψη τους. Χάρις σε αυτό βλέπουν με τα μάτια τους και όχι με τα μάτια εκείνων που είδαν πριν απ΄ αυτούς. Χάρις σε αυτό η σχέση τους με το σύμπαν, με τα πράγματα και τους ανθρώπους δεν μπαγιατεύει, αλλά είναι πάντα νέα, δροσερή και το κάθε τι, χάρις σε αυτό το εγώ, αντιχτυπάει σαν πρωτοφανέρωτο στην ψυχή τους. Είναι όμως και του καλού και του κακού πηγή τούτο το χάρισμα. Το ίδιο «εγώ» που οικοδομεί τα ιδανικά πολιτικά συστήματα, αυτό διαλύει και τις πραγματικές πολιτείες των Ανθρώπων. Και ήρθανε οι καιροί όπου ο ελληνικός εγωισμός ξέχασε την τέχνη που οικοδομεί τους ιδανικούς κόσμους, αλλά δεν ξέχασε την τέχνη που γκρεμίζει τις πραγματικές πολιτείες. Και εμείς τους συναντήσαμε, καλέ Ατίλιε, σε τέτοιους καιρούς και γι΄ αυτό η κρίση μας γι΄ αυτούς συμβαίνει να είναι τόσο αυστηρή, που κάποτε καταντάει άδικη. Αλλά και πώς να μην είναι; H μοίρα μας έταξε νομοθέτες του κόσμου και το ελληνικό άτομο περιφρονεί το νόμο. Δεν παραδέχεται άλλη κρίση δικαίου παρά την ατομική του, που δυστυχώς στηρίζεται σε ατομικά κριτήρια. Απορείς πώς η πατρίδα των πιο μεγάλων νομοθετών έχει τόση λίγη πίστη στο νόμο. Και όμως από τέτοιες αντιθέσεις πλέκεται η ψυχή των ανθρώπων και η πορεία της ζωής των. Σπάνια οι έλληνες πείθονται «τοις κείνων ρήμασι». Πείθονται μόνο στα ρήματα τα δικά τους και ή αλλάζουν τους νόμους κάθε λίγο, ανάλογα με τα κέφια της στιγμής ή όταν δεν μπορούν να τους αλλάξουν, τους αντιμετωπίζουν σαν εχθρικές δυνάμεις και τότε μεταχειρίζονται εναντίον τους ή τη βία ή το δόλο. A! τόσο τη χαίρεται ο έλληνας την εύστροφη καταδολίευσή τους, τους σοφιστικούς διαλογισμούς που μεταβάλλουν τους νόμους σε ράκη! O έλληνας έχει πιο αδύνατη μνήμη από μας έχει λιγότερη συνέχεια στον πολιτικό του βίο. Είναι ανυπόμονος και κάθε λίγο, μόλις δυσκολέψουν κάπως τα πράγματα, αποφασίζει ριζικές μεταρρυθμίσεις. Θες να σαγηνέψης την εκκλησία του δήμου σε μια πόλη ελληνική; Πες τους: «Σας υπόσχομαι αλλαγή». Πες τους: «Θα θεσπίσω νέους νόμους». Αυτό αρκεί. με αυτό χορταίνει η ανυπομονησία του, το αψίκορο πάθος του. Τι φαεινές συλλήψεις θα βρης μέσα σε αυτά τα ελληνικά δημιουργήματα της ιδιοτροπίας της στιγμής! Εμείς δειλά-δειλά και μόνο με το χέρι του πραίτορα τολμήσαμε , διολισθαίνοντας μέσα στους αιώνες, να ξεφύγωμε από τους άκαμπτους κλοιούς της Δωδεκαδέλτου μας, και πάλι διατηρώντας όλους τους τύπους, όλα τα εξωτερικά περιβλήματα. Τούτη η υποκρισία των μορφών, όταν η ουσία αλλάζει, δείχνει πόση είναι η ταπεινοφροσύνη μας μπρος σε κάθε τι που είναι θεσμός και έθος και παράδοση, πόσο το παρελθόν και η συνέχεια του βαραίνουν στην πορεία μας και πόσο δίκαια αντέχομε αιώνες εκεί που οι έλληνες εκάμφθηκαν σε δεκαετηρίδες. Οι έλληνες λίγα πράγματα σέβονται και σπάνια όλοι τους τα ίδια. Και προς καλού και προς κακού στέκουν απάνω από τα πράγματα. Για να κρίνουν αν ένας νόμος είναι δίκαιος, θα τον μετρήσουν με το μέτρο της προσωπικής των περίπτωσης, ακόμα και όταν υπεύθυνα τον κρίνουν στην εκκλησία ή στο δικαστήριο. O έλληνας ζητεί από το νόμο δικαιοσύνη για τη δική του προσωπική περίπτωση. Αν τύχη και ο νόμος, δίκαιος στην ολότητά του, και δεν ταιριάζει σε λίγες περιπτώσεις, όπως η δική του, δεν μπορεί αυτό να το παραδεχτή. Και εν τούτοις τετρακόσια χρόνια τώρα το διακήρυξε ο μεγάλος τους Πλάτων, πως τέτοια είναι η μοίρα και η φύση των νόμων. Πως άλλο νόμος και άλλο δικαιοσύνη. Το διακήρυξε και ο Σταγειρίτης, χωρίζοντας το δίκαιο από το επιεικές. Αλλά δεν τ΄ ακούει αυτά ο έλληνας! Δε δέχεται να θυσιάση τη δική του περίπτωση, το δικό του εγώ σ΄ ένα νόμο σκόπιμο, και δίκαιο στη γενικότητά του. Έτσι είναι οι πολλοί στις πόλεις που πρόκειται τώρα να διοικήσης, έτσι διαφορετικοί, αν όχι από μας, όμως από τους πατέρες μας, που θεμελίωσαν το μεγαλείο την παλιάς, της αληθινής μας δημοκρατίας. Όσο περνούν οι αιώνες τόσο κι εμείς και οι λαοί που κυβερνούμε γινόμαστε περισσότερο ατομιστές, ως που μια μέρα να μαραθούμε όλοι μαζί μέσα στη μόνωση των μικρών εαυτών μας. Νομίζω πως οι έλληνες απάνω στους οποίους εσύ τώρα άρχεις είναι πρωτοπόροι σε αυτόν το θανάσιμο κατήφορο. Δε σου έκανε κιόλας εντύπωση, καλέ μου Νάβιε, η αδιαφορία του έλληνα για το συμπολίτη του; Όχι πως δε θα του δανείσει μια χύτρα να μαγειρέψει, όχι πως αν τύχη μια αρρώστια δε θα τον γιατροπορέψη, όχι πως δεν του αρέσει να ανακατεύεται στις δουλειές του γείτονα, για να του δείξει μάλιστα την αξιοσύνη του και την υπεροχή του. Σε τέτοιες περιπτώσεις βοηθάει ο έλληνας περισσότερο από κάθε άλλον. Βοηθάει πρόθυμα και τον ξένο, με την ιδέα μάλιστα, που χάρις στους μεγάλους στωϊκούς, πάντα τον κατέχει, μιας πανανθρώπινης κοινωνίας. Του αρέσει να δίνη στον ασθενέστερο, στο αβοήθητο. Είναι και αυτό ένας τρόπος υπεροχής. Λέγοντας πως ο έλληνας αδιαφορεί για τον πλησίον του, κάτι άλλο θέλω να πω. Αλλά μου πέφτει δύσκολο να στο εξηγήσω. Θα αρχίσω με παραδείγματα, που, αν προσέξης, ανάλογα θα δης και εσύ ο ίδιος πολλά με τα μάτια σου. Ακόμη υπάρχουνε ποιητές πολλοί και τεχνίτες στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Πλησίασέ τους, καθώς είναι χρέος σου, και πες μου αν άκουσες κανέναν απ΄ αυτούς ποτέ να επαινή τον ομότεχνό του. Δε χάνει τον καιρό του σε επαίνους των άλλων ο έλληνας. Δε χαίρεται τον έπαινο. Χαίρεται όμως τον ψόγο και γι΄ αυτόν βρίσκει πάντα καιρό. Για την κατανόηση, την αληθινή, αυτήν που βγαίνει από τη συμπάθεια γι΄ αυτό που κατανοείς, δε θέλει τίποτα να θυσιάση. Το κίνητρο της δικαιοσύνης δε τον κινεί για να επαινέση ό,τι αξίζει τον έπαινο. Όχι που δεν θα ήθελε να είναι δίκαιος, αλλά δεν αντιλαμβάνεται καν την αδικία που κάνει στον άλλο. Αλλού κοιτάζει. Θαυμάζει ό,τι είναι ο δικός του κόσμος. Κάθε άλλον τον υποτιμά. Όταν ένας πολίτης άξιος δεν αναγνωρίζεται κατά την αξία του, λέει ο έλληνας: "αφού δεν αναγνωρίζομαι εγώ ο αξιώτερός του, τι πειράζει αν αυτός δεν αναγνωρίζεται;" O εγωκεντρισμός αφαιρεί από τον έλληνα τη δυνατότητα να είναι δίκαιος. Και αυτό εννοούσα λέγοντας πως ο έλληνας αδιαφορεί για τον πλησίοντου. το πάθος του εγωισμού τον εμποδίζει να ασχολείται με τον άλλο, να συνεργάζεται μαζί του. Και φυσικά από την έλλειψη τούτη της αλληλεγγύης ματαιώνονται στις ελληνικές κοινωνίες οι κοινές προσπάθειες. H δράση του έλληνα κατακερματίζεται σε ατομικές ενέργειες, που συχνά αλληλοεξουδετερώνονται και συγκρούονται. Κάποτε και τους νεκρούς ακόμα, όπου θάλεγε κανείς πως φθόνος δε χωρεί, τους αφήνουν ατίμητους οι έλληνες, γιατί δε βρίσκουν μέσα τους τη διάθεση να θυσιάσουν κάτι από το νου και την καρδιά τους για ένα τέτοιο έργο δικαιοσύνης. Μόνο ο ηδονισμός του μίσους μπορεί να τους κάνει τυμβωρύχους. Το εγώ -το τρομερό αυτό εγώ- το πάντα γυρισμένο προς τον εαυτό του, για να υψωθή, ταπεινώνει και τους νεκρούς και εκδικείται ακόμη και για την περασμένη του δόξα. Μόνο όταν δημιουργηθούν συμφέροντα που συμβαίνει να είναι κοινά σε πολλά άτομα μαζί, βλέπεις τη συναδέλφωση και την αλληλεγγύη. Πολύ σπάνια για την προάσπιση κοινών ιδανικών. Κοινά ιδανικά σχεδόν δεν υπάρχουν. Στον κάθε έλληνα τα ιδανικά είναι ατομικά. Γι΄ αυτό οι πολιτικές των φατρίες είναι φατρίες συμφερόντων. Και το ιδανικό του κάθε ηγέτη είναι ο εαυτός του. Εδώ και δυο βδομάδες σου έγραφα για το φυγόκεντρον εγωισμό των ελλήνων. Δε θυμάμαι όμως αν σου έγραψα το χειρότερο. Κινημένος από την ίδια αυτήν εγωπάθεια, τη ρίζα αυτήν κάθε ελληνικού κακού, -ας βοηθήσουν οι θεοί να μη γίνη και των δικών μας δεινών η μολυσμένη πηγή- ο έλληνας δε συχωρνάει στο συμπολίτη του καμμιά προκοπή. Όποιον τον ξεπεράση, ο έλληνας τον φθονεί με πάθος. Και αν είναι στο χέρι του να τον γκρεμίση από εκεί που ανέβηκε, θα το κάνη. Μα το πιο σπουδαίο, για να καταλάβης τον έλληνα, είναι να σπουδάσης τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνει το φθόνο του, τον τρόπο που εφεύρε για να γκρεμίζη καλλίτερα. Είναι ένας τρόπος πιο κομψός από το δικό μας, γέννημα σοφιστικής ευστροφίας και διανοητικής δεξιοτεχνίας. Δεν του αρέσει η χονροκομμένη δολοφονία στους διαδρόμους του Παλατιού, αλλά η λεπτοκαμωμένη συκοφαντία, ένα είδος αναίμακτου ηθικού φόνου, ενός φόνου διακριτικότερου και εντελέστερου, που αφήνει του δολοφονημένου τη σάρκα σχεδόν ανέπαφη, να περιφέρη την ατίμωση και τη γύμνια της στους δρόμους και στις πλατείες. Διότι και τη συκοφαντία, αγαπητέ μου, την έχουν αναγάγει σε τέχνη οι θαυμάσιοι, οι φιλότεχνοι έλληνες, οι πρώτοι δημιουργοί του καλού και του κακού λόγου. Το να επινοήσης ένα ψέμα για κάποιον και να το διαλαλήσης, αυτό είναι κοινότυπο και άτεχνο. Σε πιάνει ο άλλος από το αυτί και σε αποδείχνει εύκολα συκοφάντη και σε εξευτελίζει. H τέχνη είναι να συκοφαντής, χωρίς να ενσωματώνεις πουθενά ολόκληρη τη συκοφαντία, μόνο να την αφήνεις να τη συνάγουν οι άλλοι από τα συμφραζόμενα και έτσι ασυνείδητα να υποβάλλεται σε όποιον την ακούει. H τέχνη, είναι να βρίσκης το διφορούμενο λόγο, που άμα σε ρωτήσουν γιατί τον είπες, να μπορής να πης πως τον είπες με την καλή σημασία, και πάλι εκείνος που τον ακούει να αισθάνεται πως πρέπει να τον εννοήση με την κακή του σημασία. Αυτό είναι το αγχέμαχο όπλο με το οποίο πολεμάει ο έλληνας τον έλληνα, ο ηγέτης τον ηγέτη, ο φιλόσοφος το φιλόσοφο, ο ποιητής τον ποιητή, αλλά και ο ανάξιος τον άξιο, ο ουσιαστικά αδύνατος τον ουσιαστικά δυνατό. Αν και ξένος, θα δοκιμάσης την αιχμή τούτου του όπλου και εσύ όπως τη δοκίμασα και εγώ. Θα απορήσης σε τι κοινωνική περιωπή βάζουν οι έλληνες τους δεξιοτέχνες της συκοφαντίας, πώς τους φοβούνται οι πολλοί και αγαθοί, πώς τους υπολήπτονται οι χρησιμοθήρες και πώς γλυκομίλητα τους χαιρετούν όταν τους συναντούν στις στοές και στην αγορά. Το ανυπόταχτο σε κάθε πειθαρχία, η περιφρόνηση των άλλων και ο φθόνος, η αρρωστημένη διόγκωση της ατομικότητας, σπρώχνουν σχεδόν τον κάθε έλληνα να θεωρή τον εαυτό του πρώτο μέσα στους άλλους. Αδιαφορώντας για όλους και για όλα, παραβλέποντας ό,τι γίνηκε πριν και ό,τι γίνεται γύρω του, αρχίζει κάθε φορά από την αρχή και δεν αμφιβάλλει πως πορεύεται πρώτος στο δρόμο το σωστό. Ταλαιπωρεί από αιώνες την ελληνική ζωή η υπέρμετρη εμπιστοσύνη του έλληνα στην προσωπική του γνώμη και στις προσωπικές του δυνατότητες. Παρά να υποβάλη τη σκέψη του στη βάσανο μιας ομαδικής συζήτησης, προτιμάει να ριψοκινδυνεύση με μόνες τις προσωπικές του δυνάμεις. Πρόσεξε τις συσκέψεις των ηγετών των πολιτικών τους μερίδων με τους δήθεν φίλους των και θα δης ότι οι περισσότερες είναι προσχήματα. O ηγέτης λέει τη γνώμη του, βελτιώνει τη διατύπωσή της με τις πολλές επαναλήψεις χωρίς ούτε να περιμένη, ούτε να θέλη καμμίαν αντιγνωμία. Και οι φίλοι του το ξέρουν αυτό καλά και συχνάζουν σε αυτές τις συσκέψεις ή για να μάθουν τα νέα της ημέρας ή για να βρουν ευκαιρία να κολακεύσουν τον ηγέτη. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο έλληνας πολιτικός ανακυκλώνεται μόνος του μέσα στις δικές του σκέψεις, γιατί πιστεύει πως αυτές αρκούν για το έργο του ή, το χειρότερο, γιατί η χρησιμοποίηση και των άλλων στην εκτέλεσή του, θα περιώριζε την κυριότητά του απάνω στο έργο. Θα το έκανε, περισότερο τέλειο, αλλά λιγότερο δικό του. Και εκείνο που προέχει για τον έλληνα δεν είναι το πρώτο, αλλά το δεύτερο. Έτσι σε πρώτη μοίρα έρχεται η τιμή του εγώ και σε δεύτερη η αξία του έργου. Αυτή είναι η αδυναμία του πολιτικού ήθους που θα παρατηρήσης στους έλληνες δημόσιους άνδρες, που κατά τα άλλα και πιο υψηλόφρονες είναι και πιο αδέκαστοι και σχεδόν όλοι πιο φτωχοί από τους σύγχρονους δικούς μας. Οι παλιοί όμως ρωμαίοι, αυτοί κατείχαν την αρετή της μετριοφροσύνης που απουσιάζει και απουσίασε πάντα από την ελληνική πολιτική ζωή και γι΄ αυτό τότε κατορθώσανε, αν και σε τόσα καθυστερημένοι, να πάρουν την κοσμοκρατορία από τα χέρια των ελλήνων. Γιατί, βλέπεις, τούτη η μοιραία για την τύχη των ελλήνων εγωπάθεια φέρνει και ένα άλλο χειρότερο δεινό: όπου βασιλεύει, τα έργα σχεδιάζονται πάντα μέσα στα στενά όρια της ατομικότητας, σύντομα και βιαστικά, για να συντελεσθούν όλα, πριν το πρόσωπο εκλείψη. H πολιτική όμως που θεμελιώνει τις μεγάλες πολιτείες δε σηκώνει ούτε βιασύνη ούτε συντομία. Σχεδιάζεται σε έκταση αιώνων. Δεν προσδένεται σε άτομα, αλλά σε ομάδες προσώπων, σε διαδοχικές γενεές. Στην εκτύλιξή της εξαφανίζεται το εφήμερο άτομο και παίρνουν την πρώτη θέση, διαρκέστερες υποστάσεις, λαοί, οικογένειες, πολιτικές μερίδες ή κοινωνικές τάξεις. Τα εδραία πολιτικά έργα μέσα στην ιστορία είναι υπερπροσωπικά. Και δυστυχώς οι έλληνες μόνο σε προσωπικά έργα επιδίδονται με ζήλο. Γι΄ αυτό ή δε φτάνουν ως την τελείωση ενός άξιου πολιτικού έργου ή όταν φτάσουν, φέρνει μέσα του το έργο τους το ίδιο, το σπέρμα της φθοράς. Και αυτό είναι δίκαιο. Γιατί σκοπός των ελλήνων είναι η πρόσκαιρη λάμψη του πρόσκαιρου ατόμου, όχι η μόνιμη απρόσωπη ευόδωση του έργου του ίδιου. Έπρεπε εξαιρετικά ευνοϊκές περιστάσεις να συντρέξουν με τη μεγαλοφυϊα του Αλέξανδρου του Μακεδόνα για να αποκτήσουν για λίγα χρόνια οι έλληνες μια κυρίαρχη πολιτική θέση στην οικουμένη. Αλλά και εκεί το έργο, στηριγμένο σ΄ ένα πρόσωπο, όχι σε μιαν κοινότητα ανθρώπων, ούτε σε μια πολύχρονη παράδοση, μόλις εξαφανίστηκε ο δημιουργός, διαλύθηκε μέσα στα χέρια των ίδιων εκείνων ανθρώπων, που, όταν ο Αλέξανδρος ζούσε, στάθηκαν οι απαραίτητοι συντελεστές του. Αλλά το έργο, βλέπεις, δεν ήταν δικό τους. Δεν τους είχε κάνει ο αυταρχικός ηγέτης κοινωνούς στην τιμή του έργου, αλλά θήτες του γιγάντιου εγωισμού του. Ποτέ, μα ποτέ δε θέλησα να σου πω, ότι λείπει η πολιτική σκέψη στην Ελλάδα. Απεναντίας πιστεύω πως αφθονεί, περισσότερο μάλιστα από ό,τι φαντάζεται όποιος βλέπει τα πράγματα απ΄ έξω. Μόνο που δεν μας είναι αισθητή η παρουσία της, γιατί οι άνδρες που τη κατέχουν φθείρονται ο ένας από τον άλλο σε μιαν αδιάκοπη, πεισματική και το πιο συχνά μάταιη σύγκρουση. Αν λείπει κάτι των ελλήνων πολιτικών δεν είναι ούτε η δύναμη της σκέψης, ούτε η αγωνιστική διάθεση. Στο χαρακτήρα, στο ήθος φωλιάζει η αρρώστια. Φωλιάζει στην άρνησή τους να δεχθούν να εξαφανίσουν το άτομό τους για την ευόδωση ενός ομαδικού έργου. Δεν κρίνουν ποτέ με δικαιοσύνη το συναγωνιστή τους και γι΄ αυτό δεν υποτάσσονται ποτέ στην υπεροχή του. Δεν έχουν την υπομονή, μέσα στον κύκλο των ισότιμων, να περιμένουν με την τάξη του κλήρου ή της ηλικίας της σειρά τους. Έτσι διασπαθίζοντας τη δύναμή του και τις αρετές του σε περιττούς αγώνες κατάντησε ο λαός με την υψηλότερη και την πλουσιώτερη στη θεωρία πολιτική σκέψη, να μείνη τόσο πίσω από μας στις πρακτικές πολιτικές του επιδόσεις. Τα δεινά, όσα υποφέρανε ως τα σήμερα οι έλληνες, μα θαρρώ και όσα θα υποφέρουν στο μέλλον μιαν έχουν κύρια και πρώτη πηγή, την φιλοπρωτία, τη νόμιμη θυγατέρα του τρομερού των εγωισμού. Μου γράφεις πως αυτό συμβαίνει και αλλού και προ παντός σ΄ εμάς. H διαφορά, καλέ μου φίλε, έγκειται στο μέτρο και στην ένταση της φιλοπρωτίας. Βέβαια και εμείς σήμερα δεν υστερούμε. Αλλά την εποχή που θεμελιώνονταν το μεγαλείο της Ρώμης δεν είχαν υπερβή οι δικοί μας το πρεπούμενο μέτρο. Υποτάσσονταν στο κοινό νόμο και στους γενικούς σκοπούς της πολιτείας, ενώ οι έλληνες το ξεπέρασαν πριν προφτάσουν να στεριώσουν τη δύναμή τους στην οικουμένη. Όσο όμως αυστηρότερος και αν θέλω να είμαι, καθώς είναι χρέος μου, για μας τους ρωμαίους, δεν ξέρω αν μεταξύ των ρωμαίων, και σήμερα ακόμα, υπάρχουν τόσοι φανατικοί και αδίστακτοι στο κυνήγημα των τιμών, όσοι υπήρξανε μεταξύ των ελλήνων στους ενδοξώτερούς των αιώνες. Μήπως όμως υπερβάλλω, καλέ μου φίλε; Μήπως βλέπω το θαυμαστό γένος των ελλήνων με τα μάτια της γεροντικής κακίας; Μα είναι χρόνια τώρα που με το λυχνάρι και με του ήλιου το φως διαβάζω Αριστοφάνη, Δημοσθένη, Ευριπίδη, Θεόφραστο, Επίκουρο, Ζήνωνα, Χρύσιππο και όλο και βεβαιώνομαι περισσότερο πως δεν είμαι μόνος στον τρόπο που τους κρίνω. Όχι, φίλε μου, δε βλέπω πως είμαι άδικος όταν λέγω πως πρόθεσή τους συνήθως δεν είναι να ξεπεράσουν σε αξιότητα ή και σε καλή φήμη τον αντίπαλό τους, αλλά να τον κατεβάσουν στα μάτια του κόσμου κάτω από τη δική τους θέση, όποια και αν είναι. Την αρχαίαν «ύβριν» των (Σημ. η λέξη στο πρωτότυπο είναι γραμμένη με ελληνικά στοιχεία) την κατεβάσανε στο χαμηλότερο επίπεδο! Κάποτε με τούτην την ισοπέδωση προς τα κάτω νομίζουν πως επαναφέρουν το πολίτευμά τους στην ορθή του βάση. Μάταια ξεχώρισε ο μεγάλος Σταγειρίτης τη «δημοκρατία» (Σημ. την παρεκβατική δημοκρατία, δηλ. την οχλοκρατία) από την «πολιτεία» (Σημ. την ορθή δημοκρατία). H θέλησή τους για ισότητα, άμα την αναλύσης, θα δης ότι δεν απορρέει από την αγάπη της δικαιοσύνης, αλλά από το φθόνο της υπέρτερης αξίας. “Μια που εγώ”, λέει ο έλληνας, “δεν είμαι άξιος να ανεβώ ψηλότερα από σένα, τότε τουλάχιστον και εσύ να μη ανεβής από μενά ψηλότερα. Συμβιβάζομαι με την ισότητα”. Συμβιβάζεται με την ισότητα ο έλληνας, γιατί τι το άλλο είναι παρά συμβιβασμός να πιστεύης ανομολόγητα πως αξίζεις την πρώτη θέση και να δέχεσαι μιαν ίση με των άλλων. Μέσα του λοιπόν δεν αδικεί τόσο ο έλληνας, όσο πλανάται. Γεννήθηκε με την ψευδαίσθηση της υπεροχής. Και ύστερα θα συναντήσης και μεταξύ των ελλήνων την άλλη την ψευδαίσθηση που τους κάνει να υπερτιμούνε τη μιαν αρετή που έχουν και να υποτιμούνε τις άλλες που τους λείπουν. Είδα δειλούς που φαντάζονταν πως μπορούν να ξεπεράσουν όλους μονάχα με την εξυπνάδα τους και ανδρείους που πίστευαν πως φτάνει για να ξεπεράσουν όλους η ανδρεία τους. Είδα έξυπνους που φαντάζονταν πως δε χρειάζεται για να γίνουν πρώτοι ούτε επιστήμη, ούτε αρετή. Είδα κάτι σοφούς που θέλαν να σταθούν απάνω και από τους έξυπνους και από τους ανδρείους με μόνη την επιστήμη και τη σοφία. Πόσο αλήθεια άμαθοι της ζωής μπορεί να είναι αυτοί οι αφεντάδες της γνώσης! Τι κακό μας έκανε αυτός ο Πλάτωνας! Πόσους δασκάλους πήρε στο λαιμό του που νομίσανε πως είναι «άνδρες βασιλικοί»! (Σημ. με ελληνικά στοιχειά στο πρωτότυπο). Μα είδα τέλος, αγαπητέ μου Νάβιε, και κάτι ενάρετους, που δεν το χώνευαν να μην είναι πρώτοι στην πολιτεία, αφού είταν πρώτοι στην αρετή. Και βέβαια δε στασίαζαν όπως οι βάναυσοι και οι κακοί, αλλά ή αποσύρονταν σιωπηλοί και απογοητευμένοι στους αγρούς των, αφήνοντας το δήμο στα χέρια των δημαγωγών και των συκοφαντών, ή δηλητηριάζανε την ίδια τους την αρετή και τους ωραίους της λόγους με την πίκρα της αποτυχίας των. ωσάν οι ηγεσίες των πολιτειών να μην ήταν μοιραία υποταγμένες στις ιδιοτροπίες της τύχης και του χρόνου και σε λογής άλλους συνδυασμούς δυνάμεων που συνεχώς τις απομακρύνουν απ΄ την ιδεατή τους μορφή και τις παραδίνουν στα χέρια των ανάξιων ή των μέτριων. Τέτοια είναι τα πάθη και οι αδυναμίες που φθείρουν τους ηγέτες των ελληνικών πόλεων. Όσο για τους οπαδούς των ηγετών αυτών, έχουν και αυτοί την ιδιοτυπία τους στον μακάριον εκείνον τόπο. Είναι οπαδοί, πραγματικοί οπαδοί, μόνο όσοι χάσαν οριστικά την ελπίδα να γίνουν και αυτοί ηγέτες. Έτσι θα παρατηρήσης πως πιστοί οπαδοί είναι μόνο οι γεροντώτεροι από τον ηγέτη τους. Ελάχιστοι είναι οπαδοί από πίστη ιδεολογική ή από πίστη στον ηγέτη οι πολλοί είναι πειθαναγκασμένοι από τα πράγματα γιατί ατύχησαν, γιατί βαρέθηκαν ή λιποψύχησαν. Γι΄ αυτό είναι και όλοι προσωρινοί, άπιστοι, ενεδρεύοντες οπαδοί, ως που να περάσει η κακή ώρα. Μα και αυτοί που μένουν και όσο μένουν οπαδοί, προσπαθούν συνεχώς να αναποδογυρίσουν την τάξη της ηγεσίας και να διευθύνουν αυτοί από το παρασκήνιο τον ηγέτη. Γι΄ αυτό και βλέπεις τόσο συχνά να είναι περιζήτητοι οι μέτριοι ηγέτες, που προσφέρονται ευκολώτερα στην παρασκηνιακήν ηγεσία των οπαδών των. Σε πολλές περιπτώσεις δεν έχει σημασία να ξέρης ποιος είναι ο ονομαστικός ηγέτης μιας πολιτικής μερίδας, αλλά ποιοι εκ του αφανούς τον διευθύνουν. Βλέπεις, είναι μερικοί άνθρωποι που δεν είναι προικισμένοι με τα χαρίσματα με τα οποία αποκτάς τα φαινόμενα της ηγεσίας, αλλά μόνο με εκείνα που χρειάζονται για την ουσία της, για την άσκηση της εξουσίας. Είναι αναγκασμένοι λοιπόν οι τέτοιοι να περιορισθούν στο ρόλο του υποβολέα και να αφήνουν τους άλλους, που κατέχουν τα φαινόμενα, να χαριεντίζωνται απάνω στη σκηνή. Δε σου κρύβω πως με πείραξε ο λόγος σου, πως δείχνομαι τάχα κακός και άδικος με τους έλληνες. Ας αρχίσω λοιπόν σήμερα το γράμμα μου με έναν έπαινο γι΄ αυτούς, για να ξεπλύνω ετσι κάπως τη μομφή σου. O εγωισμός δεν κάνει τους έλληνες μόνο κακούς πολίτες στην αγορά, τους κάνει και καλούς στρατιώτες στον πόλεμο. Έχουν αιώνων τρόπαια που μέσα στη μνήμη τους γίνονταισα νόμοι άγραφοι και επιβάλλουν την περιφρόνηση της κακουχίας και του κινδύνου. Μη συγχέης τη διάλυση της στρατιωτικής δύναμης, που έχει αφορμή τις εμφύλιες έριδες, με την ατομική γενναιότητα καθώς και την πολεμική δεξιοτεχνία των ελλήνων. Μα και δεν είναι μόνο στον πόλεμο ο έλληνας γενναίος και άξιος μαχητής, αλλά και στην ειρήνη. Ακριβώς γιατί η γενναιότητά του δεν είναι συλλογική, σαν των περισσότερων λαών, αλλά ατομική, γι΄ αυτό δε φοβάται, και εκεί που βρίσκεται μόνος του, να ριψοκινδυνεύη, στην ξενητιά, στο παράτολμο ταξίδι, στην εξερεύνηση του αγνώστου. Γι΄ αυτό και τόλμησε τέτοια που εμείς δε θα τολμούσαμε ποτέ και θεμέλιωσε για αιώνες αποικίες έξω από τις στήλες του Ηρακλέους και πέρα, μέσα στα χιόνια της Σκυθίας. και στον καιρό μας ακόμη έλληνες δεν είναι εκείνοι που τόλμησαν να διασχίσουν άγνωστες θάλασσες για να φτάσουν στη χώρα των Ινδών και στις έμπυρες χώρες πιο κάτω από τη γη των Αιθιόπων; Αναρωτιέσαι κάποτε γιατί τα τολμάει αυτά τα παράτολμα ο έλληνας; Επειδή είναι γενναίος ο έλληνας, είναι και παίκτης. Παίζει την περιουσία του τη ζωή του και κάποτε και την τιμή του. Γεννήθηκε για να σκέπτεται μόνος, για να δρα μόνος, για να μάχεται μόνος και γι΄ αυτό δε φοβάται τη μοναξιά. Εμείς αντίθετα είμαστε από τα χρόνια τα παλιά μια υπέροχα οργανωμένη αγέλη. Σκεπτόμαστε μαζί, δρούμε μαζί, μαχόμαστε μαζί και μοιραζόμαστε μαζί την τιμή, τα λάφυρα και τη δόξα. Οι έλληνες δε δέχονται, όσο αφήνεται η φύση τους ελεύθερη, να μοιρασθούν τίποτα με κανέναν. Το εθνικό τους τραγούδι, αρχίζει με έναν καυγά, γιατί θελήσανε να κάνουν μοιρασιά ανάμεσα σε άντρες που μοιρασιά δε δέχονται. Και μια που πήρα το δρόμο των επαίνων, άκουσε και τούτο, που δεν είναι και ο μικρότερος. Οι αυστηρές κρίσεις που τώρα βδομάδες σου γράφω, θαρρείς πως είναι μόνο δικές μου; Τις πιο πολλές τις διδάκτηκα από ένα έλληνα, από τον Επίκτητο. Νέος τον άκουσα να εξηγή το μέγα δράμα του γένους του. Ήσυχα καθαρά, με την ακριβολογία και τη χάρη που σφράγιζε το λόγο του, μας ετοίμαζε για έναν κόσμο που είχε πια περάσει, για μιαν Ατλαντίδα που είχε κατακαλύψει ο Ωκεανός. Κάποτε κάνοντας την απολογία της πατρίδας του, μας έλεγε: «Δεν είναι τόσο δίκαια τα ανθρώπινα, ώστε μόνο αμαρτήματα να είναι οι αιτίες των τιμωριών. H Τύχη, η τυφλή θεά, η τελευταία στην οποία θα πάψω να πιστεύω, πρόδωσε συχνά τους έλληνες στο δρόμο τους. Αλλά και αυτοί, πρόσθετε, τη συντρέξανε με το δικό τους τρόπο». Μη νομίσης όμως πως μόνο ένας Επίκτητος κατέχει την αρετή του «γνώθι σαυτόν» (Σημ. Στο πρωτότυπο γραμμένο ελληνικά). Σε κάθε κόγχη απάγκια της αγοράς κάθε πόλης, σε κάθε πλάτανο από κάτω της ευλογημένης ελληνικής γης, θα βρης και έναν έλληνα, αδυσώπητο κριτή του εαυτού του. Και εύκολα θα σου ξανοιχθή και ας είσαι ξένος. Αρκεί εσύ να μην αρχίσης να κακολογής τίποτα το ελληνικό, γιατί τότε μέσα του ξυπνάει μια άλλη αρετή, η περηφάνια. Ναι, ναι, σε βλέπω να γελάς, Ατίλιε Νάβιε, αυτούς του ταπεινούς κόλακες που σέρνονταιστους προθαλάμους μας, γελάς που τους ονομάζω περήφανους. Και όμως θα αστοχήσης στο έργο σου αν αγνοήσης αυτή την αλήθεια. Πρόσεξε την υπεροψία και τη φιλοτιμία των ελλήνων. Μην πλανάσαι! Έχουν την ευαισθησία των ξεπεσμένων ευγενών. Είναι γκρεμισμένοι κοσμοκράτορες, ποτέ όμως τόσο χαμηλά πεσμένοι, ώστε να ξεχάσουν τι ήτανε. H πολυσύνθετη ψυχή τους χωράει λογής αντιφάσεις και έρχονται ώρες που για πολλούς είναι δίκαιος ο ειρωνικός λόγος του Ιουβενάλιου Graeculus esuriens, in coelum jusseris, ibit [μετ. «Το λιμασμένο γραικύλο κι΄ αν στον ουρανό τον προστάξης (να πάη), θα πάη.»] Αλλοι όμως είναι τούτοι οι γραικύλοι και άλλοι οι έλληνες. Και το πιο περίεργο: οι ίδιοι τούτοι σε άλλες ώρες είναι γραικύλοι και σε άλλες έλληνες (Σημ. ο συγγραφέας παίζει εδώ με τις λέξεις graeculus και graeci. Στη μετάφραση φυσικά το λογοπαίγνιο χάνεται). Δεν πρέπει ποτέ να δώσης στον έλληνα την εντύπωση ότι του αφαίρεσες την ελευθερία του. Αφησέ τον, όσο μπορείς, να ταράζεται, να θορυβή και να ικανοποιή την πολιτική του μανία, μέσα στη σφαίρα που δεν κινδυνεύουν τα συμφέροντα της αυτοκρατορίας. Εσύ πρέπει να έχης την τέχνη να επεμβαίνης μόνο την τελευταία στιγμή, όταν δεν μπορείς να βάλης τους έλληνες τους ίδιους να αποτρέψουν το δυσάρεστο. Πάντοτε βρίσκονται οι διαφωνούντες μεταξύ των ελλήνων, που θα είναι πρόθυμοι να σε βοηθήσουν είτε θεληματικά, είτε, συνηθέστερα, αθέλητά τους. Υποβοηθώντας το τυφλό παιχνίδι των φατριών από το παρασκήνιο, χωρίς να προσβάλλης την περηφάνια τους, μπορεί να οδηγήσης τις ελληνικές πόλεις προς το καλό πολύ ευκολώτερα παρά με τις σοφώτερες διαταγές που θα εξέδιδες, αν είσουνα ανθύπατος στην Ισπανία ή στην Ιλλυρία. Valde aveo scire quid agas. Data Nonis Juniis ex Tusculo. ... Όμως αν θέλης στην Ελλάδα πραγματικά να επιβάλης μιαν απόφασή σου, όσο σωστή και αν είναι, κοίταξε να μη φανή η πρόθεσή σου. Πρέπει να θυσιάσης την τιμή μιας απόφασης για να την επιβάλης μεταξύ των ελλήνων. Κάλεσε ιδιατέρως έναν έναν τους αρχηγούς των μερίδων. Δώσε στον καθένα την ευκαιρία μιας επίπλαστης πρωτοβουλίας. Φυσικά, αν δυστροπούν, να τους τρομάξης. Αλλά και αυτό υπό εχεμύθειαν, χωρίς να αναγκάσης τη φιλοτιμία τους να πάρη τα όπλα. Δώσε τους κάποια περιθώρια έντιμης υποχώρησης, και όταν ακόμα στην πραγματικότητα διατάσσης. Μην τους πης ότι διατάσσεις, πες τους ότι δεν διατάσσεις, αλλά ότι αν δεν γίνη τούτο και εκείνο, τότε οι ρωμαϊκές λεγεώνες θα αναγκασθούν να μεταθασταθμεύσουν, για λόγους ασφάλειας, σε άλλη επαρχία και τότε μπορεί τίποτε Γέτες ή Κέλτες ή Δακοί να στείλουν τα στίφη τους να δηώσουν τη χώρα και ας αναμετρήσουν οι ίδιοι τις συνέπειες και ας αποφασίσουν. Όλα αυτά δε σου τα λέω για να σε κάνω να περιφρονής τους έλληνες. Απεναντίας σου τα λέω για να τους καταλάβης και να τους προσέξης. Ακόμη και σήμερα διατηρούν τα ίχνη μερικών αρετών που μοιάζουν με τη χόβολη μιας μεγάλης πυράς. Μελετητές της ψυχής των ατόμων και του όχλου, θα τους δης να εκτελούν μερικούς θαυμάσιους ελιγμούς, να χαράζουν πολιτικά σχέδια περίλαμπρα, με μιαν ευκινησία στη σκέψη και μια γοργότητα στις αντιδράσεις που εμείς εδώ ποτέ δε φτάσαμε. Μόνο που ύστερα θα μελαγχολήσεις βλέποντας πως είναι πια ασήμαντοι οι σκοποί για τους οποίους ξοδεύονται αυτά τα εξαίσια χαρίσματα». Πραγματικότητα ή «κατασκεύασμα»; Δεν είναι η πρώτη φορά που η εν λόγω επιστολή βγαίνει στο φως της δημοσιότητας. Έχει αμφισβητηθεί έντονα το αν πρόκειται για πραγματικό κείμενο ή αν το «κατασκεύασε» ο Κωνσταντίνος Τσάτσος. Ο κ. Παπαθεμελής έγραψε σε σχετική του επιστολή προς την ΕΤ 3: «Διέλαθε της προσοχής σας, καθώς και εκείνης των πανεπιστημιακών συνομιλητών σας ότι τόσο ο Μενένιος Άπιος όσο και οι επιστολές του είναι πλάσμα της φαντασίας του αειμνήστου Κωνσταντίνου Τσάτσου. Ο Τσάτσος είχε δημοσιεύσει τα κείμενα αυτά στο περιοδικό ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ του 1954. Τα αναδημοσίευσε επίσης στη Β’ σειρά των Αφορισμών και Διαλογισμών του (Βιβλιοπωλείο της Εστίας β’ έκδ. 1970 σελ.243 έπ.) με τον τίτλο «Οξυρρύγχειοι Πάπυροι». Εκεί ο συγγραφέας περιγράφει ότι πέρασε τάχα από την Αθήνα ένας παλιός συμφοιτητής του τότε Καθηγητής Πανεπιστημίου σε χώρα του Βορρά που τον πληροφόρησε ότι κάπου στην Αίγυπτο στην αρχαία Οξύρρυγχο, το σημερινό Μπενεζέ, βρέθηκαν πάπυροι σε λατινική γλώσσα που περιείχαν απόψεις του εν λόγω Μενένιου για τους Έλληνες. Το δημιούργημα της φαντασίας του Κ.Τ. υπήρξε εξαιρετικά πειστικό, έγινε δεκτό χωρίς επιφυλάξεις. Τριάντα χρόνια μετά, τον Μάϊο του 1983, προκλήθηκε μια έντονη αμφισβήτηση της γνησιότητας των Οξυρρύγχιων Παπύρων από τις στήλες της «Καθημερινής» και της «Εστίας» οπότε τότε παρενέβη ο Κ.Τσάτσος και ομολόγησε («Καθημερινή 27/5/1983) ότι οι «Οξυρρύγχειοι Πάπυροι» είναι «ολόκληρο κατασκεύασμα δικό του». Προς παρηγορίαν σας, ακόμη και ο κορυφαίος ιστορικός του Νέου Ελληνισμού ο μακαρίτης Καθηγητής Απόστολος Βακαλόπουλος στο βιβλίο του «Ο Χαρακτήρας των Ελλήνων» είχε αποδεχθεί ως αληθινούς τους παπύρους και τον Μενένιο (πρβλ.την μαρτυρία του σε νεότερη έκδοση του «Χαρακτήρα των Ελλήνων» εκδόσεις ΗΡΟΔΟΤΟΣ χ.χ.σ.34 υποσ. 32)». Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι πρόκειται για δημιουργία του Κωνσταντίνου Τσάτσου, νομίζουμε ότι είναι τέλειο και αποτελεί ένα κείμενο που όμοιό του δύσκολα θα μπορούσε να δημιουργήσει ένας άλλος άνθρωπος. Και σαν κείμενο και σαν σύλληψη, το κείμενο του Κωνσταντίνου Τσάτσου είναι μοναδικό. Κι ως τέτοιο ας το... απολαύσουμε κι ας πάρουμε από αυτό ό,τι θα μας είναι χρήσιμο για την πορεία μας...